ၿ့မန္မာ႔သမိုင္းရာဇဝင္ထဲ တြင္ အထင္ကရ ဒီမို ကေရစီ လူထုေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ ေသာ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပံု၏ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္သူ ကုိမင္းကိုႏိုင္၏ ဘဝသ႐ုပ္ ေဖာ္ ရသအႏုပညာျဖင့္ ပံုေဖာ္ျခယ္ မႈန္းေရးဖြဲ႕ထားသည့္ ‘ဒဏ္ရာရပန္း သီးမ်ား’ အမည္ရွိ လံုးခ်င္းဝဝတၳဳဳ စာအုပ္ကို ထုတ္ေဝခြင့္ရရွိခဲ့တာ ေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္မဆံုး၊ ဂုဏ္ယူ ပီတိျဖစ္မဆံုး ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤစာအုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အႏုပညာ ၏ နက္နဲျခင္းထက္ ေခတ္သမိုင္း၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွေသာ အတိတ္သမိုင္းမွန္ကူကြက္မ်ား အေၾကာင္း အခ်ိဳ႕စာဖတ္သူတုိ႔ အတြက္ အပိုင္းအစမ်ားသဖြယ္ မိတ္ ဆက္ေပးခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာမိ၏။
ဤဝတၳဳဳသည္ လက္ေရးစာမူ ဘဝကပင္ ၈၈ အေရးေတာ္ပံု ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဖမ္းဆီးခံရမည့္ အေရး ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ ကာလမ်ား၌ ဤစာမူသည္ အႏၲရာယ္မ်ားလွသည္ဟုပင္ သတ္ မွတ္ခံခဲ့ရၿပီး ဤဝတၳဳဳေရးသူ ကိုမင္း ကိုႏိုင္ႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် ထိုအခ်ိန္ ကာလက စာရြက္စာတမ္းတစ္ရြက္ မက်န္ သက္ဆိုင္ရာက အလိုရွိေန ခ်ိန္ျဖစ္၍ အလံုၿခံဳဆံုး ေနရာေရြးရင္း သိုဝွက္ရင္း၊ ေပ်ာက္ဆံုးၿပီဟုေတာင္ မွတ္ယူရေတာ့မည့္ အေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ေသးသည္။
”ကိစၥတံုးၿပီထင္တာဗ်။ ႏွေျမာ လြန္းလို႔ အင္မတန္ခံစားရတယ္။ ျပန္ ေရးမယ္ႀကံေပမယ့္ ေက်ာ႐ိုးနဲ႔ အခန္းစဥ္တခ်ိဳ႕ကိုပဲ မွတ္မိတာ။ တကယ္က ေရးဖြဲ႕မႈနဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ ေတြရဲ႕ အေတြးေတြကို အားကိုးေရး ခဲ့တာဆိုေတာ့ ဇာတ္အိမ္မွတ္မိ႐ံုနဲ႔ အရသာမရွိ တန္ဖိုးမျပည့္ႏိုင္ေတာ့ ဘူး” ဟုဝတၳဳဳေရးသူ စာေရးဆရာ ကိုမင္းကိုႏိုင္က ျပန္ေျပာျပခဲ့ဖူးသည္။
