‘အသက္လား၊ ၈၄ ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီ’ဆိုတဲ့ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္က သိပ္ကိုခမ္းနားလွတယ္။ ဘာေတြခမ္းနားခဲ့ပါသလဲ။ ဘယ္လို မွတ္တိုင္ေတြစိုက္ထူခဲ့ပါသလဲ။ ဘယ္လိုအတိတ္ေတြရွိခဲ့ပါသလဲလို႔ဆိုရင္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက ႐ုပ္ရွင္ေလာကထဲဝင္ေရာက္ခဲ့သူ၊ အကယ္ဒမီေရႊစင္႐ုပ္တု ၅ ဆုအထိ ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သူ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကခ်ီးျမႇင့္တဲ့ စည္သူဘြဲ႕ကိုရရွိထားသူစသျဖင့္ အမ်ားႀကီး၊ အမ်ားႀကီးပါေလ။ သူမကေတာ့ အန္တီေဘဘီလို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကတဲ့ အကယ္ဒမီမ်ားရွင္ စည္သူေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ပါပဲ။
”ဒီႏွစ္က အေမနည္းနည္းက်သြား တယ္လို႔ဆိုရမွာေပါ့။ အသက္ႀကီးေတာ့ ဇရာဆိုတာကေတာ့ ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္ ဘူးေလ။ ေရာဂါဆိုတာလည္းရွိလာတာပဲ။ ၈၄ ႏွစ္ထဲေရာက္လာေတာ့ အေမလည္း ခ်ဴခ်ာလာတာေပါ့။ ႏွလံုးေသြးေၾကာ က်ဥ္းတာတို႔၊ ၿပီးေတာ့ ေသြးတိုးက မမွန္ဘူး။ တက္ခ်င္လည္းတက္တယ္။ က်ခ်င္လည္းက်တယ္။ အခုခ်ိန္အထိ ကုေနရတာ ေပါ့။ တစ္ခုအေမတို႔ ဝမ္းသာစရာေကာင္းတာကေတာ့ အေမတို႔႐ုပ္ရွင္ေရာ၊ ဂီတေရာသက္ႀကီးေတြအတြက္ကို တပ္ ခ်ဳပ္ႀကီးမင္းေအာင္လႈိင္ကေနၿပီးေတာ့ ခုတင္ ၅ဝဝ ဆံ့ စစ္ေဆး႐ံုမွာ Medical Check Up အၿမဲလုပ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီတုန္းက အေမကအသည္းအသန္ကိုျဖစ္တာ။ ရင္ေတြၾကပ္ၿပီးေမာတာ။ အဲဒီမွာသြားကုရတယ္။ အခုေတာ့ တစ္လ တစ္ခါမ်ိဳး၊ ႏွစ္လတစ္ခါမ်ိဳးေဆးသြင္းေနရပါတယ္”လို႔ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ကသူ႕ရဲ႕ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အသက္အရြယ္မွာ ဒီလိုမ်ိဳးက်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ညီညႊတ္မွ အဆင္ ေျပမွာပါ။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရးအားျဖင့္ ေျပေျပလည္လည္ရွိဦးမွ၊ သားသမီးေတြက စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ထားႏိုင္ဦးမွ၊ ၿပီးေတာ့ တစ္ခုခုကို စြဲၿမဲစြာ လုပ္ကိုင္ေနႏိုင္ဦးမွ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ”အသက္ႀကီးလာေတာ့ မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး”လို႔ေျပာတဲ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္က’ေၾကာင္လိုစား၊ ႏြားလိုေရေသာက္၊ ေမ်ာက္လိုေဆာ့’ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း ေနထိုင္ေနတယ္လို႔လည္း မွတ္သားစရာေျပာျပပါတယ္။ အသက္ ၈၄ ႏွစ္အရြယ္ လူႀကီးတစ္ဦးရဲ႕ ေန႔စဥ္ေနထိုင္မႈပံုစံက . . .
