ဒီေရေတာေတြက ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ကို ထမင္းေကြၽးေနတာ

ရခိုင္ေဒသ ဒီေရေတာထဲ စီးပြားျဖစ္ထင္းခုတ္၊ မီးေသြးဖုတ္သူေတြကို အေရးယူ ဖုိ႔လိုေနေသးေၾကာင္း ဒီေရေတာ ကာကြယ္သူတစ္ဦးကေျပာလုိက္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားလည္း ဒီေရေတာကို အာ႐ံုစိုက္ၾကဖို႔လိုေၾကာင္း သဘာဝပတ္ဝန္း က်င္ထိန္းသိမ္းတဲ့ ရခိုင္ေဒသ တံငါသည္တစ္ဦးက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဂြၿမိဳ႕နယ္၊ မက်ည္းငူေက်းရြာအုပ္စု၊ ကံငူေက်းရြာက ၆၂ ႏွစ္အရြယ္ ဦးေက်ာ္ဝင္းဟာ ေက်းရြာ အဆင့္ေဒသတြင္း ဒီေရေတာ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေရး အဖြဲ႕ ဥကၠ႒ အျဖစ္ တာဝန္ ယူထားပါတယ္။ သူတုိ႔အဖဲြ႕က ရခိုင္ကမ္း႐ိုးတန္း သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္း ေရးအသင္းနဲ႔ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ မၾကာေသးခင္က Myanmar Now နဲ႔ ေတြ႔ဆံုရာမွာ သူက ဒီေရေတာေတြရဲ႕ အေရးပါပံုမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပထားပါတယ္။

ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး မလုပ္ခင္ ရြာပတ္ဝန္းက်င္ ဒီေရေတာေတြရဲ႕ အေျခအေနက ဘယ္လိုရိွလဲ။

ဟိုးအရင္တုန္းက ဒီေရေတာ ေတြကို ထိန္းသိမ္းတာမ်ဳိး မလုပ္ ခဲ့ပါဘူး။ သူခုတ္၊ ကိုယ္ခုတ္ပဲ။ ဒါ ေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္ အထိ ဒီေရ ေတာေတြက ေကာင္းတယ္ဗ်။ အခုထက္ ၂ ဆ ေကာင္းတယ္။ စီးပြားျဖစ္ မီးေသြးေတြ လာဖုတ္ ေတာ့မွ အကုန္ မ်ဳိးသုဥ္းကုန္တာ။ ဧရာဝတီတိုင္း၊ လပြတၱာဘက္ ကေန အမ်ားအားျဖင့္ လာဖုတ္ၾကတာ။ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ေလာက္ စၿပီးသူတုိ႔ဝင္ လာတာေပါ့။ အခု လက္ရွိထိေတာင္ လာဖုတ္ေနၾကတာပဲ။ သူတို႔နား လည္မႈေတြ နဲ႔ ခုတ္ၿပီးဖုတ္ေနၾက တာ။ ဟိုးအရင္က တုတ္ပင္ (ဒီေရ ေတာအပင္တစ္မ်ဳိး) ဆို အႀကီး ႀကီး။ အခု လက္ေမာင္းလံုး ေလာက္ အပင္မ်ဳိးေတာင္ မေတြ႕ ေတာ့ဘူး။ အခုခ်ိန္ထိ သစ္ေမွာင္ ခိုလုပ္ငန္း လုပ္ေနၾကတုန္း။ ေလွ ေလးငါးစင္းနဲ႔ လာလာခိုးခုတ္ေန ၾကတာ။

