လူရႊင္ေတာ္ေတြအေနနဲ႔ ျပည္ သူေတြကုိ ဟာဒယႏွလုံး ရႊင္ၿပဳံး ေအာင္လုပ္ၾကတဲ့အခါ ပညာဆုိတာ လည္းရွိရမွာျဖစ္ၿပီး လူရႊင္ေတာ္ေတြ ျပက္လုံး ေျပာခ်င္ရင္ ေအာက္ပုိင္းနဲ႔ အထက္ပုိင္းဆုိၿပီး ႏွစ္ပုိင္းရွိတယ္လုိ႔ ဝါရင့္လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ဦးစံမတူက ေျပာျပပါတယ္။ ”ေအာက္ပုိင္းက မျပက္တက္ရင္ ေတာ့ နားထဲကန္႔လန္႔ၿပီး ႐ုိင္းတာပဲ။ ေအာက္ပိုင္းကုိလည္း ျပက္တတ္ရင္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလး ျဖစ္သြား ရင္ ပရိသတ္က ရယ္လည္းရယ္မယ္ လက္လည္းခံမယ္။ အထက္ ျပက္လုံး ကေတာ့ ေျပာဖုိ႔မလုိဘူး။ အထူးသ ျဖင့္ သတိထားရမွာက ေအာက္လုံး ပါပဲ။ ေအာက္လုံးကုိ မဆင္မျခင္တစ္ တစ္ခြခြနဲ႔ ေျပာလုိက္မယ္ဆုိလုိက္မယ္ ဆုိရင္ ႐ုိင္းရာက်သြားမယ္။ ခ်ဳိခ်ဳိ သာသာနဲ႔ နားဝင္ခံေ ကာင္းေလာက္ ေအာင္ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူထု လည္းလက္ခံႏုိင္မယ္။ ၾကားရတဲ့ သူ လည္း စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။ အေရး ႀကီးတာက ျပက္လုံးဆုိတာက ရွာယူရ တာ။ ျပက္လုံးေတြကုိ အထူးသျဖင့္ ရႏုိင္တာက ဘယ္မွာရႏုိင္လဲ ဆုိ ေတာ့ ေစ်းထဲမွာရတယ္။ ေစ်းထဲသြား လုိ႔ရွိရင္ ျပက္လုံးမ်ားမ်ားထုတ္လုိ႔ ေကာင္းတာက ငါးစိမ္းသည္ပဲ။ ငါး စိမ္းသည္ရဲ႕ အေျပာအဆုိ အမႈအ ယာကုိၾကည့္ၿပီးေတာ့ရင္ ကုိယ္က အဲဒါကုိ အတုခုိးရတာပဲ။ ဘတ္စ္ကား ေပၚမွာ အတုခုိးရတယ္။ျပက္လုံးမ်ား မ်ားရတာက ဘတ္စ္ကားေပၚမွာရ မယ္။ ေစ်းထဲကေနရမယ္။ ေစ်းထဲမွာ ေစ်းဝယ္တဲ့သူနဲ႔ ေရာင္းတဲ့သူ တစ္ခါ တစ္ခါ ႏွစ္ဦးရန္ျဖစ္ၾကရင္ အလြန္ တရာၾကည့္ေကာင္းတယ္။ အဲဒါေလး ေတြကိုကုိယ္က ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး အတု ယူထားၿပီးေတာ့ လုိတဲ့ေနရာမွာ ကုိယ္က ျပန္သုံးလုိက္တာပဲ။ သူတုိ႔ ေျပာတဲ့စကားေတြၾကားတဲ့အခါ ဒီစကားက ဟာသျဖစ္မယ္မျဖစ္ဘူး ဆုိတာ ကုိယ္ကဆုံးျဖတ္ရတာပဲ။ ဟာသျဖစ္မယ့္အလုံးဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ျပန္သုံးလုိက္ေပါ့။ ဟာသမျဖစ္ မယ့္အလုံးဆုိရင္ေတာ့ပယ္လုိက္ ေပါ့။ လူရႊင္ေတာ္မွန္ရင္ ၾကည့္ တတ္ရတယ္။ ဟာသဆုိတာ ဘယ္ေန ရာမဆုိ ရႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအရာသည္ ဟာသျဖစ္မျဖစ္ ဒီဟာသည္ ျပက္လုိ႔ ေကာင္းမေကာင္းဆုိတာကေတာ့ ကုိယ္ပုိင္ညဏ္နဲ႔ဆုံးျဖတ္ရမွာပါပဲ” လို႔ လူရႊင္ေတာ္ေတြအတြက္ ဝါရင့္ လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ဦးစံမတူက ဟာ သပညာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အႀကံျပဳ စကားဆုိခဲ့ပါတယ္။
လင္းအကၡရာ