ေတာ္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ စရာ ေကာင္းေသာ အလုပ္ျဖစ္၏။
႐ုပ္ရွင္ကားေပါင္းမ်ားစြာကို လႏွင့္ခ်ီ၍ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ အကဲ ျဖတ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားက အမွတ္ေပးၾက ၏။ ကိုယ့္ပညာရပ္မို႔ ၁ဝ မွတ္ေပး ခြင့္ရ၏။ အဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္၍ ၅ မွတ္ေပးခြင့္ရ၏။ သာမန္ (ကိုယ့္ ပညာရပ္ မဟုတ္သည့္) အကဲျဖတ္ အဖဲြ႕ဝင္ျဖစ္၍ ၃ မွတ္ေပးခြင့္ရ၏။ ေပးခြင့္ရေသာ အမွတ္မ်ားျဖင့္ ၎ တို႔ ဆႏၵမဲေပးထားသူမ်ားကို ခဲြျခမ္း ၿပီး အမ်ဳိးတူ အမွတ္စုရ၏။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္းရ၏။ အမွတ္အမ်ားဆံုးရသူကို ထူးခြၽန္ဆုေပးရန္ အမွတ္စာရင္း ထုတ္ရေလသည္။
အမွတ္မ်ား စစ္ေဆးျခင္း၊ ေပါင္းရျခင္း၊ အမ်ားဆံုးရသူကို ထူး ခြၽန္ဆုေပးရန္ သတ္မွတ္ရျခင္းအလုပ္ မ်ားကို လုပ္ရန္ အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ဝင္ ၄ဝ ေက်ာ္မွ သံုးဦးကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရ ေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ၃ ဦးသာ ေရြးရပါသနည္းဟူမူ သတင္းေပါက္ ၾကားမႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္ရန္ ျဖစ္ ေလသည္။ ဥကၠ႒၊ နာယကတစ္ဦး ႏွင့္ အဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၊ အား လံုးသံုးဦးသာ ေရြးခ်ယ္ရန္ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းစာအုပ္က ၫႊန္းထားေလ သည္။
ေမာင္ေက်ာက္ခဲသည္ အမ်ား ဆႏၵျဖင့္ ဥကၠ႒ျဖစ္လာၿပီမို႔ သူႏွင့္ အလုပ္အတူလုပ္ရမည့္ အဖြဲ႕ဝင္ႏွစ္ ဦး (နာယက (၁)၊ အဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္ (၁)) ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ျပဳရန္ အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ကို ေတာင္းဆုိရာ အဖဲြ႕ဝင္မ်ားက ခြင့္ျပဳ ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမာင္ ေက်ာက္ခဲသည္ သူႏွင့္အထူးလွ်ဳိ႕ဝွက္ အိတ္ဖြင့္ အဖဲြ႕ဝင္အျဖစ္ နာယက ဦး ႏွင္းမိုးကို ပထမဆံုးေရြးလိုက္သည္။ ဦးႏွင္းမိုးသည္ အကဲျဖတ္ဥကၠ႒အျဖစ္ အႀကိမ္မ်ားစြာလုပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူးၿပီး အေတြ႕အႀကံဳေကာင္းစြာ ရွိသူျဖစ္ သည့္ျပင္ အခ်ိန္ေပး၍ အလုပ္လုပ္ ႏုိင္သူျဖစ္၏။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေရြးသည့္အခါ သမန္းက်ားကိုျမင့္ကို ေမာင္ေက်ာက္ခဲသေဘာက်သည္။ သ႐ုပ္ေဆာင္လည္း လုပ္ဖူးသည္။ သီ ခ်င္းေရး၊ သီခ်င္းဆုိ၊ တည္းျဖတ္၊ အသံဒီဇုိင္းစသည့္ စသည့္ ႐ုပ္ရွင္ အလုပ္မ်ားကို စံုေနေအာင္ လုပ္ခဲ့ဖူး သည္။ ထုိ႔အျပင္ ယခုအကဲျဖတ္ခဲ့ သည့္ ႐ုပ္ရွင္ ၈၃ ကားကို ၾကည့္႐ႈရာ ၌ အားလံုးလိုလို မပ်က္မကြက္ ၾကည့္ ႏုိင္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းအရ သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေနေအးၿပီး စကားကို ဖြာလန္က်ဲေအာင္ မေျပာ တတ္ေသာ သမန္းက်ားကိုျမင့္ကို အဖဲြ႕ဝင္အျဖစ္ ေရြးလိုက္သည္။
