ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕အေရွ႕ဘက္တြင္ အုပ္စီးထားေသာ ေတာင္ေျမာက္ သြယ္တန္းေနသည့္ ေတာင္တန္းေပၚ၌ ေရႊမုေ႒ာေစတီ၊ ေရႊ ဘုန္းပြင့္ဘုရားႏွင့္ျမစိမ္းေတာင္ဘုရားတို႔သည္အလြန္ထင္ရွားလွသည္။ ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရားသည္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္မွ အျမင့္ေပ ၅၆၂၃ေပ ျမင့္ေသာ ႏြားလားဥႆဘေတာင္တြင္ တည္ရွိေလသည္။ ျမစိမ္း ေတာင္မွေရႊမုေ႒ာေတာင္အထိ အဆိုပါေတာင္တန္းသည္ ၂ မိုင္ ၄ ဖာလုံခန္႔ရွည္လ်ားေပသည္။ ေတာင္ေပၚသို႔တက္ရန္ ကတၱရာလမ္း ေဖာက္လုပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ အလြယ္တကူတက္ေရာက္ဖူးေျမာ္ႏိုင္ သည္။ ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနၾကာ႐ုိင္းပန္းမ်ားပြင့္ခ်ိန္တြင္ အလြန္ပင္လွပ ေသာ ႐ႈခင္းမ်ားႏွင့္အတူ သင္းပ်ံ႕သည့္ ထင္း႐ွဴးရနံ႔ကိုလည္း လတ္ဆတ္ ေသာ ေလႏုေအးႏွင့္အတူ႐ွဴ႐ိႈက္ႏိုင္သည္။ ရာသီဥတုေကာင္းမြန္ခ်ိန္မ်ား တြင္ ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရားမွ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အားလည္းေကာင္း၊ အင္းေလး ကန္ႏွင့္ေရႊေညာင္လြင္ျပင္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဟိုပုန္းၿမိဳ႕ အထြက္႐ႈခင္း မ်ားကိုလည္းေကာင္း ၾကည့္႐ႈအပန္းေျဖႏုိင္ေပသည္။
ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရားကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၃ဝ ျပည့္ႏွစ္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္)တြင္ ထြက္ရပ္ေပါက္ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည့္ ရက္ကန္း စင္ေတာင္ဆရာေတာ္ဦးၾသဘာသ၏မိန္႔မွာလမ္းၫႊန္ခ်က္အရ တည္ ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရားတည္ထားေသာေနရာသည္ ေပ ၂ဝ ခန္႔ျမင့္ေသာ ေတာင္ကုန္းကေလးတစ္ခုျဖစ္သည္။ အေဝးမွၾကည့္ ေသာ္ ႏြားလားဥႆဘ၏ဘို႔ႏွင့္အလြန္တူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးအခါက ႏြားလားဥႆဘေတာင္ဟုေခၚခဲ့ၾကသည္ဆိုေလသည္။ ရက္ကန္းစင္ ေတာင္ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ တပည့္မ်ားႏွင့္အတူ ၁၃၃ဝ ျပည့္ႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၄ ရက္)ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သို႔ရထားျဖင့္ ၾကြေရာက္လာခဲ့သည္။ ေတာင္ႀကီး၌ သုံးရက္သီတင္းသုံးေတာ္မူၿပီး အင္းေလးသို႔ၾ<ြကေတာ္မူ သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕ရတနာမာန္ေအာင္ဘုရား၏ အေရွ႕ ဘက္ရွိဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားကိုဖူးေလသည္။ ထုိမွအင္းေလး ေရသာ ဓမၼာ႐ုံသို႔ဆက္လက္ၾ<ြကခ်ီသည္။ အင္းထဲတြင္သုံးရက္သီတင္း သုံးေတာ္ မူၿပီး ေတာင္ႀကီးသို႔ ျပန္ၾကြခဲ့သည္။
