လကၤာျပည့္ရွင္ ရာဝဏရဲ႕ ေျမကိုနင္းမိခ်ိန္ဟာ ညသန္းေခါင္မို႔ လမင္းရဲ႕ကပိုက႐ိုအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ဒႆဂီရိရဲ႕ သီရိလကၤာ၊ ကိုလံဘိုေလဆိပ္ဟာ ေမွးစက္ဖုိ႔ ခက္ ေနတဲ့ အေဆြးသမားလို ၿငိမ္သက္ ေနပါတယ္။ ေလဆိပ္ထဲမွာေတာ့ ရာဇဝင္ပံုျပင္ေတြထဲ ဝိဇယမင္း မ်ိဳး ဆက္ေတြက လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး အလုပ္ကိုဟန္အျပည့္နဲ႔ လုပ္ေနၾကတာေပါ့။
“လဝက” ကျဖတ္ၿပီး၊ ပစၥည္းေရြး ၿပီးလုိ႔ ထြက္လာတဲ့အခါ ေလဆိပ္ရဲ႕ ဆိုက္ေရာက္ခန္းမထဲက အခြန္ကင္းလြတ္ေစ်းဟာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းတန္း ႀကီးျဖစ္ေနတာမ်ား ဘားလမ္းေရာက္ သြားလားေအာက္ေမ့ရတယ္။ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ေတြ၊ ေရခဲေသတၱာ ေတြပါ ေရာင္းၾကေတာ့ ဘယ္လိုေစ်းကြက္ ျဖစ္ေနလို႔ပါလိမ့္ဆိုၿပီးအံ့ၾသမိတယ္။ ေလဆိပ္ထဲက ေငြလဲေကာင္ တာေလးေတြကလည္း အၿပိဳင္အဆိုင္ ေဖာက္သည္ေခၚၾကတာမ်ား၊ညသန္း ေခါင္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကိုပါ ေမ့ေလာက္ ေအာင္ စည္ကား႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေန ေပါ့။ ေလဆိပ္ထဲက ေငြလဲႏႈန္းက ပိုရတဲ့သေဘာေတြ႕ရတယ္။
မနက္ ၂ နာရီမွ ဟိုတယ္ ေရာက္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ ဘယ္လိုလဲလုိ႔ ၾကည့္ဖို႔အဆင္မေျပ။ “ေမာေမာ”နဲ႔ အိပ္ရာထဲ ဒိုင္ဗင္ထိုးလိုက္တာ မနက္က်မွ ဟိုတယ္ဟာ ကမ္းေျခကဟိုတယ္ျဖစ္မွန္း သိေတာ့တယ္။ အဲဒီေနရာကပဲ သိပ္မလွလုိ႔ လားမသိ၊ ကိုလံဘုိရဲ႕ ပင္လယ္ကမ္းေျခဟာ ကြၽန္မကို မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ ပါဘူး။ သီရိလကၤာကို လာရတဲ့ရည္ ရြယ္ခ်က္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ လက္ဝဲေအာက္ စြယ္ေတာ္ကိုဖူးေျမာ္ ဖို႔ျဖစ္လို႔စြယ္ေတာ္အပူေဇာ္ခံရာ ကႏၵီ ၿမိဳ႕ကို (၃) နာရီခရီးဆက္ရပါတယ္။
သီရိလကၤာႏိုင္ငံသားေတြဟာ အသားမည္းေပမယ့္ အၿပံဳးျဖဴၾကတယ္။ လူတိုင္းၿပံဳးလြယ္တဲ့ မေနာႏုႏုဟာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ဓာတ္ေလးပါး ႐ုပ္ကိုယ္ထဲကေန လက္ခနဲေတြ႕ရ ေလ့ရွိပါတယ္။ =အိုင္ဘိုဝါ (မဂၤလာပါ)+ ကို ၿပဳံးၿပဳံးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေတြ႕တဲ့သူတုိင္း ေျပာႏုိင္ၾကတယ္။ ေထရဝါဒကိုးကြယ္ေပမယ့္ အစားအေသာက္မွာေတာ့ မဟာယနဆန္စြာ သက္သတ္လြတ္ေတြပဲ အစားမ်ားၾကတယ္။ ဘုရား ေက်ာင္းကန္သြားရင္ အျဖဴဝမ္းဆက္ ပဲဝတ္ၾကလို႔ ႏိုင္ငံတကာက ဘုရားဖူး ေတြလည္း အျဖဴေတြပဲဝတ္ဆင္ၾက ရတယ္။ ဘုရားေရွ႕မွာေျခဆင္းထိုင္ ၿပီး ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္ကိုအာ႐ံုျပဳ ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေျခဆင္းတာဟာ သူတုိ႔အတြက္ အဂါရဝမဟုတ္ဘူး။
