7:10 am
လမ္းေဘး ေစ်းသည္ႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္။ အေကာင္းျမင္သူလည္း ရွိသည္။ အဆိုးဘက္က ျမင္သူလည္း ရွိသည္။ အေကာင္းျမင္သူမ်ားက ”ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္ ရွာစားၾကရတာ။ သူတို႔ေရာင္းလို႔ ငါတို႔မွာ အဆင္ေျပေနတယ္” ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ ျပဳၾကသည္။ အဆိုးျမင္သူမ်ားက ”သူတို႔ေရာင္းေနလို႔ ငါတို႔ လမ္း ေလွ်ာက္လို႔ကိုမရေတာ့ဘူး။ အမိႈက္ေတြလည္း ႐ႈပ္ပြထေနတာပဲ။ စည္း ကမ္းထိန္းဖို႔လိုတယ္” ဟူ၍ ဆိုၾက ျပန္သည္။ အားလံုးေျပာၾကသည္မွာ ကိုယ့္႐ႈေထာင့္ႏွင့္ကိုယ္။ မွားသည္ဟုမဆိုႏိုင္။ မွန္သည္ဟုလည္း တစ္ထစ္ခ် ေျပာမရေပ။ စည္းကမ္း ဥပေဒကို ခဏေဘးမွာထားပါဦး။ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုကို မထိ ခိုက္လွ်င္ လက္သင့္ခံၾကရမည္သာ။
ယခုမူ ဒီကိစၥမွာ ေျပာစရာ ျဖစ္လာၿပီလားမဆိုႏိုင္။ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမ္းနားလမ္းတြင္ စနစ္တက်ေနရာ ခ် ထားေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္း ရသည္။ တီဗီတြင္လည္း ေစ်းသည္ မ်ားႏွင့္ တစ္ဦးခ်င္းအင္တာဗ်ဴးေန ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အျမင္အ မ်ိဳးမ်ိဳး အေျပာအမ်ိဳးမ်ဳိးကိုလည္း ၾကားရသည္။ ယခုမွ စတင္အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေနတုန္းျဖစ္၍ ႀကိဳ တင္ကာမွတ္ခ်က္ျပဳ၍မသင့္ေသး။ တစ္ဖက္ကလည္း ”လမ္းေဘးေစ်း သည္မ်ားအတြက္ ရည္႐ြယ္ေဆာက္ လုပ္သည့္ ႏွစ္ထပ္ေစ်း႐ံုမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္ေရာင္းခ် ဝယ္ယူျခင္းမရွိဘဲ ပိုက္ဆံသာကုန္သြားေၾကာင္း ရန္ုကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေျပာၾကား” ဟူ ၍ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္၏ တင္ျပခ်က္ကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ေသးသည္။ လမ္းေဘးေစ်းသည္တစ္ဦးကလည္း ”ဝင္ေရာင္း တာ လံုးဝမေရာင္းရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္သာ ေရာင္းၿပီး ဆက္မေရာင္းေတာ့ဘူး။ လမ္းေဘး ေစ်းသည္ဆိုတာ လမ္းေဘးမွာပဲ ေရာင္းမွ အဆင္ေျပမွာပါ။ လူေတြ ကလည္းလမ္းသြားရင္း ေစ်းေရာင္း တာပဲ ဝယ္ခ်င္တာေလ” ဟု လက္ေတြ႕အေနအထားကို ရွင္းျပျပန္သည္။
မိမိတို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္သူ ၿမိဳ႕ေတာ္သားမ်ားကလည္း ခလုတ္တိုက္မွေစ်းဝယ္တတ္သည့္ အေလ့အထမ်ိဳးစြဲေနသည္ဆိုေတာ့ အ ခက္ေတြ႕ေနသည္။ ဒီၾကားထဲမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္အဂၤါရပ္ႏွင့္ညီရန္ ဆိုသည့္ အေျပာကလည္း ရွိေသးသည္။ တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနၿပီ။ေစ်း႐ံုႀကီး မ်ားစေဆာက္ကတည္းက အဆင္ ေခ်ာသည္ဟူ၍ မၾကားရ။ ေစ်း ေရာင္းမေကာင္းေၾကာင္း ညည္းညဴ ၾကေသာအသံမ်ားသာ ၾကားၾကရသည္။ ေစ်းအေဆာက္အအံုေဆာက္ ၾကေသာကန္ထ႐ိုက္မ်ားဘက္က ေတာ့ ဘာသံမွ်မၾကားရ။ ၿငိမ္ေန သည္။ ”ေဆာက္ၿပီးသြားၿပီပဲသူတို႔ အတြက္ေတာ့သပိတ္ဝင္။ အိတ္ဝင္ ေပါ့”ဟု ေဝဖန္ၾကသည္မ်ားကိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားရသည္။ အတိတ္မွ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္မ်ားကို မွတ္တမ္း တင္သည္မွာ ထပ္အလိမ္မခံရဖို႔ဟု သမိုင္းဆရာႀကီး တစ္ဦးက ဆိုဖူးသည္။ ”အလိမ္ခံရၿပီးမွ မထူးေတာ့ ပါဘူး”ဟု ထိုေစ်းအေဆာက္အအံု မ်ားကိုၾကည့္ရင္းေျပာၾကလွ်င္ မည္ သို႔ ေျဖၾကမည္နည္း။ အတိတ္မွ သင္ခန္းစာယူရသည္မွာလည္း မ်ားလွပါၿပီဟုဆိုၾကလွ်င္ ဘယ္လို ရွင္းမည္နည္း။
