ခုတေလာ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ထုတ္လုပ္သူ ဒါ႐ိုက္တာမ်ားႏွင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ အခ်ဳိ႕ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကို ေတာ္ေတာ္ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကကာ ဆင္ဆာမရွိသင့္ဟုပင္ ေျပာၾကပါသည္။ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးဥကၠ႒ ဦးလူမင္းကလည္း ႐ုပ္ရွင္ေလာကသားမ်ား ေတာင္းဆိုေသာအခ်က္မ်ားအား ဝန္ႀကီးႏွင့္ေတြ႕စဥ္က တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ဝန္ႀကီးကလည္း ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ဗီဒီယိုဆင္ဆာအဖြဲ႕သည္ ဥပေဒျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အဖြဲ႕ ျဖစ္၍ ဆင္ဆာအဖြဲ႕အေနႏွင့္ မရွိလို႔ မျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ရန္မလိုပါက ႐ုပ္ရွင္ဥပေဒႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဗီဒီယိုဥပေဒကိုပါ ျပင္ဆင္ရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ဆင္ဆာအစား Rating စနစ္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ပါကလည္း Rating စနစ္ ျပဳလုပ္သည့္ႏုိင္ငံတုိင္းတြင္ ဇာတ္ၫႊန္းအျပည့္အစံု တင္ျပရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။
႐ုပ္ရွင္ေလာကသားတခ်ဳိ႕က ဆင္ဆာအဖြဲ႕ကို မလုိလား အမုန္းပြားၾကတာမ်ားပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းမ်ားသာ ျဖစ္၏။ မိမိတို႔အား ေပးအပ္သည့္ တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ေနၾကရာမွာ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္၊ မည္သူမည္ဝါမွန္းမသိဘဲ မိမိတုိ႔ စစ္ေဆးရသည့္ ဇာတ္လမ္းေပၚမွာသာ အေကာင္း၊ အဆိုး ဆံုးျဖတ္ ၾကရပါသည္။ မိမိတို႔ရင္မွ ခံစားမႈ၊ ဖန္တီးမႈမ်ားကို ဆင္ဆာအဖြဲ႕မွ ရက္စက္စြာ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္သည္ဟု စြပ္စြဲ ေျပာဆိုၾကသည္။ တကယ္ရင္ထဲက ဖန္တီးတာလား၊ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္လမ္းမ်ား လုပ္ႀကံထားတာလားဟု ေမးခ်င္ပါသည္။ (ထိုစကားေျပာထြက္သူကို ဆိုလိုပါသည္။ ယခင္က တစ္ႏွစ္လံုးမွ ဇာတ္ကား ၁ဝ ကားေလာက္သာရွိၿပီး ယခု ဆင္ဆာၾကည့္ရန္ တန္းစီထားေသာ ဇာတ္ကားသည္ ၂ဝ၁၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလကုန္အထိ ျဖစ္ေနသည္။ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ဝင္မ်ား စေန၊ တနဂၤေႏြမွလြဲၿပီး ေန႔စဥ္ ႐ုပ္ရွင္ကားႀကီးမ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးေပးရပါသည္။ ဇာတ္ကားေတြမ်ားလာေတာ့ ျဖတ္တာေတာက္တာမ်ားလာသည္ ဟု ထင္ၾကေပမည္။
ဗီဒီယိုေလာက၊ ႐ုပ္ရွင္ေလာက က်ဆင္းတာဟာ ဆင္ဆာေၾကာင့္လုိ႔ ေတာ့ မစြပ္စြဲပါႏွင့္။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္က ကားေကာင္းကားသန္႔ မ႐ိုက္ကူးႏုိင္တာကို ျပန္ဆန္းစစ္ေစလိုပါသည္။ ကမၻာကိုထိုးေဖာက္ဖို႔၊ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္ကားေတြလို ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာ ေအာက္လံုးေတြလႈိင္လႈိင္သံုးၿပီး အေျခာက္ဇာတ္လမ္းေတြခ်ည္း ႐ိုက္ ကူးေနလုိ႔ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူက တ႐ုတ္ျပည္မွ ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္သူမ်ားႏွင့္ ဆင္ဆာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးဖူးပါသည္။ သူတုိ႔ဆီမွာ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္ကား မ်ားကို ဘာသာျပန္ရာမွာ ညစ္ညမ္းေသာ စကားလံုးမ်ားကိုခ်န္လွပ္၍ ဘာသာျပန္ရပါသည္။ ညစ္ညမ္း ေသာ ေအာက္ပိုင္းျပက္လံုးမ်ားကို လည္း ဆင္ဆာျဖတ္ပါသည္..