ထုိသုိ႔ပင္ အေမွာင္ေခတ္ ငရဲ ခန္းထဲမွ ဤဝတၳဳဳစာမူ၏ အသက္ရွင္ သန္မႈ အေနအထားမ်ဳိး ဆုိက္ေရာက္ ခဲ့သည္ကပင္ အႏုပညာမွတ္ေက်ာက္ တင္ ဘဝေန႔စြဲမ်ားျဖစ္ခဲ့ၿပီ ေျပာရ မည္လား။ ကံၾကမၼာက က်ီစားခဲ့ျခင္း ထင္၏။ စာေရးဆရာကိုမင္းကိုႏိုင္ ခမ်ာ ညီမျဖစ္သူက အသိမ္းလြန္ အထုပ္ေတြထဲမွ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြၿပီး ဤဝတၳဳဳ လက္ေရးစာမူတစ္ထပ္ကို လက္တြင္း ျပန္လည္အပ္ႏွံလာသည္ တြင္ စိတ္လႈပ္ရွားကာ ကိုယ့္စာမူ ကိုယ္ျပန္ဖတ္ေနရင္း ကိုယ့္ဝတၳဳဳမွာ ကိုယ္တိုင္ ပရိသတ္လုပ္ ေဝဖန္ေန ရင္းက ဤဝတၳဳဳ၏ ထုတ္ေဝသူျဖစ္လာ မည့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို စာမူေပးဖတ္ခိုင္း၊ ေဝဖန္ခိုင္းသည္။
ထိုသို႔ေဝဖန္ဖို႔ရာမွာ ဤစာမူ ႏွင့္ စာေရးသူ၏ စာေပအႏုပညာ လက္ရာထက္ လက္ေရးကို ဗလာ စာအုပ္မွာ ၾကည့္႐ံုမွ်ႏွင့္ပင္ အေတာ္ စိတ္ေမာသြားရသည္။ ပဲတီပင္ေပါက္ လက္တစ္ဆုပ္ကို ႀကဲခ်၍ မည္သည့္ အကၡရာေပၚမည္နည္းဟု ပံုေဖာ္ၾက ရသည္ကမွ သက္သာမည့္အျဖစ္ေပ မို႔ ကြန္ပ်ဴတာစာစီအပ္ၿပီးမွ ဖတ္႐ႈ မည္ႀကံခဲ့ေသးသည္။ ကြန္ပ်ဴတာစာစီ စာ႐ိုက္သူေတြအေနႏွင့္ လက္ေရးကို မဖတ္ႏိုင္ဟု လက္မိႈင္ခ်ၾကက အခက္ဟုေတြးရင္း စာစီ မအပ္မီ လက္ေရးမူကို အားစိုက္ ဖတ္႐ႈရာက ဝတၳဳဳထဲေမ်ာပါမိရကာ ဝတၳဳဳထဲမွ သူ႔ ဇာတ္ေကာင္ေတြကို ရင္းႏွီး စာနာ သြားခဲ့မိေတာ့သည္။ မိန္းမငယ္ႏွစ္ဦး ၏ ဘဝကိုတစ္လွည့္စီ ပံုေဖာ္ေရး သားျပထား၏။ ထိုမိန္းကေလးႏွစ္ဦး ၏အေၾကာင္း၊ ထိုႏွစ္ဘဝမွာ တူညီ ခ်က္တစ္ခုရွိသည္။ ထိုတူညီခ်က္ကို ဝတၳဳဳေရးသူ အာေဘာ္အရ ဆိုရလွ်င္ ‘ဒဏ္ရာရ ပန္းသီးမ်ား’ ပင္။
လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ ရတဲ့ ႀကြက္တြင္းလို၊ အမိႈက္ပံုလိုေနရာ ေတြဆီ ေရာက္ေနရသည့္ ဒဏ္ရာရ ပန္းသီးေလးႏွစ္လံုး၊ သူတို႔ႏွင့္ ပတ္ သက္မိေသာ အမ်ိဳးသားငယ္ ႏွစ္ဦး။ သတၱိလား၊ ေတြေဝစိတ္လား၊ ေရွ႕တိုး ေျခလွမ္းလား၊ ေနာက္ဆုတ္ျခင္းလား ကိုယ္တိုင္မေဝခြဲႏိုင္ေသးသည့္ ငယ္ ရြယ္သူတုိ႔၏ အေတြးမ်ား။ စာနာနား လည္စိတ္၊ ႏွစ္သိမ့္အားေပးမႈေတြ ႏွင့္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈအတူ လူ႔သဘာဝ စိတ္မေနာ၊ အေတြးအျမင္ အယူ အဆတို႔ကို အနီးကပ္ ေတြ႕ရွိစာနာ မိရသလိုပင္ ျဖစ္ရေသးသည္။ မိန္း ကေလး စာဖတ္သူတို႔အဖို႔ဆိုလွ်င္ မည္သို႔႐ႈျမင္ၾကေလမလဲ ဆိုသည္ကို လည္း ေတြးမိေသး၏။ ဝတၳဳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ မိန္းမငယ္တစ္ဦး၊ တစ္နည္းဆိုၫႊန္းေသာ္ ဒဏ္ရာရေန ေသာ ပန္းသီးေလးတစ္လုံးထံမွ ဖြင့္ဟလာ၍ ၾကားသိလိုက္ရသည့္ ‘ရွင္ကြၽန္မကို ေရကူးသင္ေပးမလိုလို နဲ႔ ေရႏွစ္သတ္တယ္’ဆိုေသာ စကား။
ရင္ထဲကိုေရာက္ခဲ့ရေသာ စကားလံုးမ်ားစြာ၊ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ၏ အျပန္အလွန္ ေပးစာေတြႏွင့္ ဝတၳဳဳမွာ ရသခံစားမႈ စိတ္အလ်ဥ္ဖြဲ႕စီးေမ်ာပါဖတ္႐ႈၿပီးခ်ိန္မွာ လိႈက္လိႈက္ လွဲလွဲ ျဖစ္ေပၚမိသည္က ဤမွ် ပဲတီပင္ေပါက္သဏၭာန္ လက္ေရး စာမူကို ဖတ္ရသည္ပင္ လက္မွ မခ်ခ်င္ ဖတ္လို႔မဝခ်င္ ျဖစ္ရသည္ ဆိုလွ်င္ ပံုႏွိပ္စာလံုးမ်ားျဖင့္သာ ဖတ္လိုက္ၾကရပါလွ်င္ ဟူေသာ အေတြးျဖစ္မိ၏။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္ လွ်ိဳး ရွိေနခဲ့ရသည့္ စာမူနည္းတူ လူ မသိသူမသိ ရွိေနၾကရသည့္ ဝတၳဳဳ ဇာတ္ေကာင္မ်ားကိုပါ စာခ်စ္သူမ်ား ထံ မိတ္ဆက္ေပးကာ ရင္းႏွီးၾကေစ ခ်င္မိသည္။ သူတုိ႔၏ဘဝက ေပး သည့္အသိ၊ ဘဝက သင္ၾကားသည့္ ဘာသာေဗဒစကားေတြႏွင့္ ဘဝ သ႐ုပ္ေဖာ္ စစ္စစ္လံုးခ်င္းဝတၳဳဳ တစ္အုပ္ကို ဖတ္႐ႈၾကရင္းက ဒဏ္ရာ ရပန္းသီးမ်ားကို စာနာနားလည္ၾက ေစခ်င္မိသည္။
ဤသို႔ဆႏၵျပင္းျပင္းျပျပ ျဖစ္ လာသည့္အေလ်ာက္ စာခ်စ္သူ ပရိသတ္ထံ ဤဝတၳဳဳကို တစ္မုဟုတ္ ခ်င္း ေရာက္ရွိေစလိုခဲ့၊ အားထုတ္ခဲ့ သည့္တိုင္ ဝတၳဳဳစာမူဘဝမွာ ပုန္းလွ်ိဳး ေနခဲ့ရသည့္ အေလ့အထအရ လူလံုး မျပလိုေသးသည့္အလား တစ္ႏွစ္နီး ပါးမွ် အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၾကန္႔ ၾကာေနခဲ့ေသး၏။ မည္သို႔ဆိုေစ ဘဝ သ႐ုပ္ေဖာ္ စာေပအႏုပညာ လက္ရာ ေကာင္းဝတၳဳဳအျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္႐ႈႏွစ္သက္မိခဲ့သည့္ ဤဝတၳဳဳကို ပုံႏွိပ္စာအုပ္ ဝတၳဳဳလုံးခ်င္းအျဖစ္ႏွင့္ စာဖတ္ပရိသတ္တို႔ ဖတ္႐ႈႏိုင္ခြင့္ ရရွိ ၿပီျဖစ္၍ အလြန္အမင္း ဝမ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးမိရပါေတာ့၏။
စာေပအႏုပညာဂါရဝျဖင့္
ကိုမ်ိဳး (ျမန္မာစာ)