ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး စိန္ေခၚမႈမ်ား အိႏိၵယပါေမာကၡ-စီပီခ်န္ဒရာဆီခါ၏ အျမင္

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး စိန္ေခၚမႈမ်ား အိႏိၵယပါေမာကၡ-စီပီခ်န္ဒရာဆီခါ၏ အျမင္
November 25, 2016 Asian Fame

5:35 am
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး စိန္ေခၚမႈမ်ား အိႏိၵယပါေမာကၡ-စီပီခ်န္ဒရာဆီခါ၏ အျမင္
In Articles

khin-maung-nyo

ၾသဂုတ္လ ၂၇ရက္ေန႔က ျမန္ မာႏိုင္ငံမွေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ အျခားအိႏိၵယပညာရွင္ (စီပီ-ခ်န္ဒရာဆီခါ) ကလည္းျမန္မာႏိုင္ ငံႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးစိန္ ေခၚမႈမ်ားကို ၎၏အျမင္အတိုင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ေဆြးေႏြး ရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေဖာ္ နည္းကားေပးသကဲ့သို႔မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ ေတြ႕ႀကံဳရင္ဆိုင္စရာ၊ ေရွာင္ရွားစရာမ်ားကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားႏိုင္ရန္ ေဆြးေႏြးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စကားခံထားခဲ့သည္။ အျမင္ေတြကဲြျပားႏိုင္စရာ ရိွေၾကာင္းကိုလည္း ႀကိဳတင္ဝန္ခံထားခဲ့သည္။

သူက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အေၾကာင္းတရားသံုးခုေၾကာင့္ ထူး ျခားနက္နဲေၾကာင္း၊ ၎တို႔မွာ – (၁) အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီ သို႔ကူးေျပာင္းျခင္း၊ (၂) ဆံုးျဖတ္ ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ရာတြင္ဗဟိုမွ ခ်ဳပ္ကိုင္ျခင္း၊ (၃) အထီးက်န္ႏိုင္ငံ ဘဝကိုျပင္ပကလည္းပို႔၊ ကိုယ္တိုင္ ကလည္း ေရြးခ်ယ္က်င့္သံုးခဲ့ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။ ထိုအေျခအေနသံုးခု ေၾကာင့္ အျမင္မ်ားအေပၚၾသဇာ သက္ေရာက္ျခင္း၊ အခ်ိဳ႕ေသာေရြး ခ်ယ္စရာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ျငင္းပယ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ယခု ေဆြးေႏြးရာတြင္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မသြားဘဲ အနာဂတ္အတြက္ အေတြးသစ္မ်ားေဖာ္ထုတ္ရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။

ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး မဟာဗ်ဴဟာတစ္ခုသည္ အထူးသတ္မွတ္ထားေသာ လုပ္ငန္းစီမံကိန္းမ်ား၊ အခ်ိဳ႕ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈႏွင့္ သာမန္အသံုးစရိတ္အခ်ိဳ႕ကို ေသခ်ာေပါက္ခဲြေဝေပးေသာ မဟာ ဗ်ဴဟာ တစ္ခုလည္းျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ထိုသို႔ေသာဦးစားေပး အစီအစဥ္ကို ေစ်းကြက္တြင္ ထင္ ထင္ရွားရွား သိသိသာသာ မေတြ႕ရပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ေစ်းကြက္တြင္ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ညစ္ညမ္းမႈကဲ့သို႔ေသာ ဒုကၡေပး သည့္ နယ္ပယ္မ်ားလည္း ရိွပါ သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေစ်းကြက္၏ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍အသံုးမ်ားသည့္ ဥပမာတစ္ခုမွာ ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုး၏ စီးပြားေရးအတြက္ သိသိသာသာ အက်ိဳးထူးၿပီး ျပင္ပ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ႀကီးမားသည့္ အေျခခံ အေဆာက္အအံုကဲ့သို႔ ေသာ က႑မ်ားတြင ္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ျပဳလုပ္ျခင္း မရိွသည့္ကိစၥပင္ျဖစ္ ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ မူဝါဒဆိုင္ရာရည္မွန္းခ်က္မ်ား ေအာင္ျမင္ ေပါက္ေျမာက္ေရးအ တြက္ အစိုးရက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ျခင္း၊ ႀကိဳတင္စီမံကိန္းခ်ထားေသာ စြက္ဖက္ျခင္းမ်ား လိုအပ္မည္ျဖစ္ ပါသည္။

