ဘဝ အတြက္ ေျမး ဆိုတာ ပထမဆံုး ရၿပီး “အဘြား” ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕တံဆိပ္ရခဲ့တာ ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားပါၿပီ။ မေန႔ ကေတာ့ ကြၽန္မ ေျမးေလးကို ၾကည့္ မိတယ္။ အဘြားအနား မွာလာ ရပ္တာ ကြၽန္မပခံုးေတာင္ ေက်ာ္ ေနၿပီ။ ရွည္လ်ားလာတဲ့ အရပ္ႀကီး ေလ။
“သားေလး..အရပ္ဘယ္ႏွေပ ရွိၿပီလဲ”
“ေလးဆယ့္ကိုး”
“ေၾသာ္..ေလးေပ ကိုးလက္ မ”
ေျမးေတာ္ေမာင္ ဆယ္ႏွစ္သား သိပ္မၾကာခင္ လူပ်ဳိႀကီး ျဖစ္ေတာ့မွာ ပါလား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာ အသက္ေတြ ႀကီးလာတာ အမွတ္ တမဲ့ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ရင္း ေမ့ေန မိတာပါ။ တကယ္က်ေတာ့ အခ်ိန္ ေတြ ျမန္လိုက္တာ စာဖတ္သူ။ ဒီ ေျမးေလး ေမြးေမြး ခ်င္း ေမြး ခန္းထဲ က ထြက္တာနဲ႔ ႐ိုက္လိုက္ၾကတဲ့ ကင္မရာမင္းေတြ ဖ်တ္ဖ်တ္ကိုလက္ ေနတာပဲေလ။ အဲဒီတုန္း ကမ်ား ေပ်ာ္ စရာ ေကာင္း လိုက္တာ။ လာ သမွ် ဧည့္သည္ကို ေျမးေလးမ်က္ႏွာ ျပရတာ အေမာပါ။
ကေလးေစာင့္ တဲ့ ကြၽန္မတို႔တစ္ေတြလည္း အရက္ ျပန္ပုလင္း အႀကီးႀကီး ဝယ္ထားၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး ပြတ္ေနၾက တာလည္း အမွတ္တရ ပါပဲ စာဖတ္သူရွင္။ ေရာဂါပိုး မကူးစက္ေအာင္ ေပါ့ရွင္။ ဒါေတာင္ ေျမးေလးက အသားဝါ တာ ေဆး႐ံုမွာ ဆယ့္တစ္ရက္ေန လုိက္ရ တယ္။ ေျမးရဲ႕အေဖလည္း ေဆး႐ံုမွာ သူ႔ကို အရက္ျပန္ပြတ္ခိုင္း တာကို အက်င့္ပါၿပီး အိမ္ေရာက္ ေတာ့ တစ္လေလာက္ သူ႔သားနား ကိုကပ္ရင္ အရက္ျပန္ေတြ ပြတ္ေသး တာ တစ္လေလာက္ ၾကာတယ္ရွင့္။ ရပါၿပီဆိုမွ ရပ္သြားတာပါ။
အဲဒီလို ပိုးေမြး သလို ေမြးလို႔ လား မသိဘူး။ ေျမးငယ္ငယ္က သိပ္ခ်ဴခ်ာပါတယ္။ ေျမးကလည္း ေနမေကာင္းရင္ ဘဘ ဆရာဝန္ႀကီး ဆီ သြားမယ္ ပဲ ပူဆာတယ္။ ဆရာဝန္ႀကီး ကေလး အထူးကု ပါရဂူ ဦးသိန္းေအာင္က သိပ္ကို ေဆးကု ေတာ္ပါတယ္။ ကေလးေတြကို သူ႔ လက္ နဲ႔ ထိတာနဲ႔ ေရာဂါေပ်ာက္တယ္ ဆိုတာ နာမည္ႀကီးပါရွင္။