တဲ့။ ခုတေလာမွာ ဆင္ဆာမျဖတ္ ေသာ၊ အျဖတ္နည္းေသာ ဇာတ္ကားမ်ား ရွိပါသည္။ “ႏွင္းဆီပန္သူ”၊ “ေမတၱာထားတာ အဟုတ္ကိုပဲ”၊ “ေၾကြ” စသည္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ သည္တစ္ႏွစ္လံုးမွာလည္း ဒါ႐ိုက္တာဝိုင္း၏ ဇာတ္ကားမ်ား ဆင္ဆာျဖတ္တာ မရွိသေလာက္ ေတြ႕ရ၏။
Bo Bo Film ာ ကထုတ္လုပ္ေသာ “ေၾကြ” ဆိုေသာ ဇာတ္ကားဆိုလွ်င္ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ဝင္တိုင္း ႀကဳိက္ႏွစ္သက္ေသာ ဇာတ္ကားျဖစ္သည္။စာေရးဆရာ မင္းလူ၏ ဝတၳဳ “ေျပာတိုင္းယံုတဲ့ပုတ္သင္ညဳိ” ကို ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးဖို႔ ဇာတ္လမ္းတင္စဥ္က SKB (ေစာ္ခိုင္းဘက္) တဲ့။ဘယ္လုိမွ မခံစားႏုိင္ေသာ ဇာတ္ကားအမည္ပါ။ ခ်စ္ရသူမိန္းကေလးအား ခ်စ္႐ံုသက္သက္ျဖင့္ ခုိင္းတာလုပ္ေပးေသာ ေကာင္ေလး၏အေၾကာင္းကို “ေစာ္ခုိင္းဘက္” ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ Romance ဇာတ္လမ္းအျဖစ္ ခံစားလုိ႔ မရႏုိင္။ အမည္ေျပာင္းခိုင္းေတာ့မွ “ေၾကြ” တဲ့။ ထိုဇာတ္ကားကို သားညီ ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္ ႐ိုက္ကူးသည္။မင္းသားက လႊမ္းပိုင္။ မင္းသမီး က အိေခ်ာပို။ လႊမ္းပိုင္က အလြန္ခ်စ္တတ္ေသာ ႐ိုးအသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားပံုမွာ သဘာဝက်လြန္းသည္။ တကယ့္ကို ႐ိုး႐ိုးေလး။ အိေခ်ာပိုကေတာ့ ေျပာစရာမလို။ တကၠသိုလ္ကို ေနာက္ခံထား၍ ႐ိုက္ကူးေသာ ဇာတ္ကားျဖစ္သည္။ အင္းလ်ားကန္လည္းပါသည္။ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးလည္းပါသည္။ အဓိပတိလမ္းမႀကီးလည္းပါသည္။ စာေရးသူတို႔ငယ္စဥ္က တကၠသိုလ္ကို လြမ္းေမာၾကည္ႏူးစြာ တမ္းတမိ ၏။ သီခ်င္းေတြလည္း လိုအပ္မွ ထည့္သည္။ Night Club ေတြ၊ ေရကူးကန္ေတြလည္းမပါ၊ ေအာက္ပိုင္းျပက္လံုးေတြလည္းမပါ၊ အေျခာက္လည္း မပါ။ သင္တန္းမတက္ဘဲ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြ တစ္ၿပံဳႀကီး လန္းလန္း၊ လန္းလန္းႏွင့္ ေအာ္ဟစ္ရန္ျဖစ္တာလည္း မပါ။ ဇာတ္ေကာင္မ်ားမ်ားမပါဘဲ ဇာတ္လမ္းေပၚမွာ သစၥာရွိစြာ ႐ိုက္ကူးသြားပံုအတြက္ ဒါ႐ိုက္တာ သားညီအား ခ်ီးက်ဴးခ်င္ပါသည္။ နာမည္ေလးကလည္း “ေၾကြ” တဲ့။ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ မဟုတ္ လား။ အေၾကာင္းဆက္စပ္၍ ေျပာခ်င္တာပါ။
အခုတေလာ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဇာတ္ကားအမည္မ်ားကို ျမန္မာလိုမေပးဘဲ အဂၤလိပ္လိုေပးေနၾကပါသည္။ တစ္ကားတေလ အဂၤလိပ္လို ေပးရင္ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ အခုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယိုဇာတ္ကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျမန္မာလို အမည္မေပးေတာ့ဘူး။ Vampire, Bad Boy, Loser, Accident, Hospital စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီလိုဇာတ္ကားအမည္တင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သ႐ုပ္ေဆာင္၊ ကင္မရာမင္းစတဲ့အမည္ေတြကိုပါ ေခါင္းစီးစာတန္းထုိးတဲ့အခါလည္း ျမန္မာစာ လံုးဝမပါေတာ့ဘူး။ အဂၤလိပ္လိုခ်ည္းေရးတာေလ။ ျမန္မာျပည္မွာျပတဲ့၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ႐ိုက္ကူးတဲ့၊ ျမန္မာ မင္းသား၊ မင္းသမီးခ်ည္း ပါဝင္တဲ့ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား