ဟုိတေလာက “ပ်င္းပ်င္းရွိတာ နဲ႔…” စာတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္သြားတဲ့အေၾကာင္း အြန္လိုင္းေပၚတင္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီပို႔စ္မွာ ေပၚ ျပဴလာဂ်ာနယ္က အယ္ဒီတာေလး ညိဳသစ္ငယ္က ဒီလိုမန္႔ေရးပါတယ္။ ” မ်ားမ်ားပ်င္းပါ ဆရာ၊ ေပၚျပဴလာ ႏွစ္ ၂ဝ ျပည့္အတြက္လည္း ပ်င္းေပးပါဦး” လို႔ မန္႔လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း “ဆက္လက္ပ်င္းမယ္’လုိ႔ ျပန္ ေရးမိလိုက္တယ္။ အဲအခုသာ “ျပန္ေရးမိလိုက္တယ္” လုပ္ေနတာေလ။ တကယ္ကေတာ့ ကတိေပးလိုက္တာ။ ကိုယ္ကေတာ့ ကတိေတြ ဘာ ေတြ အႀကီးႀကီးမစဥ္းစားပါဘူး။ ေနာက္ျပန္စဥ္းစားမွ “အလိုေလး” ျဖစ္ရေတာ့တာ။ ကိုယ္ကလည္း ၁ဝ ႏွစ္ျပည့္တုိ႔ အႏွစ္ ၂ဝျပည့္တုိ႔ကို တစ္ခါမွ ႀကံဳဖူးတာမဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ အႏွစ္၂ဝဆိုတဲ့ ကာလက မေသးဘူး။ ဒီအႏွစ္ ၂ဝ အတြင္းမွာကို ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြ မနည္းဘူး။ ဒီေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အထဲ အလြန္ႏွေျမာစရာေကာင္းလွတဲ့ စာေပ အႏုပညာဂ်ာနယ္ေတြလည္း ပါကုန္တယ္။ ဒီႏွစ္၂ဝ မတိုင္ခင္ ဟိုဘက္မွာလည္း ဂ်ာနယ္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးကို ရွိခဲ့ၾကတာ။
ဂ်ာနယ္ေတြ တစ္စတစ္စ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းပံုက “မႏၲေလးအၿငိမ့္” ေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းပံုနဲ႔တူသဗ်။ တစ္ေခတ္ကေတာ့ မႏၲေလးမွာ အၿငိမ့္အဖြဲ႕ေတြ အဖြဲ႕ ၄ဝေလာက္ရွိခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ၄ဖြဲ႕ ေတာင္ရွိေသးရဲ႕လားမသိ။ ဒါကလည္း အႏွစ္၂ဝ အတြင္း ေလာက္မွာ ျဖစ္သြားတာ။ မကမကဘဲ။ လက္ရွိရွိေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြကလည္း “ဂ်ာနယ္သက္” ရွည္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ေနၾကမွာအမွန္။ ဒီ႐ုန္းကန္ မႈေတြထဲမွာ “ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္” လည္း ပါရမွာေပါ့။ ဆိုရွယ္မီဒီယာေခတ္မွာေဖ့စ္ဘုတ္ ပဲ ဆိုရွယ္က်ႏိုင္ၿပီး က်န္တာေတြ ဆို ရွယ္လည္း မက်ႏိုင္ဘူး။ စမတ္လည္း မက်ႏိုင္ၾကဘူး။ ေဖ့စ္ဘုတ္ကလည္း သူ႔ မွ်ား တံေတြကို အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ အကုန္ပစ္လႊတ္ေန တာ။ ဘာသာေရး နယ္ ပယ္ကိုေရာ၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ကို ေရာ၊ ပညာေရးနယ္ပယ္ကိုေရာ၊ အႏုပညာအကုန္လံုးရဲ႕ နယ္ပယ္ကို ေရာ၊ ဒီလိုအေျခအေနမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဂ်ာနယ္ဟာ သူရဲေကာင္းပါပဲ။
အဲ သူရဲေကာင္းဆိုတိုင္းလည္း သိပ္ေကာင္းၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အနာအဆာေလးေတြေတာ့ ရွိၾကၿမဲေလ။ သူရဲေကာင္းဆိုေတာ့လည္း အင္းဝေခတ္က သူရဲေကာင္း ျမန္မာ ၃ဦးကို သတိရမိတယ္။ ဒီေန႔ ဂ်ာနယ္ေတြ အေျခအေနကလည္း ဒီ သူရဲေကာင္း ၃ေယာက္ရဲ႕ အေျခ အေနမ်ိဳးလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ အင္းဝ ေခတ္၊ ေညာင္ရမ္းမင္းတရား လက္ ထက္ (၇၈၈-၈ဝဝ)မွာ သားေတာ္ သူရဲေကာင္း ၃ေယာက္ရွိတယ္။ ႀကီးစဥ္ ငယ္လိုက္ေျပာလိုက္ရင္ (၁) ဘယဂါမဏိ၊ (၂) ရာဇသႀကၤ ံ၊ (၃) ရန္လိုကြၽဲ၊ သားသံုးေယာက္။ ရာဇဝင္အေရးအသားအတိုင္းဆိုလွ်င္ “တစ္ခါသ၌ ေညာင္ရမ္းမင္း၏ သားေတာ္ အိမ္ေရွ႕မင္းႏွင့္အတူ စစ္ထြက္ခဲ့ရာ ေတာင္တြင္းသို႔ခ်ီ၍ လုပ္ႀကံေတာ္မူရသည္။ ၿမိဳ႕၊ ျပ၊ က်ံဳး၊ ေျမာင္း၊ ခိုင္ခ့ံလွေသာေၾကာင့္ မရေခ်။ ဝန္းရံ၍သာ ေနေတာ္မူရေခ် ၏။ ထိုသို႔ဝန္းရံေနစဥ္ ၿမိဳ႕တြင္းက “လွံ” ႏွင့္ လႊတ္သည္။ ပြဲလယ္သို႔ လွံက်လာသည္။ ပြဲမွာ သားေတာ္သူရဲေကာင္း ၃ ၏ ထမင္းဝိုင္း။ လွံတံက ထမင္းဝိုင္း စားပြဲ လာစိုက္သည္။ ထိုအခါ ဘယဂါမဏိ ထေယာင္ျပဳ၏ ။ ရာဇသႀကၤ ံလက္ကိုရွပ္ေယာင္ျပဳ၏ ရန္လိုကြၽဲကား ထမင္းစားမပ်က္။ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္အတြက္ ေျပာခ်င္တာက ဒါပါပဲ။ ဒီအႏွစ္ ၂ဝ ဆိုတဲ့ ကာလရွည္ႀကီးအတြင္းမွာ ေပၚျပဴလာ ထေယာင္ျပဳေကာင္း ျပဳမိခ်င္ ျပဳမိမည္။ ထိုနည္းတူ လက္ကိုလည္း ရွပ္ေယာင္ျပဳမိခ်င္ ျပဳမိေပလိမ့္မည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္က “ထမင္းစား အပ်က္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္း” ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔ယံုသည္။
ကိုၿငိမ္း (မႏၲေလး)