ေသာၾကာေန႔ဆိုေတာ့ ေန႔လယ္ပိုင္း ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တြင္ ေနာက္ဆုံး ႏွစ္ခ်ိန္သည္ ကာယအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကာယအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္း သူေတြ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတာကို လုပ္ခြင့္ရ သည္။ မိန္းကေလးေတြက အခ်ဳပ္အလုပ္ ပန္းထိုးတာကိုလုပ္ၾကသည္။ ထုပ္ဆီးတိုး ကစားၾကသည္။ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ၾကသည္။ ဖန္ခုန္တမ္းကစားၾကသည္။ ေယာက်္ား ေလးေတြက်ေတာ့ ေဘာလုံးကန္ၾကသည္။ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ၾကသည္။ ေဘာ္လီ ေဘာ ကစားၾကသည္။ ေဘာလုံးကန္သည့္ ကေလး ေတြက ပိုမ်ားသည္။ ေဘာလုံးကန္ရတာကို ေယာက်္ားေလးအေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ ထုိေယာက်္ားကေလးမ်ား ထဲတြင္ ထူးထူးျခားျခား ထူးခြၽန္ေသာ ကေလးမွာ တင္ေမာင္ ျဖစ္သည္။ တင္ ေမာင္က ေက်ာင္းစာထက္ ေဘာလုံးကို ပိုစိတ္ဝင္စားသည္။ ေက်ာင္းအားခ်ိန္ တစ္ခ်ိန္လုံး ေဘာလုံးတစ္လုံးႏွင့္ ေလ့က်င့္ေန ေလ့ရွိသည္။ ေက်ာင္းဆင္းလွ်င္ ဘယ္ ေတာ့မွ အိမ္ကိုတန္းျပန္ေလ့ မရွိဘဲ ေက်ာင္းေဘာလုံးကြင္းတြင္ ေဘာလုံးကန္ေနတတ္သည္။ အတူတူကစားမည့္သူရွိလွ်င္ သူတို႔ႏွင့္ ကစားမည္။ အတူတူကစားမည့္ သူ မရွိလွ်င္လည္း သူတစ္ေယာက္တည္း မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ကြင္းလုံးျပည့္ ကစား ေနမည္။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်၍ ခဏခဏ အ႐ိုက္ခံရလည္း တင္ေမာင္ကေတာ့ ေဘာ လုံးကစားတာကို ေလွ်ာ့မည့္သူ မဟုတ္ေပ။
ေက်ာင္းေဘာလုံးပြဲမ်ားတြင္ တင္ေမာင့္ ကို လိုခ်င္သည့္ဘက္ေတြက ပိုမ်ားသည္။ အလြတ္တန္း ကစားသည့္ပြဲဆိုလွ်င္ တင္ေမာင္ကို တစ္ေယာက္အလိုက္ေပးၿပီးေတာင္ ကစားၾကသည္။ တင္ေမာင္ကလည္း တတိယ တန္း ေရာက္ေနသည့္တိုင္ေအာင္ လူေကာင္က ထြားမလာဘဲ ပုပုက်စ္က်စ္ ကေလးျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထို ပုပုက်စ္က်စ္ကေလးကို မီေအာင္ေျပးႏိုင္ ဖုိ႔မွာ ေတာ္႐ံုႏွင့္မရႏိုင္။ တင္ေမာင္က ေလ့ က်င့္အားေကာင္းေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေျပး ေျပး အေမာခံႏိုင္သည္။အျခားကေလး ေတြကေတာ့ တင္ေမာင္ႏွင့္ယွဥ္ၿပီး ခဏ သာ လိုက္ေျပးႏိုင္ကာ ေနာက္ပိုင္းမေျပး ႏိုင္ေတာ့ ျဖတ္ၿပီးေျခထိုးဖို႔ကိုပဲ လုပ္ၾက ရေတာ့သည္။ တင္ေမာင့္ကိုျဖတ္ၿပီး