ဤသို႔ေသာ မဟာဗ်ဴဟာမ်ိဳး တြင္ မည္သို႔ပင္ေရေရရာရာမရိွေစကာမူ လိုအပ္ေသာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏံွမႈ မ်ားႏွင့္ အသံုးစရိတ္မ်ား (အထူး သျဖင့္ ျပည္သူပိုင္က႑တြင္ ရင္း ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား) ရရိွေရးအတြက္ လ်ာထားခ်က္ေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ထားရိွရပါမည္။ တစ္ဖက္တြင္ ဦးစားေပးနယ္ပယ္မ်ား၌ ေရာင္းလို အားတက္လာေသာအခါ ထိုတက္ လာေသာေရာင္းလိုအားႏွင့္ လိုက္ ေလ်ာညီေထြေသာ ဝယ္လိုအား လည္းတက္လာရပါမည္။ ေရာင္း လိုအားတက္လာေသာ္လည္း ဝယ္လိုအားတက္မလာခဲ့ေသာ္ ထိုရင္း ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈသည္ အလဟႆ ျဖစ္ သြားပါမည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေရာင္းလိုအားသည္ ေပၚထြက္လာ မည့္၊ သို႔မဟုတ္ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ ဝယ္လိုအားႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရိွရပါ မည္။ ပို႔ကုန္ဦးေဆာင္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာမ်ိဳးသည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဗ်ဴ ဟာျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာ့ဝယ္လိုအား အေျပာင္းအလဲမွ ေပၚေပါက္လာ ေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ ညီေသာ ထုတ္လုပ္တင္ပို႔မႈ စြမ္း ရည္ ျမင့္မားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။