တကယ္ေတာ့ လမ္းေဘးေစ်း သည္ဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ရွိ ေနၾကသည့္ကိစၥမ်ိဳး။ ဆန္းေတာ့ မဆန္း။ သို႔ေသာ္ ”လြယ္လြယ္ေလး” ဟုလည္းမဆိုႏိုင္။ အခ်ိန္ယူကာ စိတ္ရွည္ရွည္ ေျဖရွင္းရမည့္အေရး ျဖစ္သည္။ ဒီကိစၥမ်ိဳးက စစ္တိုက္ သလို ဝုန္းဒိုင္းႀကဲကာ လုပ္ၾကည့္၍ မရ။ ဘက္ေပါင္းစံုၾကည့္ရမည့္အ ေရး။ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲ၍ အလုပ္ အကိုင္အခြင့္အလမ္းမရွိ။ လူတန္း စားကြာဟမႈမ်ားလွ်င္ မ်ားသလို လမ္းေဘးေစ်းသည္ ျပႆနာမ်ား လာမည္။ အခက္အခဲပိုေတြ႕မည္။ မည္သို႔ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္လႊားၾကမည္ နည္း။ သူတို႔ဆီမွာ မည္သို႔ေျဖရွင္း ၾကသနည္း။ အမွန္စင္စစ္ စင္ကာပူသည္ ၿဗိ တိသွ်တို႔ ေစာင့္ၾကည့္ထိန္းခ်ဳပ္ထား ကတည္းက လႈပ္ရွားေျပာင္းလဲပံု မ်ိဳးစံုခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ထိုဆိပ္ ကမ္းၿမိဳ႕တြင္ ဌာေနအဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ားက ေစ်းဝယ္ထြက္ၾက၏။ အလုပ္အကိုင္ေပါေသာ စင္ကာပူတြင္ စီးပြားလာရွာၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ အိမ္ရာပစ္ကာ ထြက္ေျပးခို လံႈလာေသာသူမ်ား ေပါလာေတာ့ လူဦးေရ အလ်င္အျမန္တိုးပြားလာ သည္။ မိမိတို႔ဆီမွာ ျမင္ေနက် ေခါင္းရြက္ ဗ်ပ္ထိုးေစ်းသည္မ်ိဳးလိုလည္းရွိသည္။ နည္းနည္းထူးျခား ျခင္းတစ္ခုပဲရွိသည္။ သူတို႔က လမ္းမ်ားေပၚ၌ ခရီးတိုသြားသည့္ ႏွစ္ ေယာက္စီးဆိုင္ကယ္ေပၚတြင္ အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ၾကသည္။ လမ္း ေဘးေစ်းသည္မ်ားထံတြင္ လိုအပ္ သည္မ်ားရႏိုင္၏။ အသင့္ခ်က္ၿပီး အစားအစာမ်ား၊ သစ္သီးသစ္ဖုမ်ား မွအစ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ထုပ္ ပိုးထားသည့္ အစားအေသာက္မ်ား၊ သတင္းစာမ်ားႏွင့္ ျပဳျပင္ထား ေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ အဓိကက်သည့္ ဝန္ေဆာင္မႈ အသံုးအေဆာင္မ်ား အထိပင္ စံုလင္လွသည္။
မိမိႏွင့္ တစ္ရြာတည္းသားက စင္ကာပူေရာက္ေနစဥ္ မိမိလည္းတာဝန္အရ ေခတၱခဏဆိုသလို စင္ကာပူသို႔ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္အခိုက္ သူတို႔ Hawker Centre ေခၚေသာ ေစ်းေရာင္းေသာေနရာ သို႔ သူတို႔ေခၚသျဖင့္ လိုက္သြားဖူး သည္။ လမ္းေဘးေစ်းသည္ဟု သူ တို႔ေခၚေသာ Hawker မ်ားက နည္းနည္း ပို၍စည္းကမ္းရွိသလိုပင္။ ၁၁ နာရီေက်ာ္၍ သူတို႔သိမ္းဆည္း သြားၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ မိမိက စပ္စပ္စုစု သြားၾကည့္မိေသာအခါ ရန္ကုန္မွာလိုမဟုတ္။ အမိႈက္တစ္စ မွပင္မရွိ။ တခ်ိဳ႕က သူတို႔အမိႈက္ သူတို႔သိမ္းသြားၾကသည္တဲ့။ တစ္ခု ေတာ့ရွိသည္။ အခ်ိဳ႕သူတို႔က ကိုယ့္ ကားႏွင့္ ကိုယ္လာၾကသည္ကိုး။ ထိုအခ်ိန္အခါမွစ၍ စင္ကာပူၿမိဳ႕ ႏွင့္ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားကို တြဲ ၍ စိတ္ဝင္စားျဖစ္သည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ စင္ကာပူ တြင္ ပထမဦးဆံုး လမ္းေဘးေစ်း သည္မ်ားက တ႐ုတ္ျပည္မွ လာ ေရာက္စီးပြားရွာသူမ်ား ျဖစ္၏။ အိႏိၵယႏွင့္ မေလးလူမ်ိဳး နည္းနည္း ပါသည္။ ၁၉၅ဝ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ား စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္ မရွင္၏ အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္အရ လမ္းေဘးေစ်းသည္ ဦးေရ၏ ၈၄ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ စင္ကာပူရွိ တ႐ုတ္ လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အမ်ားစုမွာ တ႐ုတ္ျပည္၏အေရွ႕ေတာင္ဘက္ မွ ျဖစ္ၾက၏။ လူမ်ိဳးႏြယ္အလိုက္ ေရာင္းဝယ္ေသာကုန္ပစၥည္း ကြဲျပား ၾကသည္။ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္မ်ားႏွင့္ ၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္မ်ားၾကား အေစာ ပိုင္း ကိုလိုနီႏွစ္မ်ား၊ စစ္ၿပီးေခတ္ ေနာက္ပိုင္း၊ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ား၌ အေျပာင္း အလဲသိပ္မရွိေခ်။ လမ္းေဘးေစ်း သည္မ်ား၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားကား စီး ပြားေရးအျမင္အရ အမွတ္ရဖြယ္ ျဖစ္သည္။ စစ္ၿပီးေခတ္ ေနာက္ပိုင္း၌အလုပ္ လက္မဲ့မ်ားလာ၍ လမ္းေဘးေစ်းသည္ ပိုတိုးလာသည္။ မိမိတို႔ ရန္ကုန္မွာကား မွတ္မိသ ေလာက္ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ေလာက္မွ လမ္းေဘးေစ်းသည္ ေပါမ်ားလာ ျခင္းျဖစ္၏။ ယင္း အခ်ိန္မတိုင္မီ အေစာပိုင္းႏွစ္ကာလမ်ားက သာမန္ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထိုးေစ်းသည္ မ်ားသာ ရွိၾကေသးသည္။ အမိႈက္ လည္း မ႐ႈပ္ေသးသျဖင့္ ပတ္ဝန္း က်င္ထိန္းသိမ္းေရး၊ သန္႔ရွင္းေရး ကိစၥမ်ားကို သတိပင္မထားမိေသး။
ထိုစဥ္ အခ်ိန္ကာလကတည္း က လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားသည္ ဝန္ေဆာင္မႈ ေကာင္းေကာင္းေပး ႏိုင္သလို အျမတ္အစြန္းေသခ်ာ ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလည္းျဖစ္ သည္။ သူတို႔ရွိလို႔ စင္ကာပူက နာမည္ေကာင္းရသည္ဟုပင္ ေျပာ ႏိုင္၏။ ဟိုတုန္းက ဝင္ေငြနည္း ေသာ လက္လုပ္လက္စားသမားမ်ား ႏွင့္ အထမ္းသမားမ်ားမွာ မိမိတို႔ အလုပ္လုပ္သည့္ ေနရာမ်ားတြင္ သာစားၾကသည္။ ပူးတြဲငွားထား ေသာေနရာမ်ားတြင္ အိပ္ၾကသည္။ ရန္ကုန္တြင္ တခ်ိဳ႕အညာသားမ်ား ကား ေဆြမ်ိဳးလို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မ်ား ရွိၾကသျဖင့္ အဆင္ေျပသည္။ စက္႐ံုအလုပ္႐ံု အခ်ိဳ႕ေပၚလာေသာ အခါ အခ်ိဳ႕လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ား က စက္႐ံုအလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ သြားၾကေသာ္လည္း သူတို႔အတြက္ ေစ်းခ်ိဳေသာ အစားအေသာက္မ်ား လိုေသးသည္။ ထိုလိုအပ္ခ်က္ကို ေထာက္ပံ့ရန္ရွိေသး၏။ ဤသို႔ျဖင့္ လမ္းေဘးေစ်းသည္ အေရအတြက္ ကား ေလ်ာ့က်မသြား။ ေျပာရလွ်င္ ယင္း လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားသည္ ထိုစဥ္က အထက္တန္းပညာတတ္ သူနည္းသည္။ စည္းကမ္းဥပေဒကို မသိၾက၍ လိုက္နာမႈနည္း၏။ ယခု ေတာ့လည္း လူလည္လူတတ္မ်ား လာ၍ ဥပေဒကိုအရည္ႀကိဳေသာက္ ေနၿပီလားမသိ။ မည္သို႔ အခက္အခဲမ်ား ေတြ႕ ေတြ႕ စိတ္ရွည္သည္းခံဇြဲမ်ိဳးခံကာ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကရမည္သာ။
ဘိုၿငိမ္းသာ
