၄.၁.၂ဝ၁၉ လြတ္လပ္ေရးေန႔ က အိုရီယန္တယ္ဟိုတယ္မွာလုပ္တဲ့ ေျမးမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာ ေဆာင္ကို ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားက သမီးေတြ ၿခံရံၿပီး သြားေရာက္ခ်ီးျမႇင့္ ခဲ့ရေသးတယ္။
လူက နာလန္မထတထဆိုေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲသြားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီမဂၤ လာပြဲမွာပဲ၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ ‘ေၾကးသြန္းဦးဝင္းေမာင္’ရဲ႕ သမီးကို အမွတ္မထင္ေတြ႕ရတယ္။ သူငယ္ ခ်င္းသမီးက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးမို႔၊ အခုအခါမွာ တစ္ေယာက္ တည္း ႐ုန္းကန္ေနရသူ။ ဒါေပမဲ့ သမီးက မ်က္ႏွာငယ္စရာ ဘာမွမရွိ ဘူး။ သမီးမွာ ေဆြမ်ဳိးလို အားကိုးရ တဲ့ မိတ္ေဆြေတြရွိတယ္။ စီးပြားေရး ရွိတယ္။ သူတို႔ ဘုိးဘြားအဆက္ဆက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေၾကးသြန္းလုပ္ငန္း ရွိတယ္။ သမီးကိုယ္တုိင္ကလည္း ‘ေၾကးသြန္းေတာ’ထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာ ခဲ့သူမို႔ လုပ္ငန္းကို ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း ဦးစီးေနတယ္ဆိုတာ သိရတယ္။ ၿပီး ေတာ့ သမီးကို သတိၱရွိသူအျဖစ္ ေတြ႕ ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိပါတယ္။
သမီးအေဖေၾကးသြန္းဦးဝင္း ေမာင္ဟာ သူ႔အေဖေၾကးသြန္းဆရာ ႀကီး ဦးဘရင္နဲ႔ ဘမ်ဳိးဘိုးတူထဲကပါ။ ဦးဘရင္က အလွဴအတန္းမွာ ရက္ ေရာသလို သူ႔သား (ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ ခ်င္း) ေၾကးသြန္းဦးဝင္းေမာင္က လည္း အလွဴအတန္းရက္ေရာလွသူ တစ္ဦးသာ။
သမီးနဲ႔ အခုလိုေျမးမဂၤလာ ေဆာင္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတြ႕လိုက္ ရေတာ့ သူ႔အေဖ ဦးဝင္းေမာင္ရဲ႕ ‘ထူးျခားလွတဲ့ အလွဴအေၾကာင္း’ေလး စကားစပ္မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေၾကးသြန္းဦးဝင္းေမာင္ရဲ႕ ‘ေရခဲအ လွဴ’ျဖစ္ပါတယ္။
ေရခဲအလွဴဆုိေတာ့ အလွဴက အေတာ္ထူးျခားမေနဘူးလား။ ဒီလို ပါ။ကြၽန္ေတာ့္ သမီးငယ္တစ္ ေယာက္ဟာ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးေရာ ဂါနဲ႔ ေမြးကင္းစေဆး႐ုံမွာ ေဆး႐ုံ တက္ေနရခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
မႏၲေလးေမြးကင္းစ ေဆး႐ုံထဲ မွာ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကေလးသူငယ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီး ေဆးကုရင္း တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေသဆံုးေန ၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ေသရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ကေလးသူငယ္ ေတြကို ေရခဲမတင္ႏုိင္ၾကလို႔ပါပဲ။ ေရခဲဝယ္ရခက္တာရယ္၊ အျခားအ ေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရခဲမတင္ႏုိင္ ၾကတာကို ေတြ႕ေနရတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သမီးကို ေရခဲအလံုအေလာက္ ဝယ္ေပးႏုိင္ ေပမယ့္ အျခားကေလးေတြ ေရခဲ မတင္လို႔ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေသေနတာကို မၾကည့္ရက္ပါဘူး။ ကိုယ္လည္း ဘာ မွမတတ္ႏုိင္ဘူး။