”အေမမနက္ဆိုလို႔ရွိရင္ ၆ နာရီထိုးကိုထတယ္။ ကိုယ္လက္သန္႔စင္တယ္။ ၿပီးရင္ ဘုရား ေသာက္ေတာ္ေရလဲတယ္။ ဘုရားဝတ္ျပဳတယ္။ ဝတ္ျပဳတာနာရီဝက္ေလာက္ၾကာတယ္။ ဝတ္ျပဳၿပီးလို႔ရွိရင္ ေသြးခ်ိန္တယ္။ ၿပီးရင္ေဆးေသာက္တယ္။ အဲဒါၿပီးေတာ့မွ မနက္စာစားတယ္။ မနက္စာစားၿပီးေတာ့မွ ၿခံထဲမွာ ခိုေလးေတြကို အစာလိုက္ေကြၽးတာေပါ့။ ေန႔လယ္ ၁၂နာရီထိုးတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးတယ္။ ထမင္းစား တယ္။ တီဗီေလးဘာေလးၾကည့္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္နားၿပီးရင္ အေမစိပ္ပုတီးစိပ္ေတာ့တာပဲ။ ဒါအေမ့ရဲ႕ တစ္ေန႔တာပဲ။ ညေနက်ေတာ့မွ အေမ့သမီးေလးေတြက ပန္းေလးေတြခူးေပးထားတယ္။ အေမလုပ္ထားတဲ့ ပန္းၾကာခိုင္ေလးေတြရွိတယ္။ အဲဒီပန္းေလးေတြကို အေမက ပန္း ၉ဝဝဝ ဆိုတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ လွဴပါ့ မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အေမကစာအုပ္ေလးထဲမွာ တစ္ေန႔ပန္းဘယ္ေလာက္လွဴၿပီးၿပီလဲဆိုတာကို မွတ္ ထားတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၂၅ ပြင့္ေပါ့။ ခေရပန္းေတြပြင့္တဲ့အခ်ိန္က်လို႔ရွိရင္ေတာ့ ေစာေစာ ျပည့္မွာေပါ့။ ပန္းနည္းတဲ့အခါက်ေတာ့ လၾကာသြားတာေပါ့။ ဒါအေမ့ရဲ႕ တစ္ေန႔တာပါ။ ညက် ရင္ အေမႀကိဳက္တဲ့ ကုလားကားတို႔၊ ကိုရီးယားကားတို႔ၾကည့္ၿပီး အေမ ၈ နာရီခြဲ၊ ၉နာရီဆိုအိပ္ၿပီ”လို႔ သူမက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပပါတယ္။
႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္က သံေယာဇဥ္ေတာ္ေတာ္ေလးရွိပံုရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးကို အၿမဲတမ္းသြားေရာက္ေလ့ရွိတဲ့ သူမေျပာတဲ့ ႐ုပ္ရွင္အေပၚသေဘာထားက. . .”အေမ့ကေလးေတြက ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးက အစည္းအေဝးတို႔ ဘာတို႔ဆိုလို႔ရွိရင္သိပ္ၿပီးေတာ့ မသြားေစ ခ်င္ၾကဘူး။ အေမကေတာ့သြားခ်င္တယ္။ အဲဒီကိုေရာက္သြားရင္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ တစ္ခုကက်ေတာ့ အေမကဒီေလာကသားေတြနဲ႔ထိေတြ႔ခ်င္တယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အေမက ၁၅ ႏွစ္သမီး ကတည္းကလုပ္လာတာကိုး။ ၁၅ ႏွစ္သမီးကတည္းက ဒီမိသားစုေတြနဲ႔ေနလာခဲ့တာဆိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ကို အေမကခ်စ္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟိုကိုေရာက္သြားလို႔ရွိရင္ ေပ်ာ္သြားတယ္ေလ။ ကေလးေတြ ေျပာတာက ေတာ့ မာမီနဲ႔ရြယ္တူ တန္းတူေတြလည္း သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေမကသြားတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေခတ္ကေလးေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကိုလည္း ၾကည့္ခ်င္တယ္ေလ။ အားလည္းေပးခ်င္တယ္”လို႔ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ကေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
မ်ိဳးေမာင္၊
ဓာတ္ပံု-ဖိုးဝ