ဤေနရာတြင္ ပို႔ကုန္ဦးေဆာင္ ေသာ မဟာဗ်ဴဟာသည္ လက္ရိွ ကာလႏွင့္ သင့္ေတာ္ျခင္း မရိွပါ။ေလာေလာဆယ္တြင္ ကမၻာ့ဝယ္ လိုအား ေႏွးေကြးမႈေၾကာင့္ ပို႔ကုန္ ကဦးေဆာင္ေသာ စီးပြားေရးတိုး တက္မႈကုိရရိွရန္ ခက္ခဲပါသည္။ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္သည္ ကမၻာ့ကုန္စည္ ေရာင္းဝယ္မႈ ႏွစ္စဥ္တိုးတက္မႈႏႈန္း ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းေအာက္ ေလးႏွစ္ ဆက္တိုက္ျပေနေသာ ႏွစ္ျဖစ္ပါ သည္။ ၂ဝ၁၅ တြင္ ၂ ဒသမ ၈ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ တိုးတက္မႈႏႈန္း သာရရိွခဲ့ကာ၊ ၂ဝ၁၆ တြင္လည္း ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရး တိုးတက္မႈႏႈန္း သည္ ၂ ဒသမ ၈ ရာခုိင္ႏႈန္း၌ သာ ဆက္လက္ရိွေနမည္ဟုခန္႔ မွန္းရပါသည္။ ထိုသို႔ခန္႔မွန္းခ်က္ ထက္ တက္ရန္မရိွ၊ ပို၍က်ရန္သာ အလားအလာရိွပါသည္။ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈႏႈန္း ေႏွးေကြးမည္ဟု တြက္ဆၾကၿပီး ကမၻာ့ဘ႑ာေရးေစ်းကြက္ အတက္အက် ပိုၾကမ္းလာျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခား ေၾ<ြကးၿမီတင္ရိွေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၊ ေငြဖလွယ္ႏႈန္း အတက္အက် အ ေျပာင္းအလဲျမန္သည့္ ျပႆနာႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေနရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ပါ သည္။ ပို႔ကုန္သည္ အေရးႀကီးသည္ မွာ မွန္ေသာ္လည္း တိုးတက္မႈရရိွ ေရးအတြက္ ေခါင္းတဲြတစ္ခုမဟုတ္ ပါ။ ျပည္တြင္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ စားသံုးမႈကိုအေထာက္အကူ ျပဳရန္ လိုအပ္ေသာ သြင္းကုန္မ်ား ဝယ္ ယူေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ နည္း လမ္းတစ္ခုအျဖစ္ျဖင့္သာ အေရး ပါေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ကံေကာင္းသည္မွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံကဤေနရာတြင္ အျခားႏိုင္ငံ မ်ားထက္ အေျခအေနေကာင္းေန ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သစ္တင္ပို႔မႈကို ဖယ္လိုက္လွ်င္ပင္ အဝတ္အထည္၊ ေက်ာက္မ်က္၊ သတၱဳ၊ သဘာဝဓာတ္ ေငြ႕တို႔ႏွင့္ ထပ္မံတိုးခ်ဲ႕ႏုိင္သည့္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတို႔က မေဝးေသာ အနာဂတ္တြင္ႏိုင္ငံ ျခားေငြလိုအပ္လာႏိုင္သည္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္အတြက္ အေတာ္အတန္စံုလင္ေသာ အမ်ိဳးအမည္ ေတြ ျဖစ္ေနပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ သင့္တင့္ေသာ ႏိုင္ငံျခားေငြ ရွာေဖြႏိုင္စြမ္းရိွေအာင္၊ အားေပးထားေသာ ျပည္တြင္းေစ်း ကြက္အေပၚတြင္ အေျခခံသည့္ ဖြံ႕ ၿဖိဳးတိုးတက္မႈရရိွေရးအတြက္ မဟာ ဗ်ဴဟာတစ္ရပ္လိုအပ္ပါသည္။ တိုး တက္မႈရရိွကာ ထိုတိုးတက္မႈမွ အက်ိဳးခံစားရရန္အတြက္ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္ႏွင့္ အေျခခံအေဆာက္ အအံုမ်ား ႀကီးထြားလာရန္သည္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

လူဦးေရ၏ ၇ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ခန္႔သည္ ေက်းလက္ကို အေျခခံ ေသာ အထူးသျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ရာ၊ လယ္လုပ္ သူ လယ္ပိုင္ေအာင္ အနည္းဆံုး ပိုမိုစိတ္ခ်ရေသာ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈ စနစ္မ်ား ေပၚေပါက္လာေစမည့္ ေျမယာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၊ ထုတ္လုပ္မႈ စြမ္းအားကို ျမင့္မားလာေစ ႏိုင္သည့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားမွ တစ္ဆင့္၊ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးမွ ရရိွ ေသာ ဝင္ေငြတိုးပြားေရးႏွင့္ ညီညီ မွ်မွ် ပိုမိုရိွေရးတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ေနာက္ဆံုးအလုပ္ရွင္ (employer of last resort) အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ရေသာ အစိုးရက ကူညီေထာက္ပံ့ ရန္လိုအပ္ပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရး အေျချပဳစီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အလြန္အမင္း အားကိုးျခင္း၊ လယ္ ယာေျမဆံုး႐ံႈးမႈ ႀကီးမားလာေစျခင္း တို႔သည္ ခုတ္ရာတျခား၊ ရွရာတ လဲြ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။

အျခား လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုမွာ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္ အေျခခံေသာ တိုးတက္မႈရရိွေရးအတြက္ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာႏွင့္ လူမႈအေျခခံအေဆာက္ အအံု ႏွစ္ခုစလံုးတို႔တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ ႏွံရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ဆည္ေျမာင္း မ်ား၊ ေရထုတ္ေျမာင္းမ်ား၊ ေရကာ တာမ်ားသာမက လမ္းမ်ား၊ သယ္ ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ အား ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးေရး၊ လူ႔စြမ္း အား အရင္းအျမစ္ ျဖန္႔ျဖဴးေရးစ သည္တို႔တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရပါမည္။ ႏိုင္ငံျခားေငြရရိွေရးႏွင့္ စဥ္ဆက္ မျပတ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေရးတို႔အတြက္ ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ ေလဆိပ္ကဲ့သို႔ေသာ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ ရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။

