ျပည္တြင္းစစ္ေဘး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆးျဖင့္သာ

ႏိုင္ငံတစ္ခု၏တည္ၿငိမ္ေရးႏွင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးသည္ ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးအားလံုးႏွင့္ဆက္စပ္ေနသည္။   ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ သည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အစိုးရအဆက္ဆက္၏ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ၿငိမ္ေရး ႏွင့္ တရား ဥပေဒစိုးမိုးေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို စိန္ေခၚေနေသာ စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ NLD  အစိုးရလက္ထက္တြင္လည္း ယင္း စိန္ေခၚမႈသည္ျမင့္တက္ ေနဆဲျဖစ္သည္။

အခ်ိဳ႕က သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ တပ္မေတာ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳ အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ မ်ား၏အေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္း၊ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာေသာ နည္းလမ္းတို႔ကိုမသံုးဘဲ စစ္ေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္း နည္းကိုသာ အားသန္ခဲ့၍ ဤျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ သက္ဆိုးရွည္ ေနျခင္းျဖစ္သည္။

အရပ္သားစစ္စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံေရးနည္း၊ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာေသာ နည္းလမ္းကိုသံုး၍ ေဆာင္ရြက္ပါ က ေအာင္ျမင္ မႈရႏိုင္မည္ဟု အယူအဆရွိၾကသူမ်ားလည္းရွိသည္။ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိမွန္သင့္သေလာက္လည္းမွန္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိ NLD အစိုးရလက္ထက္ တြင္လည္းထိုသို႔ေသာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုသံုး၍ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကိုဦးစားေပး   ေဆာင္ ရြက္ေနသည္သာျဖစ္သည္။ ၂၁ ရာစုပင္လံုဟူေသာ သမိုင္းဝင္ ညီလာခံႀကီး ကိုပင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပကာ ကမၻာကပင္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရသည္အထိ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကိုလည္း အားလံုးအသိပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အခ်ိဳ႕ ေသာ စစ္ေရး ပဋိပကၡမ်ားသည္ ၂၁ ရာစုပင္လံုအလြန္ကာလမ်ားတြင္ တစ္ေက်ာ့ ျပန္ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ရာ ထိုပကတိအေျခအေနကိုလည္းေကာင္း၊ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံတြင္ တင္သြင္းခဲ့ေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား၏တင္ျပ ခ်က္စာတမ္းပါ လိုလားခ်က္မ်ားကို လည္းေကာင္း ထည့္သြင္းသံုးသပ္စဥ္းစားဖို႔လိုသည္။ စစ္ေရးသည္ ႏိုင္ငံေရး၏ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျဖစ္ေပၚ ခဲ့ေသာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ မေျပလည္ခဲ့၍သာ စစ္ေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းေနၾကရျခင္း လည္း ျဖစ္ႏိုင္ သည္ဟူေသာ အယူအဆ တစ္ခုကိုလည္း သတိျပဳၾကရမည္ျဖစ္သည္။

လတ္တေလာအေျခအေနတြင္ တပ္မေတာ္အေနျဖင့္ ေျမာက္ဘက္တြင္KIA လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕၊ အေနာက္ဘက္တြင္ ဘာသာျခား အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္သူ မ်ားႏွင့္ AA လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕၊ ကရင္ျပည္နယ္တြင္DKBA  ခြဲထြက္ ေစာဆန္း ေအာင္အဖြဲ႕ႏွင့္ စစ္ေရး အရရင္ဆိုင္မႈမ်ားရွိေနသလို ပံုမွန္လံုၿခံဳေရးတာဝန္မ်ားကိုလည္း ျဖန္႔ၾကက္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိရာ စစ္အသံုးစရိတ္ ပိုမိုသံုးစြဲရသလို အင္အား စုစည္းမႈႏွင့္ စစ္ေျမျပင္စီမံခန္႔ခြဲမႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေထာက္ပံ့မႈ အပိုင္းမ်ားတြင္ အထိုက္အ ေလ်ာက္ အင္အားေလ်ာ့နည္းသြားမည္ သာျဖစ္သည္။ အစိုးရ၏ အဓိကအင္အားစု ႀကီးျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္အင္အားေလ်ာ့ပါးလာမႈသည္ အစိုးရ၏အျခားေသာစီမံခန္႔ ခြဲမႈအပိုင္းမ်ားတြင္ပါ သက္ေရာက္မႈရွိလာႏိုင္သည္။

ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ အင္အားႀကီး တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕တစ္ခုျဖစ္ေသာ UWSA အဖြဲ႕ႏွင့္ အေျခအေနတင္း မာမႈထပ္မံျဖစ္ေပၚလာျခင္းမွာ ေကာင္းေသာ အလားအလာမဟုတ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပလိုသည္။ စစ္ပြဲ၏အက်ိဳးဆက္ သည္ ႏွစ္ဖက္စစ္ေရး အရပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ၾကသည့္အခါမွသာ ျဖစ္ေပၚသည္မဟုတ္၊ ယခုကဲ့သို႔ အေျခအေနတင္းမာသည့္ အဆင့္မွာပင္လွ်င္ ႀကီးမားေသာ စစ္ျပင္ဆင္မႈ မ်ားကို ျပဳလုပ္ရ၍ စစ္အသံုးစရိတ္မ်ားျမင့္တက္လာသျဖင့္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာဆံုး႐ႈံးမႈ မ်ားျဖစ္ေပၚလာသည္။ ေဒသခံမ်ားေန ရပ္စြန္႕ခြာ တိမ္းေရွာင္မႈမ်ား ျဖစ္လာသည္။ ကုန္သြယ္မႈမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားသျဖင့္ ေနထိုင္စားေသာက္စရိတ္ ႀကီးမားလာသည္၊ ပညာ သင္ၾကားေရး၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားရပ္တန္႔ကုန္သည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမ်ားျပတ္ေတာက္ကုန္သည္ စသည့္စစ္၏ မေကာင္းေသာ ေနာက္ဆက္ တြဲဆိုးႀကိဳးမ်ားကို ေဒသခံျပည္သူတို႔ ခံစားေနၾကရၿပီျဖစ္သည္။

တပ္မေတာ္က ေနာက္ဆံုးသတ္မွတ္ေပးထားသည့္ ရက္ေက်ာ္လြန္သြားသည္အထိUWSA အဖြဲ႕အေနျဖင့္ ေနာက္ဆုတ္ေပးျခင္း မရွိသည့္တိုင္ တိုက္ပြဲမ်ားမျဖစ္ေပၚလာသည္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အစိုးရေရာ တပ္မေတာ္ကပါ အေျခအေနကို အေတာ္ပင္ ထိန္း ထိန္းသိမ္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း သိသာေစပါသည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရေသာ္ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလံုး အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး ေနာက္ ဆံုး မတတ္သာသည့္အေျခအေနမွသာ စစ္ေရးနည္းလမ္းကိုေရြးခ်ယ္ရန္ႏွင့္ ၿငိမ္း ခ်မ္းေသာနည္းလမ္း ကိုသာ ျဖစ္ေပၚေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ တိုက္တြန္းေရးသား ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

အယ္ဒီတာ