ေတာင္ႀကီးတြင္ ေက်ာက္တစ္လုံးလမ္းရွိ ဦးေစာလွဓမၼာ႐ုံတြင္ သီတင္းသုံးသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားအား ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ရွိ ၃၁ ဘုံသားေတြ ကပ္ဆိုးေဘးဆိုးေတြေက်ာ္ၿပီးေတာ့ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ဖုိ႔၊ ကိုးကြယ္ဖို႔ ဥာဏ္ေတာ္ ၃၁ ေတာင္ အျမင့္ေဆာင္သည့္ ဆူးေလေစတီေတာ္ ပုံသဏၭာန္ေစတီတစ္ဆူကို ၁၃၃၁ ခုႏွစ္မကုန္မီအၿပီးတည္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ ေစတီၿပီး ေျမာက္လွ်င္ သာသနာသုံးရပ္တုိးတက္ဖံြ႕ၿဖိဳးမည္ဟု ဆက္လက္မိန္႔ၾကား ခဲ့သည္။
၁၃၃ဝ ျပည့္၊ တန္ခူးလျပည့္ေန႔တြင္ ေရႊဘုန္းပြင့္ေစတီေတာ္ ပႏၷက္တင္ မဂၤလာ၊ ေက်ာက္တစ္လုံးလမ္းဦးေစာလွဓမၼာ႐ုံရွိ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ အေနကဇာတင္ ပႏၷက္မဂၤလာ၊ ဦးေစာလွဓမၼာ႐ုံသာသနာ့ဝိဇၨာမဟိဒၶိ ေအာင္လံစိုက္ ပႏၷက္မဂၤလာ၊ ပုဗၺာ႐ုံကံဦးေက်ာင္းတိုက္တြင္ ရွင္သုံးပါး သာမေဏရပဗၺဇၨိတပႏၷက္မဂၤလာ၊ ကန္ေတာ့ပြဲကိုးပဲြျဖင့္ ကိုးၿမိဳ႕ကိုယ္ စားရွမ္းကိုးၿမိဳ႕ပႏၷက္မဂၤလာစသည္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာက္ တစ္လုံးလမ္းရွိဦးေစာလွဓမၼာ႐ုံတြင္ ထိုမဂၤလာပႏၷက္ေလးခုကို တစ္ၿပိဳင္ တည္းေအာင္ျမင္စြာက်င္းပခဲ့သည္။
၁၃၃၁ ခုႏွစ္ ေတာ္သလင္းလ ျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္) စေနေန႔ နံနက္ ၆ နာရီ ၁ဝ မိနစ္အခ်ိန္ တြင္ ေမာင္းထုၿပီး ေစတီမႀကီးႏွင့္ အရံ ေစတီရွစ္ဆူအား တစ္ၿပိဳင္တည္း ေအာင္ျမင္စြာ အုတ္ျမစ္ခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၃၃၁ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္လျပည့္ ေက်ာ္ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ပထမဌာပနာပိတ္ပဲြ၊ တပို႔တဲြ လဆန္း ၂ ရက္ေန႔ တြင္ ဒုတိယဌာပနာပိတ္ပဲြမ်ားက်င္းပႏုိင္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ၁၃၃၁ ခုႏွစ္ေႏွာင္းတန္ခူးလကြယ္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သို႔ တတိယ အႀကိမ္အျဖစ္ ထပ္မံၾ<ြကေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ထိုခရီးသည္ ဆရာေတာ္ ႀကီးအတြက္ ေနာက္ဆုံးသာသနာျပဳခရီးပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအား ထီး ေတာ္တင္ရန္ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔သတ္မွတ္ထားၿပီး ၿမိဳ႕တြင္းလွည့္လည္ ပူေဇာ္ခံခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္အား ဘုရားဘဲြ႕အမည္ေပးရန္ ေလွ်ာက္ထား ရာဦးပ႑ိစၥႏွင့္အဖဲြ႕က ”မာန္ေအာင္ဘုရား”ဟု ပထမစတင္ ဘဲြ႕အမည္ ေခၚခဲ့သည္။ ပထမအႀကိမ္တည္ေဆာက္ေရး၊ ေဂါပက အစည္းအေဝး တြင္ ”ဓာတ္ေပါင္းစုဘုရား” ဟုလည္းေကာင္း၊ အနီးကပ္ႀကီးၾကပ္တည္ ေဆာက္သည့္ ဦးအာစရက အတိတ္တေဘာင္ထင္ကာ ”ေလာကထိပ္တင္ သက္ေတာ္ရွင္ဘုရား” ဟုလည္းေကာင္း၊ ၁၃၃၁ ခုႏွစ္ တပို႔တဲြလဆန္း ၂ ရက္ ဒုတိယအႀကိမ္ဌာပနာပိတ္ပဲြတြင္ ကံဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးေမဓိယက ”ေအာင္ဝိဇၨာဦးဘုရား” ဟုလည္းေကာင္း ဘဲြ႕ေတာ္အသီး သီးဆက္ကပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ရက္ကန္းစင္ေတာင္ ဆရာ ေတာ္ႀကီးက ထီးေတာ္လွည့္လည္ရန္အတြက္ သြားခါနီးတြင္ ”ေရႊဘုန္းပြင့္ ဘုရား”အမည္တြင္ေစဟု ဘဲြ႕ေတာ္ ေပးခဲ့ရာမွ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ေရႊဘုန္း ပြင့္ဘုရားဟု ဘဲြ႕အမည္တြင္လ်က္ရွိေလသည္။
ႏိုင္ထြန္း(TGI)
