ျမိဳ႕ ျပက ေမွာက္သြန္လိုက္တဲ႔
အေဟာင္းထဲက အသစ္ေတြ႕
ေသြးစစ္ေနစရာေတာင္ မလိုဘူး။
ေနရာဇစ္ျမစ္က
ဝလာၿပီး ေဖာင္းကားထြက္လာတဲ႔ စနစ္။
က်ဳပ္တို႔ အျဖစ္မ်ား
ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ပဲ ႀကိတ္ခ်စ္ေနခဲ႔ရ။
တကယ္ေတာ့
က်ဳပ္တို႔ ခ်စ္တဲ႔ မႏၲေလးက
‘ဧည့္သည္လာ အိမ္ရွင္ေျပး’
ခပ္ငယ္ငယ္က ကစားကြင္းေလးလို … ။ ။
အဲဒီလို
နီးလ်က္နဲ႔ ေဝးေဝးလာတိုင္း
က်ဳပ္တို႔ ရင္ဖိုလို႔ စာဆိုေနခဲ႔ရ။
ညိဳေခ်ာေရ …
ၿမိဳ႕ ျပရဲ႕ ရင္ျပင္ဟာ
တစ္ေန႔တျခား ေဖာင္းၾကြလို႔
အခြင့္တင္ ေနရာယူခ်င္သူေတြက
ေပါလြန္းလွရဲ႕ ။
အထဝါစိုး( မႏၲေလး)
