စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ပဲ ေျပာရဦးမွာပဲ။ အခုတေလာ သတင္းေတြမွာ ၾကည့္ရင္ ပိုမ်ားလာတဲ့ အမႈအခင္းေတြကိုပဲ ျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ပိုၿပီး စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတာက မေပၚႏုိင္တဲ့ အမႈအခင္းေတြပါပဲ။ လူေတြကပဲ စိတ္ေဖာက္ျပန္လာတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္ဖို႔လြယ္လုိ႔ လုပ္ေနတာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ကို ကားေပၚဆြဲတင္ ဓားနဲ႔ထိုးသြားတာေတြ၊ လူထူထပ္တဲ့ရပ္ကြက္မွာ လူျမင္သူျမင္က်ဴးလြန္ေနတဲ့ ျပစ္မႈေတြ ပိုလုိ႔၊ ပိုလို႔မ်ားလာတာကို ေတြ႕ ရမွာပါ။ဒါဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ညံ့ဖ်င္းလာတယ္လုိ႔ပဲ ေထာက္ျပရမွာပါ။ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ၿငိမ္သက္ေနတယ္၊ ေအးခ်မ္းေနတယ္ဆုိတာ ရွားပါးလာပါၿပီ။ ဥပေဒေဖာက္ဖ်က္သူေတြက တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ယိုယြင္းမႈကို အသံုးခ်ၿပီး ပိုကဲလာတာကို သတိထားရေတာ့မွာပါ။ဒါထက္ပိုဆိုးလာတာက သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈေတြပါပဲ။ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကေတာ့ အသက္ေလးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို မုဒိမ္းက်င့္သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ လူထုက သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ ရဲစခန္းအခ်ဳပ္ခန္းကုိဖ်က္၊ မုဒိမ္းက်င့္သူတရားခံကို ဆဲြထုတ္၊ လူလယ္ေကာင္မွာတင္ ႐ိုက္ႏွက္ ႀကဳိးဆြဲခ်သတ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ပါ..။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ဆိုတာ အင္အားအေနနဲ႔လည္း ျပည့္စံုေသးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အသိဥာဏ္လည္း ဖြံ႕ၿဖဳိးေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီကေလးေတြဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာျဖစ္လာမယ့္ အနာဂတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေလးေတြပါ။ အနာဂတ္ရဲ႕ ၾကယ္ပြင့္ကေလးေတြပါ။ ဒီလိုကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ရဲ႕ အနာဂတ္ကို အၫြန္႔ခ်ဳိးခံရမယ္ဆို ဘယ္လိုခံစားရမွာလဲ။ ကိုယ့္မွာလည္း သားသမီး၊ ေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္း ရွိမွာပါ။ ကုိယ့္အသိုင္းအဝိုင္းက ကေလးငယ္တစ္ဦး ဒီလိုခံစားရ မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုေျဖသိမ့္ႏုိင္မွာလဲ။ ကေလးငယ္ရဲ႕အနာဂတ္ကို စဥ္းစားေပးပါ။ အၫြန္႔ခ်ဳိးခံလုိက္ရ တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ လူ႔ပတ္ဝန္း က်င္မွာ ဘယ္လိုမ်ဳိးရွင္သန္ႏုိင္မွာလဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္ကေရာ ဒီကေလး ငယ္ကို ဘယ္လိုမ်က္လံုးမ်ဳိးနဲ႔ ျမင္ၾက၊ ၾကည့္ၾကမွာလဲ။ ဒါဟာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ ကုိ သတ္ပစ္လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ အသက္ရွင္ေနလ်က္ ေသဆံုးသြားတာနဲ႔ မျခားပါဘူး။ ဒီကေလးငယ္ဟာ အရြယ္ ေရာက္လာတဲ့အခါ ႏုိင္ငံေတာ္က အားျပဳရတဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္ သလို ကမၻာကအသိအမွတ္ျပဳ၊ ဂုဏ္တက္ရေစမယ့္ လူငယ္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ႔ကိုအၿမဲေျခာက္လွန္႔ ေနတဲ့ အရာတစ္ခု စြန္းထင္းတဲ့အခါ ဒီလိုျဖစ္လာႏုိင္ပါေတာ့မလား။ လူေတာတိုးဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲလွပါၿပီ။ ဒါဟာ လူတစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္႐ံုသာမက အဲဒီကေလး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိးအားလံုးရဲ႕ ဘဝကိုပါ သတ္ ပစ္လုိက္တာနဲ႔ မျခားပါဘူး။ ကေလးငယ္ရဲ႕ မိဘေနရာက ခံစားၾကည့္ပါ။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္၊ ရင္ေသြး တစ္ေယာက္ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ဳိး ႀကံဳ ေတြ႕ခဲ့ရရင္ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ဳိးနဲ႔ ထပ္ၿပီးအသက္ရွင္ေနထိုင္ရမွာလဲ။ ဒါဟာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ရဲ႕ အနာဂတ္ကို သတ္ပစ္လိုက္႐ံု မက မိသားစု၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုပါ
သတ္ပစ္ လိုက္တာနဲ႔ မျခားပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ဒီလိုျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ ေတြကို ဘယ္လုိအျပစ္မ်ဳိး ေပးသင့္ သလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို အႏုိင္အထက္ျပဳလိုက္တာ၊ မိသားစု တစ္စုလံုးရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ၊ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္၊ အနာဂတ္ကို ႐ိုက္ခ်ဳိးသတ္ျဖတ္ လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ တရားဥပေဒအရ မလံုၿခံဳလို႔ ဒီလိုျပစ္မႈမ်ဳိး က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ ေတာင္ ေနာက္လူေတြ ဒါမ်ဳိးထပ္ၿပီး မက်ဴးလြန္ရဲေအာင္ ဘယ္လိုျပစ္ဒဏ္မ်ဳိး ျဖစ္သင့္သလဲခင္ဗ်ာ။ ဒါ့အျပင္ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ဘဝလံုၿခံဳစြာပြင့္ဖူးႏုိင္ဖို႔ တရား ဥပေဒစိုးမိုးေရးကေရာ ဘယ္လို ကာကြယ္သင့္ပါသလဲ။ ဒါဟာလည္း စစ္ပြဲေတြနည္းတူ ထက္ ဂ႐ုျပဳရမယ့္အခ်က္ မဟုတ္ ပါလားခင္ဗ်ာ။ သားေကာင္း၊ သမီးေကာင္း ေလးေတြ ဘဝလံုၿခံဳစြာ ရွင္သန္ဖို႔ ဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ာ။ စစ္ပြဲေတြကိုခ်ည္း အာ႐ံုမစိုက္ ပါနဲ႔။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိုပဲ စိတ္ ဝင္စားမေနပါနဲ႔။ နာရီတစ္လံုးနဲ႔ ဂယက္ထေနတာကိုပဲ ၾကည့္မေနပါ နဲ႔။ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ လံုၿခံဳေအာင္လည္း အာ႐ံုျပဳေပးပါလုိ႔ အႀကံျပဳ ေျပာၾကားပါရေစ။
အၾကည္ေတာ္