တစ္ခါတေလမ်ား ေျမးေလး ခမ်ာ ပါရမီ ကေလးေဆး႐ံုမွာ တစ္လ တည္း ႏွစ္ခါေလာက္ တက္ရတယ္။ ဘာ ျဖစ္မွန္းကို မသိတာလည္း ပါပါ တယ္။ ဒရစ္ေတြခ်ိတ္၊ ေျမးရဲ႕ နာ့စ္ ကလည္း မ်က္ရည္ တစမ္းစမ္း။ ကြၽန္မကေတာ့ စိတ္ပူရ လြန္းလို႔ ဆံပင္ေတြ ေတာင္ ေစာေစာျဖဴ ကုန္တယ္ေပါ့ရွင္။ သံေယာဇဥ္ ဆိုတာ ေကာင္း တဲ့ အထဲမွာ မပါဘူးရွင့္ စာဖတ္သူ။ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ ဒီသံေယာဇဥ္ ကတြယ္ တြယ္သက္သာ လိမ့္မယ္ မထင္နဲ႔ရွင္။ အင္မတန္ပူတဲ့မီး ဆိုတာ အားလံုး လည္း သိၾကမွာပါ။ အပူမီး ႀကီးလာတဲ့ အခါမွာ ႐ူးတယ္ ေျပာခ်င္ လည္း ေျပာ ၾကပါေစေတာ့ရွင္။ ကြၽန္မက လုိက္ၿပီး ယၾတာေခ်ေတာ့တာပါ။ ေျမးေလး ေဆး႐ံုမတက္ခင္ ေက်ာင္း ကအျပန္ ကားရပ္ၿပီး အေပါ့ ဝင္စြန္႔ ခဲ့တဲ့ ပ်ဥ္းမပင္ေျခရင္းကို ကြၽန္မ ေရာက္ေအာင္ သြားပါတယ္။ ပါလာ တဲ့ အေမႊးတိုင္ထုပ္ေတြ၊ ဖေယာင္း တိုင္ထုပ္ေတြ မီး႐ႈိ႕၊ မီးထြန္းၿပီး ပ်ဥ္းမပင္ မွာရွိတဲ့ အေစာင့္ပုဂၢဳိလ္ ႀကီးကို ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့ ခဲ့ပါ တယ္။ ေျမးေလးမသိ နားမလည္ လို႔ပါ ေပါ့ေနာ္ ။ ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ႀကီး လူအင္မတန္ စည္ကားတဲ့ေနရာ လမ္းမႀကီး ေဘးက ပ်ဥ္းမပင္ကို ကြၽန္မ တတြတ္တြတ္ နဲ႔ ေတာင္း ပန္ ေနေတာ့ တခ်ဳိ႕ ကလည္း ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ေလွာင္ၿပံဳးေလးေတြ ၿပံဳးသြားၾက တယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ဂ႐ု မစိုက္ ေပါင္။ ကုိယ့္ေျမးေလး က်န္းမာဖို႔ အဓိကပါ။
ေနာက္ပိုင္း ေျမးေလးက က်န္းမာ လာလုိက္တာ အခု ဆယ္ႏွစ္ ေက်ာ္လာေတာ့ ေဆး႐ံု ေဆးခန္း နဲ႔ ေဝးလာပါၿပီ။ ေဆာ့တာ လည္း ေမ်ာက္ ႐ႈံးပါ။ သူ႔အေမ “တစ္ေန႔တာ” ႐ိုက္ေတာ့ သူ႔အေမမပါသေလာက္ ျဖစ္ၿပီး ေျမးက အဓိကဇာတ္ေကာင္ ျဖစ္သြားတဲ့ အထိ လည္း စြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ အဘြားက လိုေကးရွင္း ၾကည့္ေပးတယ္ေပါ့ စာဖတ္သူ။