အေတြ႕အႀကံဳမ်ားအရ၊ ျပည္ တြင္း ပုဂၢလိကက႑သည္ ဤေန ရာတြင္ အနည္းငယ္မွ်သာ အ ေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားသည္လည္း အ က်ိဳးေက်းဇူးမ်ားေသာ၊ အစိုးရက သက္သာခြင့္ သိသိသာသာေပး ေသာ နယ္ပယ္မ်ားတြင္သာ အာ႐ံု စိုက္ၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။ အေျခခံအေဆာက္အအံုမ်ား ဖြံ႕ ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံတ ကာ ပုဂၢလိက အရင္းအႏွီးမ်ားကို အားကိုးအားထားျပဳရမည္။ ဘ႑ာ ေရး လြတ္လပ္ခြင့္ျပဳျခင္း ေၾကာင့္ ေရရွည္ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ ေစ်းကြက္ တိုးတက္ထြန္းကားလာ ႏိုင္သည္ ဟု ယူဆေသာ အယူအဆမ်ား သည္ အဓိပၸာယ္မရိွသလို၊
သာဓကလည္း မေတြ႕ရပါ။

စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ အေျခခံအ ေဆာက္အအံုတို႔ၿပီးလွ်င္ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္အေျခခံေသာ တိုးတက္မႈ မဟာဗ်ဴဟာအတြက္ တတိယ လို အပ္ခ်က္မွာ ျပည္တြင္းစြမ္းအားစု စုစည္းမႈပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ အခြန္ႏွင့္ဂ်ီဒီပီ၏ အခ်ိဳးအ စားမွာ ဆိုးဆိုးရြားရြား နိမ့္က်ေနၿပီး သြယ္ဝိုက္ခြန္အေပၚတြင္ မီွခိုမႈ အ လြန္အမင္းႀကီးမားပါသည္။ သြယ္ ဝိုက္ခြန္သည္ ေငြေဖာင္းပြမႈကို ျဖစ္ ေစၿပီး ဆက္လက္၍ အလြန္အမင္း မီွခိုေနလွ်င္ ေစ်းကြက္၏ တိုးတက္ မႈကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစပါသည္။ အေျခခံမက်ေသာ ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ား ကို အခြန္ေကာက္ရန္ႏွင့္ အသံုး စရိတ္မ်ားေလ အခြန္တိုးေကာက္ ရရန္လိုအပ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုး တြင္ အဆင့္ဆင့္ တိုးသြားေသာ တိုက္႐ိုက္အခြန္ကို မလြဲမေသ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။ ပုဂၢလိက က႑ကို အားေပးရန္ ရည္ရြယ္ ေသာအခြန္လြတ္ခြင့္ႏွင့္ သက္ သာခြင့္မ်ား ေပးျခင္းတို႔ကို စြန္႔ပယ္ သင့္ပါသည္။

ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ရန္ အခ်ိန္ ယူရပါမည္။ ၾကားကာလတြင္ လို ေငြျပဘတ္ဂ်က္ကို စြန္႔ပယ္ရန္မလို အပ္ေသးပါ။ ေလာေလာဆယ္ ရရိွ ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျခားေငြျဖင့္ ေျဖရွင္း မေပးႏိုင္ေသာ၊ ေရာင္းလိုအား ဘက္က အကန္႔အသတ္မ်ား ရိွေန မွသာ လိုေငြျပဘတ္ဂ်က္သည္ အ လြန္အမင္း ေငြေဖာင္းပြမႈကို ျဖစ္ ေစပါသည္။ တစ္ဖက္က ဝယ္လုိ အားကိုျဖစ္ေစၿပီး တစ္ဖက္က တစ္ ၿပိဳင္နက္တည္း ေရာင္းလိုအားဘက္ က အကန္႔အသတ္မ်ားကို ေျဖရွင္း ေပးႏိုင္ေသာ အသံုးစရိတ္သည္ ျပႆနာ၏အေျဖ ျဖစ္ပါသည္။ ထို သို႔ေဆာင္ရြက္ရန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း တက္ၾ<ြကႏိုးၾကားေသာ အစိုးရတစ္ ရပ္အတြက္ မလုပ္ႏိုင္စရာမရိွပါ။