ေျခ ထိုးဖို႔ဆိုတာကလည္း တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လြယ္လြယ္ႏွင့္မရႏိုင္ေပ။ တင္ေမာင္က အလိမ္အေခါက္ေကာင္းသလို လိမ္ေခါက္ ၿပီး ထြက္သြားတိုင္း ေဘာလုံးက သူ႔ေျခ ေထာက္ထဲတြင္ ေကာ္ႏွင့္ကပ္ထားသလို ပါ ပါသြားေလရာ တင္ေမာင္ေနာက္ကိုလိုက္ ရသည္ မွာ ေခြး႐ူးေနာက္ကိုလိုက္ရသလို ျဖစ္က်န္ေနရတတ္သည္။ တင္ေမာင္က သူ႔ ေျပးလမ္းေၾကာင္းထဲတြင္ လူဘယ္ႏွေယာက္ ပဲရွိရွိ လိမ္ေခါက္ ေရွာင္ထြက္သြားႏိုင္သည္။ သို႔ျဖစ္၍လည္း တင္ေမာင္ကို ဂ်စ္ကားေလး ဟုေခၚၾကသည္။
” ဂ်စ္ကားေလးေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔၊ ဂ်စ္ကားေလးကို ကိုယ့္အသင္းထဲရေအာင္ေခၚဖို႔သာ စဥ္းစား။ ဒီေကာင္ပါရင္ ငါတို႔ႏိုင္ၿပီကြ” ကစား ေဖာ္ကစားဖက္ေတြသာမက ဆရာေတြက လည္း ဂ်စ္ကားေလးကို အားထားရသည္။ ေက်ာင္းေပါင္းစုံေဘာလုံးၿပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ဂ်စ္ကားေလးမွာ အၿမဲတမ္း တိုက္စစ္မွဴးျဖစ္သည္။ ” ဂ်စ္ကားေလးကေတာ့ ပထမဦးစားေပးတိုက္စစ္မွဴးပဲ။ သူနဲ႔တြဲ ကစားမယ့္ေကာင္ကိုပဲ ေ႐ြးရမွာ။ ဂ်စ္ကားေလးက ငါတို႔ရဲ႕ ဂိုးသြင္းစက္ပဲကြ” မူလတန္းေက်ာင္းေပါင္းစုံ ေဘာလုံးပြဲမ်ားတြင္ ဂ်စ္ကားေလးတို႔ ေက်ာင္းက အၿမဲတမ္းဖလားရသည္။ ဂိုးအမ်ားဆုံးသြင္းသည့္ဆုကလည္း ဂ်စ္ကားေလးအတြက္သာ ျဖစ္ေန ေတာ့သည္။ ” ခက္တာက ဂ်စ္ကားေလးက ေက်ာင္းစာည့ံေနတာပဲ။ သူ႔ကို စာလုပ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ေခါင္း သာညိတ္ၿပီး ဒုံရင္းကဒုံရင္းပဲ။ ဒီေကာင့္ကို ဘယ္လိုသင္ေပး ရမွန္းမသိဘူး။ စာေမးပြဲ႐ႈံး႐ႈံးေန တာကလည္း မေကာင္းဘူး။ ေက်ာင္း သားက စာေတာ့ရမွ၊ တတ္မွျဖစ္မွာပဲ” “အဲဒါျပႆနာပဲဗ်။ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမ ကလည္း စာေမးပြဲ႐ံႈးရင္ ေက်ာင္းထုတ္ၿပီး လယ္ထဲထည့္မယ္ ခ်ည္းေျပာေနတာ။ သူ႔ကို ေက်ာင္းထားဖုိ႔ကို သူ႔မိဘေတြကို မနည္းစည္း႐ုံးထားရတာ”ဂ်စ္ကားေလးကို စာက်က္ဖို႔ ေျပာမရေတာ့ စာေမးပြဲမွာ ေမးမွာေတြကို ဆရာမေတြက ႀကိဳေျပာထား ၾကသည္။ ႀကိဳေျပာထားတာ ေလာက္ကို ေတာင္ဂ်စ္ကားေလးက က်က္ရမွာပ်င္းေနေတာ့ ေဘာလုံးႏွင့္ သူ႔ကိုျပန္ကိုင္ထားရသည္။
