တန္ဖိုးနည္းပစၥည္းေတြနဲ႔
ျဖစ္တည္လာတဲ့ အညတရ လမ္းတစ္စင္း။
ကတၱရာေစး အနည္းငယ္နဲ႔
ဟာတာတာ ေက်ာက္ကေလးေတြက
ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးေၾကာေတြပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ ၀မ္းစာမျပည့္ခဲ့တဲ့
ကၽြန္ေတာ္က ပိန္တယ္၊ ပါးတယ္
အဖုအထစ္ေတြလည္း အနည္းငယ္ရွိေလရဲ႕။
ခ်စားအျမတ္ႀကီး ထုတ္သူေတြရဲ႕
ကြက္ေက်ာ္႐ိုက္ျခင္းမွာ
ကၽြန္ေတာ္က ဗီလိန္ ဓားစာခံတစ္ေယာက္ပါ
တကယ့္ဗီလိန္ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာကို မၫႇာမတာ နင္းကန္သြားၿပီး
ဘ၀ေျပာင္းကာ ငိုယိုၾကတဲ့သူေတြအတြက္
ကၽြန္ေတာ္က ယမမင္း။
မဆင္မျခင္ ျဖစ္ပ်က္သြားၾကရျခင္းမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုပဲ အျပစ္လာပံုခ်ၾကတယ္
တကယ္အျပစ္ရွိသူက ကၽြန္ေတာ္ပဲလား။
ကြမ္းတံေတြးအိတ္ကေလးေတြဆီက
ကြမ္းေသြးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာစင္တဲ့အခါ
ပ်ိဳ႕အန္ထြက္လာတဲ့ အန္ဖက္ေတြ ေပေနတဲ့အခါ
ခႏၶာ၀န္မႏိုင္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အေလးအပင္စြန္႔ၾကတဲ့အခါ
ဘယ္သူမ်ားအေရးတယူ သုတ္ေပးခဲ့ၾကဖူးလဲ။
သစ္လံုးတင္ထားတဲ့ ကားႀကီးေတြလာရင္
VIP စာတန္းပါ ကားႀကီးေတြလာရင္
အ႐ိုးစိမ့္ေအာင္ ရင္နာမိေလရဲ႕။
မတူညီတဲ့ေနရပ္ေပါင္းစံုက တန္ဖိုးနည္းေတြ
ကၽြန္ေတာ့္ကို နင္းၿပီး ရင္ဘတ္ထဲ၀င္လာၾကတယ္
ၿပီးေတာ့ တန္ဖိုးႀကီးေတြကို သယ္ေဆာင္ကာ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုနင္းၿပီး ေျခစုန္ကန္သြားၾကတယ္။
မႏိုင္၀န္ေတြႀကီးပဲ ထမ္းေနရလို႔
ခႏၶာကိုယ္အေပါက္အၿပဲ ဗရပြနဲ႔
ေဆးမကုႏိုင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
လူနာတစ္ေယာက္ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္အခ်ိန္ေဆးကုေပးၾကမွာလဲ
ကၽြန္ေတာ့္အသံေတြကိုေရာ
ဘယ္သူၾကားႏိုင္မွာလဲ။
တစ္ခါတစ္ခါဆို ဘာေတြတင္လာမွန္းမသိတဲ့
ပိုင္ရွင္မဲ့ပစ္ၥည္းတင္ကားေတြလည္း
ကၽြန္ေတာ့္ကို ႀကိတ္ေခ်သြားၾကေလရဲ႕။
နိဗၺာန္ယာဥ္ေတြလည္း
ကၽြန္ေတာ္သယ္ေဆာင္တယ္
ျမင္းလွည္းစုတ္ခ်ာခ်ာေလးေတြလည္း
ကၽြန္ေတာ္သယ္ေဆာင္ရတယ္။
အလြယ္ျဖတ္လမ္းက
အေခ်ာင္ႏိႈက္ခ်င္သူေတြကိုလည္း
ကၽြန္ေတာ္ မာနကင္းမဲ့စြာ ထမ္းပိုးထားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္ ေရြးခြင့္မရွိခဲ့။
အလႊာေပါင္းစံုက
ဖိနပ္ေပါင္းစံု၊ ေျခဖ၀ါးေပါင္းစံုကို
ကၽြန္ေတာ္ ပင့္တင္ေပးထားတယ္။
မူးမူး႐ူး႐ူးေတြနဲ႔
တစ္ခါတစ္ရံ ပါးခ်င္းလည္း အပ္ဖူးတယ္
ရင္ဘတ္ခ်င္း ခ်ိတ္ဖူးတယ္။
မစင္ပံု ရွာစားေနၾက
လမ္းေဘး ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြက
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေဖာ္ပါ။
တစ္ခါတစ္ခါ
မိုးစက္ကေလးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚ က်လာတဲ့အခါ
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ေပ်ာ္တာပဲ
ကၽြန္ေတာ့္အညစ္အေၾကးေတြ စင္သြားလုိ႔ေလ။
အထည္ႀကီးပ်က္ေတြရဲ႕
ကားအေကာင္းစားေတြထက္
ေတာေျခက လွည္းကေလးေတြ သယ္ေဆာင္ရတာကို
ကၽြန္ေတာ္ပိုႏွစ္သက္တယ္။
အေယာင္ေဆာင္ ကာလာစံုဖိနပ္ေတြထက္
ေျခဗလာနဲ႔ ႐ုန္းကန္ေနရသူေတြကို
ကၽြန္ေတာ္ပိုခ်စ္တယ္။
ဘယ္လိုေလာကဓံေတြပဲ ခံခဲ့ရပါေစ
ႀကီးငယ္ယုတ္လတ္ ျမတ္မေရြး
ကၽြန္ေတာ္ ထမ္းပိုးထားဆဲ။
ေခတ္ႀကီး စီးဆင္းေနသေရြ႕
လူသားေတြ တည္ရွိေနသေရြ႕
ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးကို ဆက္လက္ထမ္းပိုးၿပီး
ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ေနမွာပါ။
လြင္စန္းေမာင္ (ပိုးစာကုန္း)