အကဲျဖတ္အဖဲြ႕ဝင္တို႔ ေပးထား ေသာ အမွတ္မ်ား မွန္ မမွန္ အထက္ ပါ သံုးဦးအဖဲြ႕က စစ္ေဆးၿပီး မွန္ ေသာအခါ အမွတ္ေတြကိုေပါင္း၊ ေနာက္ဆံုး ထူးခြၽန္ဆုရွင္ကို (မိမိ ပေယာဂမပါဘဲ) ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ခဲ့ၾက သည္။ အလုပ္က မၿပီးေသး၊ ထူးခြၽန္ ဆုရွင္မ်ား၏ သ႐ုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ကို ထုတ္ႏႈတ္ေရးသားရန္ႏွင့္ ထုတ္ ႏႈတ္ျပသရန္ က်န္ေသးသည္။ ထုတ္ ႏႈတ္ေရးသားရန္ အခက္အခဲမရွိေသာ္ လည္း ထုတ္ႏႈတ္ျပသရန္က အခက္ အခဲျဖစ္လာသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ¤င္းဆုရသူ၏ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေကာင္းကြက္မ်ားကို ¤င္းဇာတ္ကား ထဲမွ ထုတ္ယူၿပီဆုိကတည္းက သတင္းက ေပါက္ၾကားေပေရာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆုရသူ၏ အကြက္မ်ား ကို သာမက ဆုရႏုိင္သူ အျခားသ႐ုပ္ ေဆာင္ ၃ ဦး၏ သ႐ုပ္ေဆာင္ကြက္ မ်ားကိုလည္း ထုတ္ႏႈတ္ယူႏုိင္လွ်င္ သတင္းကို အတိအက်သိႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။ ေလးေယာက္စလံုးကို ထုတ္ႏႈတ္ျပသဖို႔ မဆုိထားဘိ။ တ ကယ္ဆုရမည့္ သူ၏ ေကာင္းကြက္ ထုတ္ႏႈတ္ရန္ပင္ ခက္ေနၿပီ။
အခက္ကေတာ့ အခက္ခဲဆံုးက ဆုရသူ၏ ေကာင္းကြက္မ်ားကို ထုတ္ ႏႈတ္ရန္၊ ကားထုတ္ပိုင္ရွင္က ကား ထုတ္ကို အျပည့္ေပးမထား။ ဟိုနား တစ္ကြက္ ဒီနားတစ္ကြက္သာ ေပး ထားေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ျပခ်င္သည့္ အ႐ုပ္ကို ျပ၍မရ၊ အ႐ုပ္ေတာင္းလွ်င္ လည္း သတင္းက ေပါက္ၾကားေတာ့ မည္။
ေဗလုဝအကယ္ဒမီရေသာႏွစ္ က ထုိအျဖစ္မ်ဳိး ႀကံဳရသည္။ ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္က ေပးလိုက္ေသာ အ႐ုပ္မ်ား ထဲတြင္ ေဗလုဝသ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္း ေသာ အကြက္ျပသႏုိင္ေလာက္သည့္ ျပကြက္မ်ားပါမလာ၊ သတင္းမေပါက္ ၾကားခ်င္ေသာေၾကာင့္ အျဖစ္မွ်သာ ျပလိုက္ရသည္ဟု ဆုိေလသည္။
ယခုလည္း ထုိနည္းတူစြာ ျဖစ္ လာေခ်ၿပီ။ ပိုင္ရွင္ကလည္း သူ၏ ကားထုတ္တစ္ထုပ္လံုး ေပးမထား၊ ဒီ ဘက္ကလည္း ဇြတ္အတင္းမေတာင္း ရဲ၊ ေပါက္ၾကားမွာလည္း စိုးရသလို၊ သူတို႔ ကားထုပ္ တရားမဝင္ ခုိးကူး ေခြလို ျဖစ္သြားလွ်င္ ကိုယ္တရားခံ ျဖစ္ေတာ့မည္၊ အလြန္ေခါင္းကိုက္ စရာေကာင္း၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ေမာင္ေက်ာက္ခဲႏွင့္ ေမာင္ႏွင္းမိုးတို႔ ထုိကိစၥကို ေခါင္း ခ်င္းဆုိင္ တုိင္ပင္ေနခုိက္၊ အခန္း တြင္းသို႔ မင္းသားႀကီး ကိုေအာင္လြင္ ဝင္လာေလသည္။