မွတ္မွတ္ရရ သူငယ္ငယ္ ႏွစ္ ႏွစ္သားေလာက္မွာ နီမိုငါးေလး ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားကို ဖြင့္ေပးၿပီး ခုံ ေလးနဲ႔ ၾကည့္ခုိင္းတယ္။ ကြၽန္မနဲ႔ နာ့စ္က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အလုပ္လုပ္ ေနခ်ိန္ ေျမးေလးဆီက “ဝါး” ခနဲပီပီ သသ ငိုသံႀကီး ထြက္လာပါေလေရာ။ ကြၽန္မ တို႔ ေျမး နား ေျပးသြားခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးေတြနဲ႔ ေျမးေလး က ဝမ္းနည္း ပန္းနည္းလွမ္းေျပာပါ တယ္ရွင္။
“နီမိုေရးကို ဖမ္းတြားၾကၿပီ ဝါး..ဝါး”
မနည္း ေခ်ာ့ရပါတယ္ စာဖတ္ သူ။ နီမိုျပန္လာမွာလုိ႔ ေျပာျပရ တယ္။ အဲဒီလိုလည္း ဝမ္းနည္း တတ္တဲ့ေျမးပါ။
ကြၽန္မတို႔ မိဘေတြ ဘက္က ဆင္းသက္တဲ့ ေမာင္ႏွမ ေတြက အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မက အေဖ၊ အေမ၊ အဘြား ဘယ္သူ ကေခၚေခၚ “ရွင္” လုိ႔ ျပန္မထူး တတ္ဘူးရွင့္။ ဥပမာ- ေမေမက သမီးေရ ဆိုရင္ ျပန္ၿပီး ကြၽန္မက “ေမေမ” လို႔ပဲ ျပန္ထူး တတ္တယ္။ အဘြားတို႔၊ အေဖတုိ႔၊ အန္ကယ္ (အေမ့ ေမာင္အရင္း ေမြးစားသား) တုိ႔က ေခၚရင္လည္း ဒီလိုပဲ ဘြားဘြား၊ ေဖေဖ၊ အန္ကယ္ ဒီလိုျပန္ထူးတာပါ။ အဲဒါ ကို ေျမးေလး က ထပ္တူကူး ဗီဇပါလာပါတယ္။ သူ႔အေမကိုလည္း “ဗ်ာ”လုိ႔ မထူးဘဲ “ေမေမ” လုိ႔ ျပန္ထူးတတ္ သလို ကြၽန္မတုိ႔ကိုပါ “ဘြားဘြားႀကီး” လုိ႔ပဲ ျပန္ထူးပါတယ္။ ကြၽန္မ ကေတာ့ နားဝင္ အင္မတန္ ခ်ဳိ ၿပီး ေျမးေလး အသံက သာယာသေပါ့ရွင္။ ကြၽန္မ တို႔ဘက္ က ဘယ္သူကမ်ား ဝင္စားပါ လိမ့္ေနာ္ စာဖတ္သူ။
‘ ‘ ‘
အခု လတ္တေလာမွာ လူေလး ကလည္း ထြားလာ၊ မ်က္လံုးမ်က္ဖန္ ေလးလွလွနဲ႔ လူေခ်ာေလးျဖစ္စ ျပဳလာပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ ဘိုေက်ာင္း က ေရတစ္ခ်ိန္လံုး ကူးေနေတာ့ အသားေလးက မဟူရာ ေသြးေလးလို ခ်စ္စရာေလးရွင့္။ ဘိုေက်ာင္းသား ပီပီရႊတ္ရွက္ ဒြပ္ဒက္ နဲ႔ အဆင္မေျပ ရင္ ဘြားေအ အတင္းကို သူ႔ညီမနဲ႔ တုတ္ ေသးတာေလ။ ဒီကလည္း နားလည္ လိုက္သမွ် သူတို႔စကား တစ္လံုးကို နားလည္ ရင္ စာစီၿပီး ဘာသာျပန္ လုိက္တာမွ ဟုတ္လုိ႔၊ ေခ်ာလို႔။ မရယ္နဲ႔ေနာ္ စာဖတ္သူ။ အခုေတာ့ ေျမးကို ျမန္မာစာ သင္ဖို႔ပဲ အာ႐ံု ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာ့ ဖတ္တတ္ေနပါၿပီ။ တျခား ဘာသာေတြ ထက္ ျမန္မာစာ၊ ပထဝီ၊ သမုိင္း ဒီသံုးခုကို ေျမးစိတ္ထဲမွာ အၿမဲ သိေနေစ ခ်င္တယ္ရွင္။ ဒါမွ လည္း ကိုယ့္ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္မွာပါ။ အခုေတာ့ နည္းနည္း သူတို႔ ဘိုစိတ္ ေလးေတြ မသိမသာ လြဲ တာေလးေတြ ပါခ်င္တယ္ရွင့္။ ပါလာရင္ ရယ္ ခ်င္မိတာပါပဲ။