ႏိုင္ငံျခားအကူအညီသည္ အ ေျပာင္းအလဲေတြ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံျခားအကူအညီ၏ အစိတ္အပိုင္းအနည္းငယ္မွ်သာ ခြင့္ျပဳေငြ (Grants) ျဖစ္ၿပီး၊ က်န္ေငြ မ်ားမွာ ေခ်းေငြမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားေငြထက္၊ ျပည္တြင္းေငြ ျဖင့္ ေခ်းျခင္းက ပိုေကာင္းပါသည္။ ေခ်းေငြပံုစံျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားအကူအညီရယူျခင္းသည္ ေရတိုတြင္ ႏိုင္ငံ ျခားေငြမလံုေလာက္မႈကို သက္သာ ေစရန္အတြက္သာ အေထာက္အ ကူ ျဖစ္ပါသည္။ အလားတူပင္ ဗဟိုဘဏ္ႏွင့္ ေငြေၾကးမူဝါဒ လြတ္လပ္ခြင့္ရိွေစ ရန္ဆိုၿပီး လိုေငြကို ေငြစကၠဴ႐ိုက္ႏွိပ္ ျခင္းမွ ေရွာင္ရွားျခင္းသည္လည္း မျဖစ္မေနလုပ္ရမည့္ ကိစၥမဟုတ္ ပါ။ ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ အက်ပ္အတည္း ကာလက အေမရိကန္ဗဟိုဘဏ္ ၏ လုပ္ကိုင္ပံုကိုၾကည့္ပါ။ သေဘာ တရားအရ၊ လြတ္လပ္ေသာ ေစ်း ကြက္တြင္ ဝင္ေရာက္ ေခ်းယူျခင္း ထက္၊ ေငြစကၠဴ႐ိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ေငြေဖာင္းပြမႈ ပို၍ျဖစ္မည္ဟု မဆို ႏိုင္ပါ။ တစ္ဖက္တြင္ ပုဂၢလိက ေစ်းကြက္မွ အတုိးႏႈန္းသည္ ဘတ္ ဂ်က္အခက္အခဲကို ပို၍ ဆိုးရြားေစ ႏိုင္ပါသည္။

ထို႔အျပင္ မူဝါဒေရးရာ၌ ေငြ လံုးေငြရင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကိုပါ ထည့္ထားလွ်င္ လြတ္လပ္မႈဆို သည္မွာ ယံုတမ္းစကားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေနပါသည္။ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ဘဏ္ မ်ား၊ အာမခံကုမၸဏီမ်ား ပါဝင္ ေသာဘ႑ာေရးက႑ကို ဖြံ႕ၿဖိဳး ေရးအတြက္ လက္နက္ကိရိယာ အျဖစ္ အသံုးျပဳရန္ လိုအပ္ပါ သည္။ ေရရွည္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားအတြက္ ေငြေၾကးစြမ္းအားစုမ်ားကို စုစည္းေပးႏိုင္သည့္ အထူးဘ႑ာ ေရး အဖဲြ႕အစည္းမ်ား တည္ေထာင္ ရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။ လြတ္ လပ္ေသာ ဘ႑ာေရးစနစ္သည္ စြမ္းရည္ျမင့္ေသာ ေစ်းကြက္ကို ေပၚေပါက္ေစကာ၊ ေငြေၾကးမ်ား အျမင့္ဆံုးစုစည္းေပးႏိုင္ၿပီး အက်ိဳး ေက်းဇူးအမ်ားဆံုးရိွမည့္ လုပ္ငန္း မ်ားကို ခဲြေဝေပးႏိုင္မည္ဟူေသာ အဆိုသည္လည္း လက္ေတြ႕တြင္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ယူဆခ်က္မ်ားအ ေပၚတြင္ အေျခခံထားသည္။

ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)

Comments (0)

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*