စိတ္အေဟာင္းေပၚ လိပ္ျပာသန္႔ခ်င္လို႔လား
ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေရေရာၿပီးသာ ပူေဇာ္စမ္းပါ
ကမၻာႀကီးက အလွတရားကို
ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမဆိုဘူး
စိတ္ရဲ႕ ခြက္လက္က်န္ကို
ခြက္လက္က်န္နဲ႔ မွ်ားေနတယ္
ေဖာ့တံုးေလးမျမႇဳပ္ခင္ထိ ေလာဘမတက္ခဲ့ဘူး ။
ကိုယ္ေသြးေနတဲ့ဓား သစၥာတရား ဒီေရတက္ခ်ိန္
လယ္သာကုတ္ကို ျမန္မာေငြငါး ေထာင္နဲ႔ ေပါင္လိုက္ၿပီ
ကိုယ့္အျမည္းနဲ႔ကိုယ္ ယဥ္ေက်းမႈ ရိွခဲ့ပါတယ္
စပါးႀကိတ္မွဆန္ကဲြရတဲ့ အၫြန္႔အဖူး ေလးေတြ
ေကာက္ေကာက္စားရင္း ေခတ္တရားကို တိုင္ကပ္ၿပီး ေန႔စဥ္သတင္းစာနဲ႔ နာရီတိုက္ထားလိုက္တယ္။
ေဟ့ … ေဟ့… ေဟ့ …
လူမိုက္ႀကီးရဲ႕ အရက္ခြက္ကိုေတာ့
ေရလာမေရာခ်င္စမ္းနဲ႔ကြယ္
ငိုလိုက္ရယ္လိုက္ အကယ္ဒမီဆုေတြ ပ်င္းတယ္
အေကာင္းစားတံဆိပ္ေတြ ပ်င္းတယ္
ေ႐ွာ့ပင္းေမာေတြ ပ်င္းတယ္
ခႏၶာၿမဲဖို႔ ဆုေတာင္းတဲ့ေကာင္ေတြ ပ်င္းတယ္
သနားစရာေကာင္းလြန္းလို႔
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ေတာင္ ဂီယာႀကီး မထိုးခဲ့ဘူး ။
အတက္ၾကမ္းၾကမ္း အဆင္းၾကမ္းၾကမ္း
‘ဂ’ေကြ႕ေတြ ထပ္လာတဲ့ဘဝထဲ
ကိုယ္ပ်ိဳးသမွ် ရစ္ေခြခဲ့ၿပီးၿပီ
ေႁမြတစ္ေကာင္လို တြားမသြားတတ္ဘဲနဲ႔ေတာ့
ေဟာ့ဒီလမ္းေပၚ တက္မလာနဲ႔
ကမၻာႀကီးက မင္းကိုပ်င္းတယ္ ။
ေက်ာ္ဇင္ငထင္