တစ္ေန႔က သူ႔အေဒၚ၊ သမီး လတ္ (ေျမးကေခၚေတာ့ ကာကာ တဲ့) က သူတို႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကို ကရင္ဆိုဒါ အရည္ ေဖ်ာ္ တုိက္ တယ္။ မ်ားသြားရင္လည္း ေျမးရဲ႕နာ့စ္က ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္လုပ္တတ္ ေတာ့ သူ႔လည္း ေၾကာက္ရေသး တယ္။ ဒီေတာ့ ဖန္ ခြက္ေလး တစ္ခြက္ပဲ ထည့္တုိက္တယ္။ အဲဒါ ကို ေျမးက ေမာ့မေသာက္ဘဲ ဇြန္း ေလးနဲ႔ တစ္ဇြန္းခ်င္း အရသာခံ ေသာက္တယ္။ (သူႀကဳိက္လြန္းလုိ႔ ေလ) ေသာက္လုိ႔လည္း ကုန္ေရာ ထပ္ေတာင္းတယ္။ သူ႔အေဒၚ သမီးလတ္က ထပ္မေပးေတာ့ ဒီလို ေျပာပါတယ္ စာဖတ္သူရွင္။
“ဝမ္းနည္းပါတယ္ ကာကာ ရယ္”
သမီးလတ္ကေတာ့ တခြီခြီ ေပါ့ေလ။ သူ႔ဟာက ေဆာရီးလည္း မဟုတ္ဘဲ စာသံေပသံနဲ႔ ေျပာေတာ့ ရယ္ခ်င္တာေလ။
တစ္ခါလည္း စကားေျပာတာ ေထာင့္မက်ဳိး သလိုေျပာလုိ႔ ကြၽန္မက ႀကိမ္းလုိက္တယ္။
“ဘြားဘြားႀကီး ႐ိုက္မွာေနာ္ သားသား။ စိတ္တိုလာၿပီ”
ဒီလိုႀကိမ္းေတာ့ သားက ေလေအးေအးနဲ႔ အဘြားကိုေျပာပါ တယ္။
“႐ိုက္ေလ ဘြားဘြားႀကီးရဲ႕။ အဲဒါ ႐ိုက္တာ မဟုတ္ဘူး”
“႐ိုက္တာမဟုတ္ေတာ့ ဘာလဲ ေျပာပါဦး”
“အဲဒါ႐ိုက္တာ မဟုတ္ဘူး “ႏွိပ္စက္” တာလုိ႔ ေခၚတယ္”
ကြၽန္မ အေတာ္ေတြေဝသြား တယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားေတာ့ ဒါမွန္ တာပဲေလ။ ႐ိုက္တယ္ ဆိုကတည္းက ကေလးအေပၚ အင္အားသံုးမိၿပီ။ ဒီေတာ့ ႏွိပ္စက္တာပဲ ေပါ့ေလ။ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ သြားတယ္။ ေၾသာ္.. သူတို႔ေက်ာင္းေတြမွာ လူသားခ်င္း စာနာစိတ္ကိုေတာ့ အပီ သင္တာပါပဲေနာ္။ ဒါေတာ့ ေလးစား မိပါတယ္ရွင့္။
‘ ‘ ‘
တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ေျမးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကြၽန္မမွာ မနာလိုစိတ္ ေလးျဖစ္မိတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ကိုယ့္ စိတ္ကို အတင္းျပင္ ရပါတယ္။ ေျမး က သူ႕ ရဲ႕နပ္စ္က သူ႔တစ္သက္ ဆယ္ ႏွစ္ေက်ာ္ လာတဲ့အထိ ထိန္းတုန္း ဆိုေတာ့ ခ်စ္ရွာပါတယ္။ ေက်ာင္း သြားရင္ ေက်ာပိုးအိတ္ သယ္ေပး ၊ ဖိနပ္ဝတ္ေပး၊ အကုန္နက္ခ္ တိုင္က အစ စည္းေပးရတယ္။ လည္ေတာ့ လည္တယ ္ဒီေျမးက ေက်ာင္းနား ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ေက်ာပိုး အိတ္ သူ႔ ဘာသာသူ နပ္စ္ဆီက အတင္း လုလြယ္ၿပီး ေက်ာင္းထဲ ဝင္သြားတာပဲ။ အထဲက သူတို႔ကို ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက မ်က္ လံုးေဒါက္ ေထာက္ၾကည့္ေနတာ ေလ။ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးမယ္ေပါ့။
အခုေနာက္ပိုင္း သူ႔အေမက ထမင္းခြံ႕ မေကြၽးခိုင္းေတာ့ဘူး။ လုပ္ႏိုင္တာ ကုိယ့္ဘာသာ လုပ္ရမယ္ အမိန္႔ထုတ္တယ္။ ဒီအရြယ္ ေရာက္ ၿပီ သူ႔နပ္စ္က ေရခ်ိဳးေၾကးတြန္းေပးရ တုန္းပါ။ အခုေတာ့ သူ႔အေမအမိန္႔ ေၾကာင့္ သူ႔ဘာသာ လုပ္ရေတာ့တယ္။ အေမကိုေတာ့ သူ႔ဘဝ မွာ တအားခ်စ္ ေၾကာက္႐ိုေသပါ။ သူ႔အေမစကား တစ္ခြန္းပဲ ထပ္ျပင္စရာ မလိုဘူး။
စကား ဆက္ရရင္ ေခ်းကလူ ေသးက လူတည္း ကေမြးတဲ့ ေျမးက နပ္စ္ထက္ အဘြားကို ပိုခ်စ္ေစခ်င္တာေလ။ အခ်စ္ခံ ခ်င္တာပါ။ ေျမး ကလည္း သူ႔အပိုင္းနဲ႔သူ ဆက္ ဆံပါတယ္ရွင္။ အဲဒါ ခရစၥမတ္ေန႔က သူ႔တီခ်ယ္(ခြင့္ ၅ ရက္ယူထား) အိမ္သြားၾကတယ္။ တစ္ခါတည္း အနား က မခြာေတာ့ ဘူး။ ဘြားေအက ငုတ္တုတ္ေပါ့ေနာ္။ ပလာတာနဲ႔ ၾကက္သားေတြ စိတ္နာနာနဲ႔ ဖိစားၿပီး အခ်ိဳပြဲေတြ တြယ္ တာေပါ့ေနာ္ ။ ေျမးက တေကာက္ ေကာက္နဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထိ လိုက္သြားလို႔ “ဟင္း” လို႔ အသံ ေပးရေသးတယ္။ ဗိုက္ေတြ ျပည့္ ၿပီးေတာ့ ျပန္မယ္ျပင္ၾက ေတာ့ နပ္စ္ကို ေျမးက ႏႈတ္ဆက္တယ္ေလ။ ေရွ႕ကေကာ့ ေကာ့နဲ႔ သြားတဲ့ ဘြားေအႀကီးက ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကား လိုက္မိတာပါ စာဖတ္သူ
“တီခ်ယ္ ….လပ္ဖ္ယူ”
ဒင္းကို စိတ္တိုလိုက္တာ။ ဘြားေအကိုမ်ား ေျပာပါ လား။ မေျပာေပါင္။ ဟြန္း .. သူ႔တီခ်ယ္က်ေတာ့ “လပ္ဖ္ယူ” တဲ့။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ဒင္းေလးကို မ်က္ ေစာင္းထိုး ပလိုက္တယ္မွတ္ကေရာ … သဝန္တို တတ္တယ္ ကြၽန္မက စာဖတ္သူရွင္။