ဘုရားအုတ္တံတိုင္းေတြမွာ ဆင္မည္း႐ုပ္တုေတြ (ဦးေခါင္း၊ ႏွာ ေမာင္း)ေတြ ကပ္ထားတာ၊ ျမတ္စြာ ဘုရားရဲ႕ စြယ္ေတာ္လွည့္လည္ အပူ ေဇာ္ခံရင္ ဆင္အေကာင္ ၁ဝဝသံုး တာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ဧရာမဆင္စြယ္ႀကီးေတြ ရွိေနတာ ကို ၾကည့္ရင္ ဆင္းရဲ႕အခန္းက႑က ႀကီးမားတယ္ဆိုတာ မွန္းဆလို႔ရ တယ္။ ဆင္ကိုအေလးထားၾကေပ မယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကေတာ့ ျခေသၤ့ ပါ။ သူတုိ႔ဟာ ျခေသၤ့လိုရဲရင့္တဲ့ စင္ဟာလီလူမ်ိဳးေတြပါတဲ့။
ဘုရားနဲ႔ အုတ္တံတိုင္းၾကားက ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ အေမႊးတိုင္၊ ဖေယာင္းတိုင္ပူေဇာ္ဖုိ႔ လုပ္ထား ေပးတယ္။ အလင္း၊ ဆီမီးပူေဇာ္ဖို႔ ဆို မွန္အိမ္ႀကီးေတြ လုပ္ထားေပးတယ္။ ဘုရားရင္ျပင္ေပၚမွာ မညစ္ပတ္ေစ ဖို႔ ပန္းကလြဲၿပီး ဘာမွလွဴတာ မေတြ႕ ရ။ ဘုရားမွာ ၿဂိဳဟ္ရွစ္ခြင္ရယ္လုိ႔ သတိမထားမိ။ ေခါင္းေလာင္း ရွိ တတ္ေပမယ့္ ေခါင္းေလာင္းကို အခ်ိန္နဲ႔ ထိုးသလားမသိ။ ကိုယ္ထိုး တဲ့အခ်ိန္မွာ မထိုးဖုိ႔လာတားပါ တယ္။ သာသနာ့အလံ စတင္ေပၚ ထြန္းတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္လို႔ အလံေတြဟာ ပိတ္လိပ္လိုက္ ေရာင္းသလို၊ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ သာသနာ့အလံ ထူ ထားတာေတြက အားပါးတရပါပဲ။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶေန႔ဟာ ဒီ ႏွစ္ကိုလံဘိုမွာ က်င္းပတာေၾကာင့္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသားေတြဟာ ကဆုန္ လျပည့္၊ ဗုဒၶေန႔ကို ပူေဇာ္ၾကတာက ေတာ့ ရက္သတၱပတ္ထိပါပဲ။ လူတိုင္း နီးပါး အျဖဴဝတ္ေတြနဲ႔ ေဖြးလႈပ္ေန ေတာ့တာပါပဲ။
လက္က်န္ေရွးေဟာင္း ယဥ္ ေက်းမႈ အႏုလက္ရာေတြဟာ အိႏၵိယ နဲ႔ ယွဥ္ရင္ ပိုက်န္ပါတယ္။ သာသနာ ေနာက္ပိုင္းက်တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၉ဝဝ ေက်ာ္ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ခံျဖစ္ ခဲ့ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာကို ျမတ္ႏိုးစြာ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့တာ ေလးစားစရာ ပါ။ လကၤာဒီပ၊ တမၺပဏၰိဒီပ(ကြၽန္းနီ)၊ သီဟိုဠ္၊ စီလုန္ (ကိုလိုနီေပးေသာ နာမည္)၊ သီရိလကၤာစသည္ျဖင့္ ငါးမည္ရ ကြၽန္းကေလးဟာ ႏွယ္ႏွယ္ ရရ ဟုတ္႐ိုးလား။ စတုတÄသံဂါယနာ တင္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္း၊ ဝိသုဒၶိမဂ္က်မ္းႀကီး ေပၚထြန္း ရာႏိုင္ငံ၊ ကမၻာ့သက္တမ္း အရွည္ဆံုး ေဗာဓိပင္ႀကီးတည္ရွိရာ ေနရာ၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လက္ဝဲ ေအာက္စြယ္ေတာ္ ကိန္းဝပ္ရာ ကြၽန္း ႏိုင္ငံေလ။
