တစ္ခ်ိန္က
ေမေမ့ရဲ႕တံခါးကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ
ဖြင့္ဝင္ခဲ့မိသူ
ေမေမ့ရဲ႕ အေသြးအသားကို
အသက္ကယ္ေဆးလို
အႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္
အသံုးျပဳ ရွင္သန္ခဲ့သူတစ္ေယာက္
အခုေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖတ္ေခၚသမွ် အခန္းတိုင္း
ခြင့္ေတာင္းၿပီးမွ ဝင္ေနရတယ္ေမေမ
ေဘးနားက စားပြဲဝိုင္းေတြမွာ
အေပ်ာ္ေတြျပည့္ႏွက္ေနသေလာက္
ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့
တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ
(ေမေမ့ကိုတစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့မိ တဲ့ ဝဋ္ေၾကြးေတြမ်ားလား)
တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ အလင္းဓာတ္ဟာ
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ႕ေရာက္မွ
ေဝဝါးတယ္
ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ဥပကၡာျပဳႏိုင္လြန္းတဲ့ သံသရာထဲမွာ
အေတြးမ်ားစြာ သံသရာထက္ရွည္လို႔
ရြက္က်ပင္ေပါက္လို
ေန႔ရက္အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာထဲ
အမွန္တရားအတြက္ ကမၻာ႔အျပင္ထိ အထုတ္ခံဝံ့သူ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္
အိပ္မက္မ်ားစြာကို
စြန္႔လႊတ္ဝံ့သူတစ္ေယာက္
အေပ်ာ္ေတြကို
အိတ္ေပါက္နဲ႔ ေကာက္ခဲ့တယ္
ခလုတ္ကန္သင္းေတြ အျပည့္နဲ႔
ေျပးလမ္းထက္မွာ။
လင္းလြန္း