မဟုတ္လား။ ႏုိင္ငံျခားသြားျပမယ့္ ဇာတ္ကားမွ မဟုတ္တာ။ ႏုိင္ငံျခားသြားျပမယ္ဆိုရင္လည္း လုပ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာနဲ႔ အဂၤလိပ္စာတန္း တြဲထိုးသင့္တယ္။ တ႐ုတ္ဇာတ္ကား၊ ထိုင္း ဇာတ္ကား၊ ကုလားဇာတ္ကား စတဲ့ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္ကားေတြကို ၾကည့္ပါ။ တ႐ုတ္စာၿပီးမွ အဂၤလိပ္ ၊ ကုလားစာၿပီးမွ အဂၤလိပ္ အဲဒီလိုစာတန္းထိုးတယ္။ သူတုိ႔ ဘာသာ၊ သူတို႔ႏုိင္ငံ၊ သူတုိ႔စာကို ခ်စ္ေၾကာင္း ျပတာမဟုတ္လား။႐ုပ္ရွင္အႏုပညာရွင္တုိင္းမွာ ကုိယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ တာဝန္ရွိပါသည္။ ကမၻာ ကို ထိုးေဖာက္ဖို႔ဆိုတာ ဒီလိုအဂၤလိပ္စာတန္းထိုးေန႐ံုနဲ႔ ယွဥ္ၿပဳိင္ ထုိးေဖာက္ႏုိင္တာ မဟုတ္ပါ။ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ ေရေျမ အေနအထား သာယာမႈ၊ အဖိုးတန္သယံဇာတေတြ ထြက္ရွိမႈအေပၚ ကမၻာသိေအာင္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ တင္ျပၿပီး ထိုးေဖာက္သင့္သည္ မဟုတ္လား။ကိုရီးယားဇာတ္ကားမ်ားမွာ သူတို႔၏အေလ့အက်င့္ စ႐ိုက္ေတြ ကို စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ႐ိုက္ကူးျပ ၾကပါသည္။ မိမိလူမ်ဳိး၊ မိမိယဥ္ေက်းမႈကို အမ်ားသိေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ ေရွာက္ေပးရမွာ အႏုပညာသမားတို႔ ၏ တာဝန္ဆိုတာ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ ဒါ႐ိုက္တာႏွင့္ အႏုပညာရွင္မ်ား ေမ့ေနၾကေရာ့လားဟု ေတြးမိပါ သည္။
မိမိစာ၊ မိမိစကားကိုမွ မေလးစားလွ်င္ လူမ်ဳိးပါ ပေပ်ာက္ သြားႏုိင္တာကို သတိျပဳဆင္ျခင္သင့္ ပါသည္။ မိမိတို႔ထက္ပို၍ တိုးတက္ ေသာ ႏုိင္ငံျခားအတတ္ပညာ၊ အသိ ပညာေတြ နားလည္တတ္ကြၽမ္း ေအာင္ လုပ္ပါ။ မိမိလူမ်ဳိး၊ မိမိစာ ေတာ့ တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားေအာင္ မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္သူ ဒါ႐ိုက္တာေတြအေနႏွင့္ မိမိတို႔ဇာတ္ လမ္းႏွင့္ လုိက္ဖက္ဆီေလ်ာ္ေသာ အမည္ေတြ ေပးစရာမရွိေတာ့ဘူး လားဟု ေမးခ်င္ပါသည္။ ဇမၺဴဒိပ္ကြၽန္း နိမိတ္ထြန္းသည္မို႔ ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာေတြအေန ႏွင့္ “အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္” တုိ႔၊ “ခိုးဆိုးလုႏႈိက္” တို႔၊ “အေမလူမိုက္ သားလူမုိက္” စေသာအမည္မ်ားကို မေပးေစခ်င္ပါရွင္။ စာေရးသူ လက္ေတြ႕ပါ။ လံုးခ်င္းဝတၳဳမ်ား ေရးခဲ့စဥ္က ေကာင္းေသာအတိတ္နိမိတ္ေဆာင္သည့္ အမည္မ်ားသာ ဝတၳဳအမည္ ေပးခဲ့ပါသည္။ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလို “ေစာ္ခုိင္းဘက္” အစား “ေၾကြ” ဟုအမည္ေျပာင္းလိုက္ေတာ့ ဝတၳဳ ဇာတ္လမ္းအား ပို၍သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ ထိရွ သြားေစတာျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြ မွာ ျမန္မာအမည္လွလွေလးေတြ ရွိပါသည္။ ဥပမာ- သမၼတႀကီးထံ ေပးစာ၊ ေယာက္်ားဧကန္၊ ကြၽန္မ အခ်စ္ဆံုး ေယာက္်ားသံုးေယာက္၊ အခ်စ္ႏွင့္ထိရင္ေၾကြ၊ ေရာင္နီဦး၏ ပန္းေလးတစ္ပြင့္၊ ေနဝင္အိပ္တန္းတက္၊ ရင္ဘတ္ထဲကဓား၊ ခေရ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။တကယ္ေတာ့ စာေရးသူက ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ စာေပအႏုပညာကို သံေယာဇဥ္ႀကီးစြာျဖင့္ အႏုပညာသမားေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးဂုဏ္ မညႇဳိးႏြမ္းေစခ်င္ေသာ ေစတနာေၾကာင့္ ဤေဆာင္းပါး ေရးရျခင္းပါရွင္။
တကၠသိုလ္ ယဥ္ယဥ္လဲ့