လမ္းေထာင့္၊ ရပ္ကြက္ေထာင့္ ေတြမွာ ဘုရား႐ုပ္တု (သို႔မဟုတ္) ခရစ္ယာန္သူေတာ္စင္႐ုပ္တုေတြ ေတြ႕ရျခင္းဟာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ခရစ္ ယာန္ဘာသာဝင္ေတြမ်ားေၾကာင္း ျပယုဂ္ပါပဲ။ မြန္ျပည္နယ္ကလို ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးေတြ အလြန္မ်ား ပါတယ္။ ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ေတြကို လည္း ႏိုင္နင္းတဲ့အတြက္ ဘုရားပရ ဝုဏ္ေတြမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ အႏုပညာကို ပိုလို႔အကဲ ျဖတ္ႏိုင္ၾက ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေတြဟာ သီရိလကၤာကို အေပၚယံပံုေဖာ္ျပတဲ့ အျမင္ေတြ ေလာက္ပါပဲ။ ဒါထက္အေသးစိတ္ ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြလည္း ရွိ တာမို႔ ဖတ္ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါ တယ္။ ကြၽန္မဆက္ေရးခ်င္တာက ၉ ႏွစ္ၾကာမွ စြယ္ေတာ္ၾကဳတ္ဖြင့္ၿပီး နာရီပိုင္းသာ အပူေဇာ္ခံခဲ့တဲ့ စြယ္ ေတာ္ဖူးရတဲ့အေၾကာင္းပါ။ စြယ္ ေတာ္ဟာ ႏွစ္စဥ္ၾသဂုတ္လမွာ ၁ဝ ရက္ခန္႔ အပူေဇာ္ခံပါတယ္။ ဆင္ မ်ားစြာနဲ႔ စြယ္ေတာ္လွည့္လည္ ပြဲဟာ စည္ကားလွတယ္လို႔ ေျပာၾကပါ တယ္။ ဆင္ေပၚမွာ စြယ္ေတာ္ကို ၾကဳတ္နဲ႔ထည့္ၿပီး အပူေဇာ္ခံတာ ျဖစ္ လုိ႔ စြယ္ေတာ္ကိုေတာ့ ဖူးေျမာ္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။ စြယ္ေတာ္ကိုၾကဳတ္ဖြင့္ၿပီး ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္က အပူေဇာ္ခံရာတြင္ မသကၤာဖြယ္လူတစ္ဦးဆီမွာ ေပါက္ ကြဲေစႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းပါလာခဲ့တာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိတာေၾကာင့္ အပူေဇာ္ခံ ျခင္းကို ရပ္တန္႔ၿပီး အဲဒီကစလို႔ ၾကဳတ္ဖြင့္အပူေဇာ္ခံျခင္းကို မက်င္း ပၾကေတာ့ဘဲ ေနလာၾကပါတယ္။ (၈)ႏွစ္အၾကာ ၂ဝ၁၇ ေမလ ၁၄ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶေန႔ပိတ္ပြဲ အခမ္းအနားနဲ႔တုိက္ ဆုိင္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွ ညီလာခံတက္ သူမ်ားနဲ႔ အလွဴရွင္မ်ားကို အခ်ိန္ပိုင္း ၾကဳတ္ဖြင့္ အပူေဇာ္ခံခဲ့ပါတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
ေငြေသာ္တာ
