ဒီအစီအစဥ္ဟာ ‘ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ေရွ႕က ၾကယ္ပြင့္မ်ား’ကို လွမ္းၾကည့္တဲ့အစီအစဥ္။ လြမ္းၾကည့္တဲ့ အစီအစဥ္ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီအစီအစဥ္မွာ ျမန္မာ့မဂၢဇင္း ေဟာင္းေတြေပၚမွာ လင္းလက္ျပခဲ့ ၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ကဗ်ာ ေတြကို မတို႔မထိ မူရင္းမပ်က္၊ မူရင္း အလွအတိုင္း ေဖာ္ျပသြားမွာျဖစ္ပါ တယ္။ အခုအပတ္မွာေတာ့ သံတြဲၿမိဳ႕ ကို စတင္တူးေဖာ္ၾကည့္သြားမွာပါ။ ကဗ်ာေတြကိုလည္း သူ႔မူရင္းသ႐ုပ္ ေဖာ္ပံုေလးေတြနဲ႔ပါ ႀကိဳးစားေဖာ္ျပ ေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးစြာ သံတြဲကဗ်ာဆရာျဖစ္တဲ့ ဆရာေမာင္ သင္းမြန္ (သံတြဲ)ရဲ႕ ‘တံခါးဖြင့္၍ ေစာင့္ႀကိဳပါ’ ကဗ်ာကစၿပီး ေဖာ္ျပ လိုက္ပါတယ္။
တံခါးဖြင့္၍ ေစာင့္ႀကိဳပါ
မီးအိမ္ကိုျမႇင့္၊ တံခါးဖြင့္၍
ပန္းပြင့္ပန္းလႊာ၊ ခ်ိဳမ်က္ႏွာႏွင့္
ႀကိဳပါေစာင့္ပါ ေမာင့္သက္လ်ာ။
ေမာင္လာသည့္လမ္း၊ သစ္ရိပ္လမ္းက
ေတာပန္းေမႊးျမ၊ အပြင့္လွလည္း
ႏွမပန္ဖို႔ ခူးခဲ့မည္။
ေမာင္လာသည့္လမ္း၊
ၿမိဳင္ေတာ တန္းက
ရည္ရႊမ္းခ်ိဳပ်ား၊ သစ္သီးမ်ားလည္း
သက္ထားစားဖို႔ ဆြတ္ခဲ့မည္။
ေမာင္လာသည့္လမ္း၊
ျမစ္ဆိပ္ကမ္းက
ခ်မ္းျမစိမ္းစို၊ ျမစ္ေရခ်ိဳလည္း
ညိဳေထြးေသာက္ဖို႔ ခပ္ခဲ့မည္။
ေမာင္လာသည့္လမ္း၊ အထမ္းသမား၊ ကုန္သည္မ်ားမွ၊ ရြာေစ်းတန္းက
ဝတ္စားတန္ဆာ၊ မႈံနံ႔သာလည္း
သက္လ်ာေပးဖုိ႔ ဝယ္ခဲ့မည္။
ေမာင္လာသည့္လမ္း၊ ရြာဝင္လမ္းက
ခ်မ္းေျမ့နားမွာ၊ မဂၤလာႏွင့္
တိုင္းရြာျပည္ကား၊ သတင္းမ်ားလည္း
စကားလက္ေဆာင္ သယ္ခဲ့မည္။
အို . . . ေမာင့္လာလမ္းက
ေျမၾကမ္းတလင္း၊ ပန္းမခင္းဘဲ
မလင္းၾကယ္ေရာင္၊
မိႈင္းပ် ေမွာင္လည္း
လွေခါင္ညက္က်ည္း၊
ငယ္တင့္ရည္းက
မီးအိမ္ကိုျမႇင့္၊ တံခါးဖြင့္၍
ပန္းပြင့္ပန္းလႊာ၊ ခ်ိဳမ်က္ႏွာႏွင့္
ပ်ဴငွာခြန္းေခြၽ၊ ဧည့္ဝတ္ေက်လ်က္
ေရပူေရခ်မ္း၊ ကြမ္းေဆးကမ္းေလာ့
အပန္းေမာင့္မွာ ေျပပါၿပီ။
ဒီဆရာေမာင္သင္းမြန္ (သံတြဲ) ရဲ႕ကဗ်ာေလးက ၁၉၆၂ – ၆၃ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္ေသြးေသာက္ မဂၢဇင္းထဲက ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ ဆင့္ကူးယူတဲ့ ေသြးေသာက္မဂၢဇင္း က အရမ္းကို ၾကြရြပ်က္စီးေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အသက္မ႐ွဴဘဲ ကူးယူေဖာ္ ျပေပးျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ ထပ္ ကူးယူေဖာ္ျပေပးမယ့္ သံတြဲသား ကဗ်ာဆရာကေတာ့ ‘ေမာင္ၾကည္လွ်ံ (သံတြဲ)ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ ေမာင္ ၾကည္လွ်ံ (သံတြဲ)ရဲ႕ ကဗ်ာက ‘မုန္း သည္ ခ်စ္သည္ မေရလည္’ တဲ့ ဗ်ာ။
မုန္းသည္ ခ်စ္သည္ မေရလည္
တျမန္ေန႔က၊ ဝါေသြ႕ေခ်ာက္ေခ်ာက္
ျမက္မေပါက္သည့္၊
တစ္ေယာက္ တည္းေန
မုန္းသူ႔ေျမကို၊ ေျခမတင္စဖူး
အသြားထူးျဖင့္၊ လမ္းကူးႀကံဳေခ်
ႏွင္းဆီပင္ဆို၊ မျမင္ခ်င္တတ္
သူျမတ္ႏိုးရာ၊ ကိုယ္ေလာက္သာဟု
မနာလိုစိတ္၊ ျပည့္ယိုဖိတ္ေသာ
အတိတ္ဟိုစဥ္၊ ခ်စ္သဘင္ကို
ရင္ဝယ္အမွတ္ရမိသည္။
ေအာ္ . . . မုန္းစိတ္ကဲႏွင့္
ဖဲၾကဥ္၍ေန၊ မုန္းသူ႔ေျမမွာ
နီဝါပြင့္ဦး၊ ႏွင္းဆီဖူးေတြ
ဆူးေဝေဝႏွင့္ ပြင့္ေနေခ်လား
စြန္ဖ်ားလွမ္းၾကည့္၊ သူမသိခဲ့။
ေစာင္းအငဲ့ဝယ္၊
စပယ္ဝတ္ရည္ ေမႊးပ်ံ႕ၾကည္မို႔၊
ေအာ္ …မုန္းသည္သာဆို
ႏွင္းဆီကျဖင့္ တညိဳတထြာ
မပ်ိဳးပါေသာ
သက္လ်ာပြင့္ပန္း ခ်စ္သူနန္းမွ
ေျခလွမ္းတံု႔ဆုတ္မိတကား။
ဒီကဗ်ာမွာေတာ့ ဆရာဗဂ်ီ ေအာင္စိုးရဲ႕ သ႐ုပ္ဖာ္နဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့တာ ပါ။ ေသြးေသာက္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၁ဝ၅၊ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လလို႔ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။
အခုလို အေထာက္အထားေတြ အရ သံတြဲသားကဗ်ာဆရာေတြဟာ ႏွစ္က်ပ္တန္ မဂၢဇင္းေခတ္ကတည္း က သံတြဲကဗ်ာကို ျဖန္႔က်က္ထား ႏိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သံတြဲကို အေလးျပဳတယ္။
ကိုၿငိမ္း (မႏၲေလး)