“ရွိသေလာက္ ရသေလာက္ အ႐ုပ္နဲ႔ပဲ ႀကံဖန္ျပၾကတာေပါ့ဗ်ာ”ဟု အဆံုးသတ္စကားေျပာလိုက္ၿပီး ဝင္ လာေသာ ကိုေအာင္လြင္ကို ၾကည့္ လိုက္ၾကသည္။ ကိုေအာင္လြင္က ၿပံဳး တုံ႔တံု႔လုပ္၍ စကားတစ္ခြန္းေျပာ လိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ားတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးထင္ေနၾကတာလား”ဟူ ၍ ျဖစ္၏။
ပထမေတာ့ ေမာင္ေက်ာက္ခဲ တုိ႔ ႏွစ္ဦးသား ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ ေယာက္ၾကည့္လိုက္မိၾက၏။ ေမာင္ ေက်ာက္ခဲ၏ စိတ္ထဲတြင္ “အတၱ ေက်ာင္းသား”ဆုိေသာ ေတးသီခ်င္း သံေလးကို ၾကားေယာင္လာသည္၊ ဘာတဲ့ …။
“ငါမဟုတ္တဲ့ ငါ ႐ုပ္ေတြနဲ႔ ငါ မမွန္တဲ့ ငါ မာန္မ်ားကင္းေစ .. ငါ မဟုတ္တဲ့ ငါ႐ုပ္ေတြနဲ႔ ငါ လုပ္ခ်င္ ၾကေပ .. ငါမမွန္တဲ့ ငါမာန္မ်ား ဖံုးပိတ္ေမွာင္ကာေန ..ငါနဲ႔ ငါသာ ႏႈိင္းရာတုကင္း ..ၾကင္နာျခင္းေတြ .စာနာျခင္းေတြ ..ညႇာတာျခင္း ေတြ ..လူ႔ႏွလံုးသားနဲ႔ ကင္းေဝးေန ျပန္ပါၿပီေလ …”
လူေတြသည္ အနတၱသေဘာ ကို မသိ၊ အနိစၥသေဘာကို မေတြး၊ အၿမဲမဟုတ္သည္ကို အၿမဲထင္ေနၾက ၏။ ငါ ႏွင့္ ငါ သာ . ငါသာ အျမတ္ ဆံုး၊ ငါသာ အေတာ္ဆံုး၊ ငါသာ အ ေရးႀကီးဆံုးဟု ထင္ေနၾကသူ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ရ၏။ “ဘယ္သူ ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔က် ရင္ ဘာမွမဟုတ္ဘူး”ဆိုတာကို မည္ သူမွ် ေတြးေလ့မရွိ၊ ယခု ကိုေအာင္ လြင္ႀကီးက ေျပာၿပီ။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီး ထင္ေနတာလား”တဲ့။ ေမာင္ေက်ာက္ ခဲေရာ ေမာင္ႏွင္းမိုးပါ တဝါးဝါး ရယ္ လိုက္မိသည္။ သူေျပာမွ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ အဟုတ္ႀကီးထင္တာ ကိုယ္သာ အေရးႀကီးဆံုး ကိုယ့္အလုပ္သာ အ ႀကီးက်ယ္ဆံုးဟု ထင္ေနေသာ စိတ္ကို ျပန္ျမင္လိုက္ၾကရသည္။
လူေတြ အားလံုးသည္ “ကိုယ့္ ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးထင္ေနသည္” ကို ေမာင္ေက်ာက္ခဲတို႔ အၿမဲေတြ႕ေန ၾကသည္။ မည္သည့္ဌာန၊ မည္သည့္ ေနရာ၊ မည္သည့္ေလာကမွာပဲ ၾကည့္ ၾကည့္ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို အဟုတ္ႀကီး ထင္ေနသူေတြ ေပါမ်ားလွသည္။ ကို ေအာင္လြင္ ေျပာလိုက္သည့္စကား က နားထဲတြင္ ပဲ့တင္ထပ္ေနေသာ ေၾကာင့္ အိမ္အျပန္လမ္းေပၚမွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဖန္သား ျပင္ေတြေပၚမွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္ “ကိုယ့္ ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးထင္ေနသူမ်ား” ကို ဘြားခနဲ ဘြားခနဲ ေတြ႕လာရ သည္။ ေမာင္ေက်ာက္ခဲၿပံဳးေနမိ သည္။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးထင္ ေနသူမ်ားထဲတြင္ မပါေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး ေနဦးမွပါေလ ..”
ၾကည္စိုးထြန္း