လိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊
မလိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊
မနက္ခင္းဟာ
ကိုယ့္ဆီေရာက္လာခဲ့ၿပီ။
အိမ္ထဲကေန
အမိႈက္ထုပ္တစ္ထုပ္လို
လမ္းထဲလြင့္က်လာတ့ဲကိုယ္ဟာ
ေဖာ္ေဝးရဲ႕ကဗ်ာကို
ျပန္ျပန္ သတိရေနမိတယ္။
မေန႔က
ဘာမွမဟုတ္ခ့ဲတ့ဲသူဟာ
ဒီေန႔လည္း
ဘာမွမဟုတ္သလိုပါပဲ။
လူေတြကပ္ထားတ့ဲတံဆိပ္ဟာ
လူေတြကို
လိမၼာေစတယ္၊ မိုက္မဲေစတယ္၊
႐ိုးသားေစတယ္၊ ေကာက္က်စ္ေစတယ္။
တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့
မီးခိုးေငြ႕လို ကိုယ္လြင့္သြားခ်င္မိတယ္။
ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ မေအာင္ျမင္ျခင္းေတြကို
ကိုယ္သိပ္ နားမလည္သလိုပဲ။
ဒါေပမဲ့ ကိုယ္မက် ဆံုးခ်င္ဘူး။
ခ်စ္သူရဲ႕လက္ထဲမွာ မက်ဆံုးခ်င္ဘူး။
အေမ့ရဲ႕ လက္ထဲမွာ မက်ဆံုးခ်င္ဘူး။
ကိုယ့္ထက္ အသိဥာဏ္နိမ့္က်တ့ဲ
သူေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ မက်ဆံုးခ်င္ဘူး။
ေသြးန႔ဲ သားန႔ဲ တည္ေဆာက္ထားတ့ဲ
ကိုယ္ဟာ ကားေသာ့ကို
ညာဘက္လက္နဲ႔ ဟန္ပါပါ လွည့္ၿပီး
ဘယ္ဘက္လက္က
အေကာင္းစား မ်က္မွန္တစ္လက္ကိုင္ၿပီး
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ င့ဲေစာင္းမၾကည့္ဘဲ
ထိုင္ခ်င္ခ့ဲဖူးတယ္။
ပိုက္ဆံေတာင္းလာတ့ဲ
ကေလး ေတြလာရင္
၂ဝဝ တန္တစ္ရြက္ေလာက္ထည့္ၿပီး
ေဆးေပါ့လိပ္ကို
ေအးေအး ေဆးေဆး ဆက္ဖြာခ်င္ခ့ဲဖူးတာေပါ့။
အခုေတာ့
ကိုယ့္အိတ္ထဲက၂ဝဝဟာ
ကိုယ့္လက္ဖက္ရည္ဖိုးပါပဲ ကေလးရယ္။
ဘုရားသခင္က လူကို ဖန္ဆင္းၿပီးေတာ့
ကိုယ္ဟာကိုယ့္ခႏၶာအတြက္
စားနပ္ရိကၡာကို ဆက္လက္ဖန္ဆင္းရတယ္။
ေနစရာထိုင္စရာကို ဖန္ဆင္းရတယ္။
အသက္မပါေပမယ့္
လွလွပပ ၿပံဳးတတ္ေအာင္ သင္ယူရတယ္။
ဘဝဟာ သင္ယူရျခင္းေတြန႔ဲ
ဖြဲ႕စည္းထားတ့ဲ ပင့္ကူအိမ္ပါပဲ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကာကြယ္ဖို႔ သင္ယူရတယ္။
သူမ်ားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔သင္ယူရတယ္။
အၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ
ကာကြယ္ ျခင္းေတြရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးပဲ။
ကိုယ္ သင္ယူေနရတ့ဲအရာေတြထဲမွာ
ကိုယ္ေရာက္ေနတ့ဲေနရာမွာ
ေနတတ္ထိုင္တတ္ေအာင္
သင္ယူရတ့ဲအလုပ္က
အဆိုးရြားဆံုး သင္ယူရျခင္းေပါ့။
ေခြးခ်င္းကိုက္တာေတာင္
ကိုယ့္ေခြးကို အႏိုင္ရေစခ်င္တ့ဲ
လူ႔စိတ္သေဘာထားအတိုင္း
ကိုယ္ဟာကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
အၿမဲတမ္း ဇာတ္လိုက္လို႔ထင္ျမင္မိေအာင္
သင္ယူခ့ဲၿပီးၿပီ။
ခႏၶာကိုယ္ကိုအျပည့္ေပးၿပီး
စိတ္ကိုတစ္ဝက္တိတိ ေပးအပ္ရတ့ဲ
အသက္ေမြးမႈကို
ဆက္လက္သင္ယူေနရဆဲပဲ။
ဒဏ္ရာရ ေနတ့ဲ အတိတ္၊
မသန္စြမ္းတ့ဲအနာဂတ္
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ဟာ
ေနေပ်ာ္ေအာင္ သင္ယူေနတုန္းပါပဲ
ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
မခူးဆြတ္ရေသးတ့ဲ
လူအခ်င္းခ်င္းႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံ၊
လုယက္သတ္ျဖတ္ေနၾကတာ
ေမတၱာတရားကို
သင္ၾကားဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ ေနလို႔လား။
အလုပ္ထဲေရာက္တ့ဲအခါ
ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ခဏေမ့ထား။
ထမင္းစားနားတ့ဲအခါ
ကိုယ့္ အေၾကာင္းကိုယ္ခဏေမ့ထား။
ညေနပိုင္း အလုပ္သိမ္းတ့ဲအခါ
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ခဏေမ့ထား။
လူေတြဟာ ကိုယ္ေဖာ္တ့ဲအဆိပ္
ကိုယ္မ်ိဳေနၾကတာလား။
ေဆာ့ခရိတၱိဟာ
အမွန္တရားဘက္က အဆိပ္တစ္ခြက္န႔ဲ
မားမားရပ္ခ့ဲတယ္။
လင္းသက္ၿငိမ္