” တင္ေမာင္ ၊ မင္းကို မင္းမိဘေတြက ေက်ာင္းျပန္ထုတ္သြားမွာစုိးလို႔ ငါတို႔က စာေမးပဲြေအာင္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ။ ဒါေလးေတာင္ မင္းမက်က္ခ်င္ရင္ မင္း ေက်ာင္းက ထြက္ရလိမ့္မယ္” ” ကြၽန္ေတာ္ ေဘာလုံးပဲကန္ခ်င္တာ။ စာမသင္ခ်င္ဘူး။ ေက်ာင္းမေနခ်င္ဘူး။ ေက်ာင္းႏုတ္လည္း ထြက္လိုက္မွာပဲ။ စာက်က္ရတာ စိတ္မပါဘူးဆရာမ” “သားစာမက်က္လို႔ ဘယ္ရမလဲသားရဲ႕။ သားစာက်က္မွ၊ စာရမွ၊ စာေမးပြဲ ေအာင္မွ ေက်ာင္းဆက္တက္လို႔ရမွာေပါ့ သားရဲ႕။ ေက်ာင္းဆက္မတက္ႏိုင္ရင္ သား ဘယ္မွာ ေဘာလုံးကန္မွာလဲ။ လမ္းေဘး မွာပဲ ကန္ေနရမွာေပါ့။ ေက်ာင္းတက္ေနမွ ေက်ာင္းေပါင္းစုံၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ သားဝင္ ကန္လို႔ရမယ္။ သားရဲ႕အရည္အခ်င္းကို ျပလို႔ရမွာေပါ့။ သားဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ မကန္ရရင္ဘာလုပ္မွာလဲ”
တင္ေမာင္မွာ ဆရာမက အက်ိဳး အေၾကာင္းျပေျပာတာကို စိတ္ဝင္စားသြား ၿပီး စာက်က္လာသည္။ ေဘာလုံးကန္ေလ့ က်င့္တာကိုေတာ့ သူကမေလွ်ာ့ေပ။ ညည ဆိုလွ်င္ အိမ္စာလုပ္၊ မလုပ္ကို အေဖႏွင့္ အေမက ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ္လည္း သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ စာမတတ္ၾကေလေတာ့ စာ တကယ္ လုပ္၊ မလုပ္၊ က်က္၊ မက်က္ကို သူတို႔မသိၾကေပ။ တင္ေမာင္က စာေတြကို ေအာ္ဟစ္က်က္ေနေသာ္လည္း ေခါင္းထဲ ေရာက္မလာတာက မ်ားသည္။ အေဖ၊ အေမတို႔ ၾကားေအာင္သာ ေအာ္က်က္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာမ၏စည္း႐ုံးမႈ ေအာင္ျမင္ သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ တင္ေမာင္မွာ စာေမး ပြဲအတြက္ သူတစ္ေယာက္တည္းကိုေပးထား သည့္ စာေတြကိုေတာ့ရေအာင္ က်က္လာ သည္။ စာေမးပြဲလည္း တစ္ႏွစ္တစ္တန္း မွန္မွန္ေအာင္ သည္။ စာက်က္တာကို အေလ့အက်င့္ရလာေတာ့ တင္ေမာင္မွာ စာက်က္ရတာကို အရင္ကေလာက္ မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ ေအာင္မွတ္ရေအာင္ က်က္တတ္လာသည္။ တင္ေမာင္သည္ မူလတန္းကို ေအာင္ ၿပီး အလယ္တန္းကို ေရာက္လာေတာ့ အလယ္တန္းရွိရာ ေက်ာင္းကိုသြားတက္ရဖို႔ ျဖစ္လာသည္။ အလယ္တန္းတက္ရမည္ဆို ေတာ့ သက်က္ေတာ႐ြာ အလယ္တန္း ေက်ာင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ေရျဖဴ႐ြာ အလယ္တန္း ေက်ာင္းျဖစ္ျဖစ္ တက္ရေပေတာ့မည္။ မိဘ ေတြကေတာ့ တစ္႐ြာတစ္ေက်းမွာ ေက်ာင္း သြားတက္ရမည့္ သူတို႔၏သားကို ေက်ာင္း ဆက္မထားခ်င္ေတာ့ေပ။ မိဘေတြက ေက်ာင္းမထားခ်င္ေတာ့မွ တင္ေမာင္က ေက်ာင္းဆက္တက္ခ်င္လာသည္။ ေက်ာင္း ဆက္တက္မွပဲ သူေဘာလုံးကစားခ်င္တာ လည္း အဆင္ေျပမည္။ မူလတန္း လက္ ေ႐ြးစင္ကေန အလယ္တန္း လက္ေ႐ြးစင္၊ အထက္တန္းလက္ေ႐ြးစင္ျဖစ္ခ်င္လာသည္။
” ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ္အလယ္တန္းလက္ေရြးစင္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ေက်ာင္းလက္ေရြးစင္ကေန ၿမိဳ႕နယ္ လက္ေ႐ြးစင္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ လက္ေရြးစင္ကေန တိုင္း လက္ေရြးစင္ျဖစ္ခ်င္တယ္ ” ” မင္းအလယ္တန္းတက္ရင္ ဒီမွာထက္ပိုႀကိဳးစားရမွာေနာ္။ ဒီမွာလို မင္းကို ေမးခြန္းေပးမယ့္လူ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ တကယ္က်က္ၿပီး တကယ္တတ္မွရမွာေနာ္”
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ကုိယ္တိုင္ တင္ေမာင္၏မိဘေတြကို သြားေျပာေပးရ သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေနဖို႔ကို လည္း စီစဥ္ေပးရသည္။ ဂ်စ္ကားေလး မွာ သက်က္ေတာ အလယ္တန္းေက်ာင္း ေဘာလုံးအသင္းမွာလည္း နာမည္ရ လာသည္။ ေက်ာင္းလက္ေ႐ြးစင္ ထဲတြင္ ၅ တန္းကေန ဝင္ကစားသည့္ ေက်ာင္းသားဟူ၍ တင္ေမာင္ တစ္ေယာက္သာ ရွိေလသည္။ အလယ္တန္း ေက်ာင္းမွာ လည္း သူ႔ကို ဂ်စ္ကားေလးဟု ပင္ ေခၚၾကေလသည္။ သို႔ ေသာ္ ျပႆနာက တင္ေမာင္ စာမလိုက္ႏိုင္တာပဲ ျဖစ္ သည္။ အလယ္တန္းေက်ာင္း မွာက်ေတာ့ သူ႔ေဘာလုံးစြမ္း ရည္ကို လိုခ်င္၍ စာေမးပြဲေအာင္ ေအာင္ စီစဥ္ေပးတာမ်ိဳး မရွိေပ။ စာေမးပြဲ႐ႈံးသည္ႏွင့္ သူ႔မိဘေတြက ေက်ာင္းႏုတ္သြားေတာ့သည္။ ေက်ာင္းက ထြက္လုိက္ရေတာ့ တင္ေမာင္ ငိုေလသည္။ မိဘေတြကလည္း ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ဝင္ေရာက္ေထာက္ခံတာကိုပင္ မရေပ။ တင္ေမာင္မွာ ေက်ာင္းက ထြက္လုိက္ရ ေသာ္လည္း ေဘာလုံးကန္ခြင့္ေတာ့ ရေန သည္။ ႐ြာက ကေလးေတြႏွင့္ ကစားေန ရတာၾကာလာေတာ့ သူလည္း ပ်င္းလာ သည္။ သူကသာ ေျခတက္လာေသာ္လည္း ႐ြာက ကေလးေတြက ေျခတက္မလာေတာ့ အႀကိတ္အနယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ ေတာ့ ကစားရတာ သူ႔အတြက္ အရသာ မရွိေတာ့ေပ။
တင္ေမာင္ေက်ာင္းကို အသည္း အသန္ တက္ခ်င္လာသည္။မိဘကေတာ့ သူဘာေျပာေျပာ သူ႔ကို လယ္ထဲထည့္ၿပီး သူလုပ္ႏိုင္တာကို ခိုင္းဖို႔ကိုပဲ အာ႐ုံထား ေတာ့သည္။ တင္ေမာင္အႀကီးအက်ယ္ ေနာင္တရေနသည္။ သူစာႀကိဳးစားခဲ့လွ်င္ စာလည္းတတ္မည္။ သူကစားခ်င္သည့္ ေဘာလုံးကိုလည္း ကစားရမည္။ အဆင့္ တက္ၿပီးကန္ရမည့္ ေဘာလုံးပြဲေတြကို ယွဥ္ ၿပိဳင္ခြင့္ရမည္။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကလည္း ဂ်စ္ကားေလးကို ႏွေျမာၾကသည္။ သူ႔မိဘ ေတြကို ေဖ်ာင္းဖ်ေပးၾကေသာ္လည္း သူ႔ မိဘေတြက သူတို႔သားကို ပညာတတ္အျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကတာမဟုတ္ဘဲ တျခား မိဘေတြက သူတို႔ကေလးေတြကုိ ေက်ာင္း ထားၾက၍သာ သူတို႔လည္း ထားၾကတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ဂ်စ္ကားေလးသည္ ေဘာလုံးသမားလည္း ျဖစ္မလာေတာ့သလို ပညာတတ္လည္း ျဖစ္မလာေတာ့ဘဲ လယ္ ထဲဆင္းကာ ကိုယ္ႏိုင္ရာ လုပ္ရင္းကေန လယ္သမားႀကီး ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။ ဂ်စ္ ကားေလးမွာ လယ္သမားျဖစ္သြားတာကို လည္း ဝမ္းမနည္းေပ။ပညာတတ္ႀကီး မျဖစ္ ရတာကိုလည္း စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေပ။ သူအၿမဲ ေျပာတတ္တာကေတာ့ ႏိုင္ငံ လက္ေ႐ြးစင္ ေဘာလုံးသမားျဖစ္ မလာရတာကိုပဲ ျဖစ္သည္။
” ငါေက်ာင္းဆက္တက္ေနမယ္ ဆိုရင္ တိုင္းလက္ေ႐ြးစင္ေသခ်ာ ျဖစ္မယ္ကြ။ ႏိုင္ငံ့လက္ေ႐ြးစင္ေတာင္ ျဖစ္ေအာင္ ငါႀကိဳးစားလို႔ရမွာကြ။စာတအားမတတ္လို႔ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူူး။ ေက်ာင္းမတက္ရလည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူးကြာ” ထိုစကားကို အၾကာႀကီး လက္ကိုင္ ထားေသာ တင္ေမာင္သည္ သူ႔သားကေလး မူလတန္း တက္လာရခ်ိန္ သူ႔လိုပဲ ေဘာလုံး ကန္တာ ဝါသနာပါလာခိ်န္မွာေတာ့ သူ႔ အယူ အဆကို ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။
” သားေလး..အခု သားကို ဂ်စ္ကား ေလးလို႔ေခၚသလို ဟိုတုန္းက အေဖ့ကို လည္း ေခၚခဲ့ၾကတာပဲ သား။ အေဖက ေဘာလုံးကိုပဲႀကိဳးစားကစားခဲ့ေတာ့ ေနာက္ ဆုံး အေဖသိပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ တိုင္းလက္ေ႐ြးစင္ လည္း ျဖစ္မလာဘူး။ အေဖတို႔ေခတ္တုန္း က လက္ေ႐ြးစင္ေတြကို ေက်ာင္းေတြကပဲ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ၾကတာ။ သားကို အေဖေျပာ ခ်င္တာက ေတာ္တဲ့လူဆိုတာ ဘာလုပ္လုပ္ ေတာ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ေဘာလုံး ကစားရင္လည္း ေဘာလုံးမွာ ေတာ္ရမယ္။ ပညာသင္ရင္လည္း ပညာမွာေတာ္ရမယ္သား” စီနီယာဂ်စ္ကားေလးက ဂ်ဴနီယာဂ်စ္ ကားေလးကို သူ႔ဘဝႏွင့္ရင္းကာ ရယူခဲ့ ေသာ သင္ခန္းစာကို ပို႔ခ်ေနသည္။ ယခု အခါမွာေတာ့ စီနီယာဂ်စ္ကားေလးမွာ ဂ်ဴနီယာဂ်စ္ကားေလးကို ေတာ္ခ်င္သူသည္ ေတာ္ေအာင္ႀကိဳးစားဖို႔လိုတာကို လက္ထပ္ မကြာ သင္ၾကားေမြးထုတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ် လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
စိုးဘားဒိုင္
