အဲ့ဒီ ေန႔က ၿပိဳက်သြားတဲ့
တိမ္ေတြထဲမွာ
ေမေမ့မ်က္ရည္ေတြမ်ားစြာေနခဲ့မွန္း
ကုိယ္တုိ႔မခန္႔မွန္းတတ္ခဲ့ဘူး။
အေမွာင္ေတြက ဟူးဟူးရားရား ပိတ္ဖုံးလုိ႔
ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး
သန္းေခါင္ကုိကူးေျပာင္းခ်ိန္မွာပဲ
ေဖႀကီးဟာ တိတ္တဆိတ္ ခြဲခြာသြားခဲ့တာ
ေမေမ့အတြက္
ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးၿပိဳသက္သြားခဲ့ေပမယ့္လုိ႔
ကိုယ္တို႔အတြက္ေတာ့ ကမၻာတစ္ျခမ္း လင္းလက္ဖို႔
ေမေမဟာသူမရဲ႕ ေမတၱာေတြမ်ားစြာ
ႏွစ္အတန္ၾကာေအာင္
လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရြာခ်ေပးေနခဲ့ေသးရဲ႕
ခုဆုိ ေမေမလည္း ခြဲခြာခဲ့တာၾကာခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ခ်ီခ်ီ
ရာသီေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း
အသက္ေတြ တစ္ႏွစ္ၿပီး
တစ္ႏွစ္ေပါင္းထည့္လာခဲ့တာေတာင္
ရစ္ႏွာင္ထားတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ေမတၱာ အုိးေလးေတြ
တစ္ခါကေႏြးေထြးခဲ့ဖူးတဲ့
ေမေမ့ရဲ႕ အိမ္ေလးကုိ ငတ္မြတ္ေနတုန္းပဲ
ဒီ ကဗ်ာကို ေမေမ ဖတ္ရေကာင္းေစလုိ႔
ေတာင္းဆုမျပဳပါဘူး ေမေမ။
ေမေမျမင္ႏုိင္ရင္ ခ်စ္ခင္သနား
စိတ္ဒုကၡမ်ားမွာ သစၥာ မလုိလားလုိ႔ပါ
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြ
တျမဴးျမဴးလက္လင္း ေနတာ ၾကည့္ၿပီးလည္း
ကေလးတစ္ေယာက္လုိအေတြးနဲ႔
ေရတြက္ေနခ်င္ပါေသးတယ္ ေမေမ။
အေမ့ရဲ႕ ေျခရာေလးမ်ားျပန္ေတြ႕ရလိမ့္ႏုိးႏုိးနဲ႔ပါ
တကယ္ဆုိ
တိမ္ေတြၿပိဳရာ လုိက္ၾကည့္ပီး
ငုိတက္တဲ့ ကေလးေလးအရြယ္မွ မဟုတ္ေတာ့တာ
ျပန္မလာႏုိင္ေတာ့မွန္းသိတဲ့
အတိတ္ေတြ လည္ျပန္ၾကည့္ရင္းလည္း
ရင္ကြဲပက္လက္နာက်င္ နင့္ဆုိ႔လုိ႔ မဆုံးႏုိင္ေသးဘူး
ခုထိ
ငုိခ်င္ျပင္းျပ ရွိလွပါရ႕ဲ
ၿပိဳက်သြားတဲ့ တိမ္ေတြထဲက အိမ္ေလးပါေမေမ
သစၥာ ငတ္မြတ္ေနပါတယ္။ ။
စံသစၥာ(ေသြးေဝး)