ထင္း၊ မီးေသြး အတြက္ အပင္ ခုတ္တာ ေဒသခံေတြေရာ မပါဘူး လား။

မဟုတ္ဘူးဗ်။ ကိုယ့္ေဒသက လူေတြက နားလည္လာၿပီ။ မလုပ္ ၾကေတာ့ဘူး။ ဧရာဝတီတိုင္း ဘက္ ကေန လာၾကတာ။ သူတုိ႔ ခုတ္ေန တာကို သိလုိ႔သြားတားတဲ့ အခါ မွာေတာ့ သူတို႔မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြယ္ရင္ေတာ့ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ကလည္း မလုပ္ဖုိ႔ တားေနတာကို ဆက္လုပ္ရင္ေတာ့ ႐ိုက္ဖုိ႔ပဲရွိတယ္။ တစ္ခါတေလ ခိုးခုတ္ေနတာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မိ လုိ႔ ေလွေရာ၊ လူေရာ လက္ရ ဖမ္း ၿပီး သစ္ေတာ ဌာနကို အပ္လိုက္ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္လာတာ နဲ႔ ခုတ္တဲ့ သူေတြကို ခုတ္တဲ့ ရဲတင္း ေတြကအစ အကုန္ ျပန္ေပးၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔က ကိုယ္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ နဲ႔ ျပန္ထူေထာင္ထားတဲ့ အပင္ကို သူ တို႔ လာခုတ္ေတာ့ ကြၽဲၿမီးတိုတာ ေပါ့။ အဲဒီလိုသာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဖမ္း၊ သက္ဆိုင္ရာက ျပန္လႊတ္ဆို ရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ထူေထာင္ထား တဲ့အပင္ အဲဒီလူေတြ ခုတ္တာ ဘယ္ခံေတာ့မလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ရြာထဲ ဒီတစ္ေတာေလာက္ ကို ႏွစ္ရက္ ခုတ္တာတင္ ကုန္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရြာသားေတြ အခု ထင္းဆိုက္တာဆို အုန္းလက္ ေျခာက္၊ အုန္းသီးခြံေတြ၊ ဒီေရ ေတာပင္ မဟုတ္တဲ့ ကိုယ့္ေျမေလး ေတြမွာ စိုက္ထားတဲ့ အပင္ေလး ေတြ၊ ဗာဒံပင္ေလးေတြ။ ေနာက္ ဆံုး လုပ္စရာက ဥပေဒမဲ့ တားဖုိ႔ ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေထာင္က် ခံလုိက္ၾကဖုိ႔ပဲ ရွိတယ္။ တစ္ေယာက္ ေလာက္ကို ဥပမာ အေနနဲ႔ ထိထိ ေရာက္ေရာက္ အ ေရးယူ ေပးေစခ်င္တယ္။ ဒီေရ ေတာ ခုတ္လုိ႔ ေထာင္က်တယ္ ဆို တဲ့ အသံထြက္လာမွ ထပ္မလုပ္ ရဲၾကေတာ့မွာ။

ဒီေရေတာ ထိန္းသိမ္းရင္ ဘာအ က်ဳိး အျမတ္ရမယ္ ဆိုတာ ခုတ္တဲ့ သူေတြကို မေျပာျပဘူးလား။

ေျပာတယ္။ အတန္တန္ေျပာ တယ္။ ေခ်ာင္းဖ်ားမွာ မီးေသြး ဖုတ္ေနတဲ့ သူေတြကို မီးေသြး မဖုတ္ နဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒီေရေတာထိန္းသိမ္းဖုိ႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရတဲ့ရန္ပံု ေငြေတြနဲ႔ ေငြေၾကး ထုတ္ေပးမယ္၊ ကြမ္းၿခံေတြ ဘာေတြလုပ္၊ ငါး လုပ္ငန္းလုပ္ဖုိ႔ ပိုက္၊ ေလွမရွိရင္ ဝယ္ေပးမယ္။ အဲဒါေတြနဲ႔လုပ္ စား၊ ထင္း၊ မီးေသြးဘက္ကို စိတ္ မကူးဘဲ လုပ္ငန္းေျပာင္းလုပ္ဖုိ႔။ ထင္းခုတ္စားတာ တစ္ေနကုန္ခုတ္ မွ ငါးေထာင္ေလာက္ရတာ။အခု ဒီေရေတာကို ထိန္းဖုိ႔ ေထာက္ပံ့ ေပးတဲ့ ရန္ပံုေငြနဲ႔ လုုပ္ကိုင္လာ တာဆို အရင္တုန္းက ဒီလိုငါးဖမ္း ေလွ (ကမ္းနီး ငါးဖမ္းေလွ) ဆိုတာ ျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးခဲ့ဘူး။ ဒီလို ေလွပိုင္ခဲ့မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတာင္ မထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခုရွိေန တဲ့ရြာကအိမ္ေတြ ဆို CLEAR စီမံ ကိန္း (ႏိုင္ငံတကာ အစီအစဥ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အသက္ေမြး ဝမ္း ေက်ာင္းမႈႏွင့္ စားနပ္ရိကၡာ ဖူလံု ေရးရန္ပံုေငြ အဖြဲ႕ရဲ႕ ၂ဝ၁၂ – ၂ဝ၁၄ စီမံကိန္း) က်ၿပီးေနာက္ ပိုင္းမွ ေဆာက္လာႏိုင္ခဲ့တာ။ အရင္တုန္းက တဲသာသာ အိမ္ ကေလးေတြ။

