မေမ့သင့္မေမ့ထိုက္
မေမ့ၾကခဲ့ ႏွစ္ငါးဆယ္
ေျမေခြးေတြ အုပ္စိုးခဲ့ၾက
မုဒိန္းအထပ္ထပ္ အက်င့္ခံရၿပီး
ေသြးအလူးလူးနဲ႔
ေတာဟာ ဒဏ္ရာေတြ ဗရပြနဲ႔
မ႐ႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ေသးဘူး
ယုန္ေတြ မီးတင္႐ိႈ႕ခံရ
သိုးေတြလည္း လည္စင္းေပးရ
ေဒါင္းေတြ ဝါးၿမိဳခံခဲ့ရတဲ့
စေနေတြ စေနေတြ စေနေတြ
ခ်ိဳးျဖဴဟာ ေလွာင္ခ်ိဳင္ထံမွာ
သတ္ျဖတ္သုတ္သင္ခံရတယ္။
‘မိုးေပၚေထာင္မပစ္’တဲ့
ေျမေခြးဘုရင္ေနာက္ကို
ျခေသၤ့ေတြ
ေျမေခြးေတြ မာန္စြယ္တေဖြးေဖြး
ေျခရာနင္းခဲ့ၾက
က်ားေတြ ဝံပုေလြေတြ
အသားမစားဘူးဆိုၿပီး
မစားတတ္တဲ့ သမင္ကို
ေျခေတာ္တင္ၾက
ေတာရဲ႕အစာ အာဟာရ
ေရ၊ ေျမ၊ ေလ ပိုင္ဆိုင္သမွ်
အသားစားသူေတြ အစားက်ဴးသူေတြ
ရက္စက္ယုတ္မာသူ
တိရစၧာန္အုပ္စုေတြ
အဓမၼအုပ္စိုးလို႔
ေတာဟာ ၿပိဳပ်က္လဲက်
အခြံအတိျဖစ္ခဲ့တယ္။
အေရြ႕အေရြ႕ အေျပာင္းအေျပာင္းလို႔
ေအာ္ေနတဲ့
ေျမေခြးစနက္ေတာဟာ
မေမ့ မေမ့ အေလာင္း အေလာင္းလို႔
ေပ်ာ္ေနတဲ့
မေအေပးအခြက္ အေျပာေတြေၾကာင့္
ပုပ္အဲ့နံေစာ္ ေဟာင္ၫႇီခဲ့ရ
ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္
ရက္ရက္စက္စက္နင္းေျခခံခဲ့ရေတာ့
အပ်ိဳရည္အဖ်က္ခံရတဲ့အပ်ိဳစင္လို
အသိတရားေတြ အာဟာရေတြ
႐ုပ္ဝတၴဳေတြ မဖြံ႕ ၿဖိဳးခဲ့ဘူး
မုန္တိုင္းနဲ႔ ထုတ္ျပန္ေရးဆြဲထားတဲ့
ႀကိဳးဝိုင္းေသတမ္းစာတစ္အုပ္နဲ႔
ငစဥ္းလဲ ဝံပုေလြေတြေရွ႕ေတာ္ေမွာက္မွာ
ေတာတိရစၧာန္ေတြ
ဝပ္စင္းေပးခဲ့ၾကရတယ္။
‘ေတာေျပာင္းၿပီး ပါး႐ိုက္မယ့္’
ေတာေခြးနဲ႔
‘တစ္ေန႔သစ္ရြက္ သစ္ခက္
ႏွစ္ခုေလာက္နဲ႔
ေလာက္ငွေအာင္ ခြဲတမ္းေပးခ်င္သူ’ ဝံပုေလြနဲ႔
‘လိုတာမရလို႔
ဟိန္းေဟာက္ၿခိမ္းေျခာက္ခ်င္သူ’
ျခေသၤ့နဲ႔ ေျမေခြးတို႔ရဲ႕ အေဆြအပါး ‘မ်ိဳးညစ္’တိရစၧာန္ေတြနဲ႔
‘အ႐ိုးကိုက္ခ်င္သူ’နဲ႔
ေတာဟာ ေမႊေကာင္းတိုင္းေမႊခံေနရတဲ့ ဖာသည္မကိုျဖစ္လုိ႔
ဖာေထးရင္း ဖာေထးရင္း
ဖာရာေပါက္လာတဲ့
ဖာပ်က္ေတာ ျဖစ္ေနတာေတာင္
လဒ(လင္းတ)ေတြက
အသားစားက်ဴးသူကို
ေတာဘုရင္ဘြဲ႕ ဆက္ေပးခ်င္ဆဲ
လက္သိပ္ထိုးၿမဲ
ေလာ္ေနဆဲ၊ ဘီေနဆဲ၊ အီေနဆဲ
ထေနဆဲ၊ မေနဆဲ၊ ရြေနဆဲ
အခြံပဲ က်န္ေနရစ္တဲ့ေတာမွာ
ဆားေပ်ာက္၊ ျမစ္ေပ်ာက္၊ အိုင္ေပ်ာက္
ေတာေပ်ာက္
ေတာင္ေပ်ာက္တာေတာင္
အေမြခံ ေတာဘုရင္ကို က်ီးကန္းေတြ ဝိုင္းအာေနဆဲ
သိုးမည္းေတြ သစၥာမဲ့ေနဆဲ
ေျမေခြးနဲ႔ အေပါင္းပါေတြ ေပ်ာ္ေနဆဲ
ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္နဲ႔
အံ့ဖြယ္အတိေတြရွိတဲ့ ဒီေတာမွာ
ဝံပုေလြအူသံေတြၾကားတိုင္း
ေျမေခြးက ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႀကီး
စားမာန္ထခုတ္တယ္။
ေအာင္သင္းမိုး