ကေလးငယ္ေတြ ကံေကာင္း ေတာ့၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေၾကးသြန္းဦးဝင္းေမာင္ကို ကြၽန္ေတာ္ သတိရလိုက္တယ္။ ေၾကးသြန္းဦးဝင္း ေမာင္က ကြၽန္ေတာ္ကို ေျပးထားတဲ့ စကားရွိတယ္။
”မင္း …လွဴခ်င္တာ တန္း ခ်င္တာရိွရင္ …ေျပာ
လွဴသင့္လွဴထုိက္တာဆို ငါလွဴ မယ္ …”ဆိုတဲ့စကားကို ကြၽန္ေတာ္ သတိရလိုက္တာနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ေၾကး သြန္းဦးဝင္းေမာင္ကို ခ်က္ခ်င္းဆက္ သြယ္၊ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာ၊ တစ္ ခါတည္း အကူအညီေတာင္းလုိက္ တယ္။
ေၾကးသြန္းဦးဝင္းေမာင္ ဘာ လုပ္တယ္ထင္သလဲ။ တစ္ခါထဲ ကား ထုတ္ ဘုရားႀကီးေစ်းထဲက ေဒၚလွ ေရခဲဆုိင္သြား၊ ရွိသမွ် ေရခဲအကုန္ သိမ္း၊ ကားေပၚတင္ၿပီး၊ ေမြးကင္းစ ေဆး႐ုံေရာက္ခ်လာတယ္။ သူအခ်ိန္ မီေရာက္လာတဲ့အတြက္ ကေလးငယ္ ေတြ အမ်ားႀကီးအသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားတယ္။
ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ဒါေပ မဲ့ ရရွိတဲ့ကုသိုလ္ကေတာ့ ‘ဒါပါပဲ’ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို သမီးကို ေျပာခ်င္ တာ။ ေျပာျဖစ္ေအာင္လည္း ေျပာခဲ့ တယ္။
အဲ …အဲ ဦးဝင္းေမာင္ မက်န္းမာၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနစဥ္ ကြၽန္ေတာ္ လူမမာေမး ေရာက္ခဲ့ တယ္။ သူ႔ဆီက ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ပီတိျဖစ္မဆံုးတဲ့ စကားတစ္လံုးၾကား ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုပါ …
”ဒီလူ႔ဘဝေနရတဲ့အခိုက္၊ မင္း နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတာ တန္တယ္ ကြ မင္းေၾကာင့္ ေရခဲအလွဴ ငါလုပ္ ခဲ့ရတာ။ အခု ငါလုပ္ခဲ့တဲ့ အလွဴ အတန္းေတြျပန္ၿပီး ႏွလံုးသြင္းတဲ့အခါ ျပဳဖူးသမွ် အလွဴေတြ အားလံုးကို ေက်ာ္ၿပီး ေရခဲေတြခ်ည္း ျမင္ေန သကြ။ မင္း …ေက်းဇူးက အေတာ္ ေအးျမတာပဲ သူငယ္ခ်င္း …။
ကြၽန္ေတာ္က ဒီအေၾကာင္းအ ရာကို ‘ေၾကးသြန္းယဥ္ေက်းမႈ’ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဝတၱဳတိုတစ္ပုဒ္ဖန္တီး ဖူးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီ ၂ဝ၁၉ ခုထဲ မွာ ဝတၱဳတို ၁ဝဝ ထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိတယ္။ အဲဒီဝတၱဳတို ၁ဝဝ စီစဥ္စဥ္ က အဲဒီေၾကးသြန္းယဥ္ေက်းမႈ စာမူ ရွာတယ္။ မေတြ႕ဘူး။ ေၾကးသြန္းယဥ္ ေက်းမႈ ဝတၱဳကို ဝတၱဳတို ၁ဝဝ မွာ မထည့္လိုက္ရဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ ၁ဝဝ မွာ တစ္ခုခုလိုသလို ခံစားရတယ္။ အခုဒီစာမူဟာ ေၾကးသြန္းယဥ္ေက်း မႈစာမူကို အလြမ္းေျပသေဘာလည္း ျဖစ္ သမီးျဖစ္သူလည္း သူ႔အေဖရဲ႕ ေၾကးသြန္းယဥ္ေက်းမႈကို အေမြဆက္ ခံခ်င္စိတ္ျဖစ္လာဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။
ငယ္သူငယ္ခ်င္း
ေၾကးသြန္းဆရာႀကီး ဦးဝင္း ေမာင္ ေကာင္းရာဘံုဘဝ ေရာက္ပါ ေစ။
ကိုၿငိမ္း (မႏၲေလး)