အရင္တုန္းက ဘာလုပ္ငန္းလုပ္ ခဲ့လဲ။

အရင္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္က တံငါလုပ္ငန္းပဲ လုပ္တာ။ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔မွာ ဥယ်ာဥ္ မရွိဘူး၊ လယ္ မရွိဘူး။ ပင္လယ္မွာ ရာသီဥတု ေကာင္းရင္ ငါးဖမ္းလိုက္တယ္။ ရာသီဥတု မသာရင္ ေခ်ာင္းထဲ ငါးလိုက္ဖမ္းတယ္။ ထင္းခုတ္ ေရာင္းတယ္။ အရင္တုန္းက လက္ ေလွာ္ေလွ ခပ္ေသးေသးေလး ေတာင္မွ မပိုင္ဘူး။ ငွားလုပ္ရတာ။ တရြာလံုးမွာမွ ၅ စင္းေလာက္ပဲရွိ တာ။ ေလွမရွိသူက တစ္ေန႔ ၅ဝဝ ေပးငွား။ ငါးရွာတာမွာမွ တစ္ေန ကုန္ရွာ ၃ဝဝ ပဲရလုိ႔ ေလွငွားခ ၃ဝဝ ပဲေပးေတာ့ စကားေတြက မ်ားၾကနဲ႔။ အဲ့ဒီလိုဘဝေတြ အမ်ဳိး မ်ိဳးႀကံဳခဲ့ရတာ။ စီမံကိန္းက်ၿပီး ေနာက္ပိုင္း စက္ေလွ ဝယ္ႏိုင္လာ ခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ကို တစ္ေခါက္ ထြက္သြားရင္ က်ပ္ ၁၅ သိန္း၊ သိန္း ၂ဝ ဆိုတာ ရလာတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေတာင္ ပင္လယ္ ငါးဖမ္းေလွ ျပန္ေရာက္လုိ႔ ငါးခြဲ ေၾကးရတာ တစ္ခါတေလ တစ္ ရက္တည္းနဲ႔ သံုးေသာင္းေလာက္ အထိ ရၾကတယ္။

ဒီေရေတာ ထိန္းသိမ္းဖို႔ ေျပာျပ၊ စည္း႐ံုးတာမ်ိဳးရိွလား။

ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး။ အဓိက က ေတာ့ သစ္ေတာဌာနပဲ။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ကို ၾကက္၊ ၾကက္ခ်င္း အိုး မည္းသုတ္ၿပီး ျခင္းေတာင္း တစ္ခု ထဲထည့္ ခြပ္ခိုင္းတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ဖိအားေလးေတာ့ နည္းနည္းေပးပါလုိ႔ (ဝန္ႀကီးတစ္ ေယာက္ကုိ) တင္ျပခဲ့ဖူးတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆို ခုတ္ေနတဲ့သူ ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က သြား ေျပာတယ္။ မခုတ္နဲ႔ေပါ့။ အဲဒီ ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဓားနဲ႔ခုတ္၊ တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္ရမယ့္ အ ေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္။ သူ တို႔ဆီကို အေထာက္အထားေတြ နဲ႔ တင္ျပတယ္။ အေရးယူမေပးဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခုတ္ကြာ၊ ဟိုေရာက္ လည္း ငါတို႔ကို ျပန္လႊတ္ေပးတာ ပဲ ဆိုတာ ျဖစ္လာတယ္။

လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ကိုေရာ တင္ျပ ေတာင္းဆိုတာမ်ဳိး မလုပ္ဖူးလား။

လုပ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပေပးမယ္ေပါ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အစိုးရ သက္တမ္းတုန္းက လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေတာ့ရြာေတြဘက္လာၿပီး ဒီေရ ေတာ ကာကြယ္ဖုိ႔ ေျပာတယ္။ အခု လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ အသစ္ေတြေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘက္ကို တစ္ေယာက္မွ မေရာက္ လာၾကေသးဘူး။ ေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔က ေျပာျပလည္း သူတို႔ ဘက္က သိပ္အေရး မလုပ္ဘူး။ သူတို႔မွာလည္း ပါတီ အစြဲေလး ေတြနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။

ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ဘယ္ပါတီ က အမတ္ေလာင္းကို မဲေပးခဲ့လဲ။

ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီကုိပဲ မဲေပးခဲ့တာ။ တစ္ရြာလံုးလည္း ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးကို ပဲေပးခဲ့တာ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး လက္ထက္မွာ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ကို ဒီေရေတာ နဲ႔ပတ္သက္ ၿပီး သူတို႔ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ပဲ ခ်ေပးခဲ့ တာ။ အဲဒီ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာဟာ ေျပာင္းလဲတိုး တက္လာတာ။

အစိုးရ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ လႊတ္ ေတာ္ အမတ္ေတြကို ဘာေျပာခ်င္ တာ ရိွသလဲ။

ဒီေရေတာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ထိန္းသိမ္းထား တာေတြကို ေႏွာင့္ယွက္မႈ မရွိရင္ အေက်နပ္ဆံုးပဲ။ ဘာလုိ႔လဲဆို ေတာ့ ထိန္းသိမ္းရင္ အပင္ေတြႀကီး လာမယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ နဲ႔ ဒီေရေတာ ထိန္းသိမ္းမႈကို တြဲ လုပ္ရင္း သိလာတာက ဒီေရ ေတာ ထိန္းသိမ္း ထားလုိ႔ ေနာင္မွာ ႏိုင္ငံတကာက ေငြေၾကး (စိုက္ ပ်ဳိးသစ္ေတာ ကာဗြန္ ထိန္းသိမ္း ႏိုင္မႈေၾကာင့္ ေပးအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံ တကာ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ) ေတြ ရလာ မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းစကားေတြ ေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိလာ တယ္။ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက ဒီေရေတာကို ထိန္းသိမ္းမယ္၊ ပိုေကာင္းသထက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္မယ္။ ေထာက္ပံ့ထားတဲ့ ေငြေၾကးကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အလြဲသံုးစား မ လုပ္ဘဲနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေရးကို အား စိုက္လုပ္ေနတာကို သူတုိ႔ျမင္မယ္၊ ေနာက္ မ်ဳိးဆက္ေတြ ကိုလည္း ဒါကို ဆက္ ထိန္းသိမ္းရမယ့္ အေမြေပးမယ္ဆိုတာပဲ။ အရင္က ရြာမွာ ၄ တန္းေအာင္ ဆိုတာ ခပ္ ရွားရွား။ အခုဆို ၉ တန္း၊ ၁ဝ တန္းေတြ ရွိလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔အားျဖစ္ရတယ္။ အရင္က ေက်ာင္းမထားႏိုင္ၾကဘူး၊ ေက်ာင္း သြားဖုိ႔ အက်ႌဖိုး၊ မုန္႔ဖိုးမရွိဘူး။ ဟိုဘက္ကမ္းမွာ သြားတက္ဖုိ႔ မိဘ ဆင္းရဲေတာ့ မထားႏိုင္ဘူး။ သားေရ ေက်ာင္းသြား တက္ပါလား ဆိုရင္ အေဖ တစ္ေယာက္တည္း ေလွေလွာ္ၿပီး ငါးဖမ္းလုိ႔ရမလား၊ သားပါ လိုက္ကူညီမွ ရမွာေပါ့နဲ႔ ေနာက္ဆံုး တံငါေလးပဲျဖစ္ကေရာ။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္တာက အခု ဟိုမွာ ခုတ္ေနတယ္၊ ဒီမွာခုတ္ေန တယ္ၾကားလုိ႔ လိုက္ရလည္း ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔လူေလး ေလးငါးေျခာက္ ေယာက္ပဲ။ ခုတ္တာကို အေရးမယူ ေပးေတာ့ လိုက္ဖုိ႔ကို စိတ္ပ်က္လာ ၾကတယ္။ လိုက္တားရင္ မေတာ္ ဓားနဲ႔ခုတ္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ေလာက္ေလး (ေလးခြ) နဲ႔ပစ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ေတာ့ အသက္ေသပေစ၊ ကိုယ့္ရြာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အတြက္ လိုက္ထိန္းသိမ္း မွာပဲ။

ဒီေရေတာကို အခုလိုထိန္းသိမ္း ေနလုုိ႔ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရမလဲ။

ဒီေရေတာေတြက ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ကို ထမင္းေကြၽးေနတာ။ ဒါကို ထိန္းတာေၾကာင့္ ငါး၊ ပုစြန္၊ ဂဏန္း၊ ဂံုးေတြ ေပါမ်ားလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အခက္အခဲ ရွိလာရင္ ေတာထဲသြား၊ ဂံုးရွာ ေရာင္းစား ေတာ့ ထမင္းစားဖုိ႔ေတာ့ ရတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ မသမာသူေတြ လာခုတ္ေနတာကို စိတ္တအားတို ေနတာ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ပိုက္ဆံမရွိ ရင္ ဒီေတာထဲမွာ သြားရွာေနရတာ။ ဂံုးေကာက္၊ မရြတ္ (ေစတီခ႐ု)ေကာက္၊ ဂဏန္းေထာင္၊ ငါးမွ်ား၊ ေနာက္ဆံုး အိမ္ အသံုးအေဆာင္ နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပင္လယ္ထြက္မယ့္ ေလွအတြက္ ေက်ာက္ဆူးက အစ၊ သိသိသာသာ လာေျပာ၊ ခိုးမခုတ္ နဲ႔။ သစ္သား ေက်ာက္ဆူး တစ္လက္ ကို ေလးငါးေသာင္း ျဖစ္ေနလုိ႔ မဝယ္ႏိုင္ဘူးဗ်။ ဒီေရေတာက ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ရဲ႕ အမိ၊ အဖေတြ လို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ခံယူထားတယ္၊ ဒီေရပင္ေတြကို လာလာ ခုတ္ေန တာ ကြၽန္ ေတာ္ တို႔ရဲ႕ အမိ၊ အဘ ေတြကို တုတ္နဲ႔ လာ႐ိုက္ေနသလို ကို ခံစားမိတယ္။

ထက္ေခါင္လင္း (Myanmar Now)