ညက ကြၽန္မေပါင္ေပၚလာ ေခါင္းအံုး အိပ္ၿပီး ခုတင္ေပၚမွာ တီဗီလာၾကည့္တယ္။ သူ႔အႀကိဳက္ ကေလး ကားကို ဖြင့္ေပးရတယ္။ အဲဒါကို ၾကည့္ ရင္း ပါးစပ္ ဟၿပီး သူ႔လက္ကေလး နဲ႔ ထိုးေနတယ္။ ကိုယ့္ေပါင္ေပၚလာ အိပ္ေနတဲ့ေျမးကို ေက်နပ္ေနတဲ့ ကြၽန္မ သူ႔ပါးစပ္ေလးကို ၿဖဲၾကည့္ေတာ့ ေအာက္သြားေလး တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေနပါၿပီ။ ဒါကိုသူ မေနတတ္ျဖစ္ၿပီး သြားကိုလက္နဲ႔ လိုက္ႏွဲ႕ ေနတာပါ။
“ေျမးေလး ဘြားဘြား လုပ္ေပးမယ္” ဆိုၿပီး သြား အရင္းကို အပ္ခ်ည္ သံုးထပ္ေခါက္ၿပီး ရစ္ခ်ည္ လိုက္ပါ တယ္။ ၿပီးမွသူ႔ သြားေလးကို ႀကိဳးေလး ကိုင္ၿပီး ကြၽန္မႏွဲ႕ ေပးေနလိုက္ပါတယ္။ ေျမးခမ်ာ သြားရည္ တျမားျမားကို မ်ဳိခ်ေနရတယ္။ နည္းနည္း နာလာရင္ သူက အခ်က္ျပ တယ္။ ဒါဆိုခဏ ရပ္ေပးရတယ္။ ၿပီးရင္ ဘြားေအက သြားေလးကို ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ဆက္ ႏွဲ႕ေပးလိုက္ရတယ္။ ဒါေလးမ်ား သြားေဆးခန္းျပစရာ မလိုေပါင္။ မိဘဘိုးဘြားအစဥ္ အဆက္ ကိုယ္ေတြကိုလည္း အဘြားတို႔၊ အေမတု႔ိ ဒီလိုပဲ လုပ္ေပးခဲ့တာပါ။
တီဗီၾကည့္ရင္း သြားေလးကို ႏွဲ႕တာ ခဏၾကာေတာ့ ေျမးသြားေလး ကြၽတ္ထြက္သြားတယ္။ မနာလိုက္ဘဲ သူ႔သြားေလး ကြၽတ္ သြားေတာ့ ေျမးက ဝမ္းသာတာ ရယ္ေလ ၿပံဳးလို႔။ မနာေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ ဘြားေအကိုလည္း အထင္ ႀကီးလို႔ Thank you ေျပာရင္း ဇတ္ ခနဲ ထၿပီး အဘြားပါး ကိုနမ္းတယ္။ အဘြားကို ဖက္ထား လိုက္ေသးတယ္။ အဘြားျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မမ်က္ႏွာ ဘယ္လို ပီတိျဖာမလဲ ရိပ္မိၾက မွာပါေနာ္ စာဖတ္သူ။
“ဒီသြားေလးကို အိမ္အျပင္ အေနာက္ ေဖးဘက္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္ မယ္ေနာ္ေျမးေလး” ေျမးေလးကို ေျပာ လိုက္တဲ့ ကြၽန္မ အသံေလးက သၾကားမစားဘဲ ခ်ိဳေန တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အသိဆံုးပါ စာဖတ္သူရွင့္။
စိုးၾကည္ျဖဴ
