ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာင္းဆရာ။ အလုပ္ဝင္စ မူလတန္းျပဘဝမွာ လူ ပ်ဳိေပါက္ကေလးေပါ့။ ေက်ာင္းသြား ရင္ အေမထည့္ေပးတဲ့ အသားဆီျပန္ ထမင္းဘူးေလးနဲ႔။ ေက်ာင္းဝတ္စံုဆို တာလည္း မီးပူက်၊ က်ပ္ခြၽတ္။
တစ္ခါတေလ …ပညာေရး မွဴး ေက်ာင္းစစ္လာမွာမ်ဳိး၊ ျပပြဲၿပိဳင္ပြဲ လုပ္မွာမ်ဳိး၊ စံုညီပြဲေတာ္လုပ္မွာမ်ဳိးလို တစ္ခုခုရွိလာရင္ အေမ့ထမင္းဘူးကို မေစာင့္အားေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းကို ေစာေစာသြား၊ လုပ္စရာရွိတာေတြ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္လုပ္ေပါ့။
ေန႔လယ္စာ စားခ်ိန္က် ေကာ္ ဖီဆုိင္သြား ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ လိုက္တယ္။ ဒါဆုိ …ဗုိက္က တင္း တိမ္သြားၿပီေလ။
x x x x
ကြၽန္ေတာ္ အလယ္တန္းျပရာ ထူးတိုးေတာ့ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ။ မိဘေတြလည္း မရွိရွာေတာ့ဘူး။ တစ္ဦးတည္းေသာသားမုိ႔ ဝိုင္းနဲ႔အိမ္ အေမြရေတာ့ ေနေရးအတြက္ မပူရ ဘူး။ စားေရးနဲ႔ဝတ္ေရး ဒီႏွစ္ေရးပဲ ကိုယ့္ပခံုးေပၚရွိေတာ့ သိပ္မပူမိဘူး။ အိမ္ေထာင္သက္ေလးရလာေတာ့ မိန္းမထည့္ေပးတဲ့ ထမင္းဘူးက ငါးပိ ခ်က္ပဲ ရက္ဆက္လာတယ္။ ေက်ာင္း ဝတ္စံုကလည္း လူပ်ဳိဘဝကေလာက္ မသားနားေတာ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္က လည္း ႀကီးလာၿပီေလ။
တစ္ခါတေလ …ေက်ာင္းမွာ အထက္ပါဆိုခဲ့တဲ့ ပြဲေတြထဲက တစ္ မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳလာရင္ မိန္းမထမင္းဘူး ကို မေစာင့္အားေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္း ကို ေစာေစာသြား၊ လုပ္စရာရွိတာ ေတြ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္လုပ္ေပါ့။
ေန႔လယ္စာ စားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေကာ္ဖီဆုိင္သြားၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ လိုက္တယ္။ အရင္က ေကာ္ဖီတစ္ ခြက္ကို ဗုိက္ျပည့္ေပမယ့္ အခုႏွစ္ခြက္ ေသာက္မွ ဗိုက္ျပည့္ေတာ့တာ။ ခြက္ က ငယ္သြားတာကိုး။
မိဘေတြ ထားခဲ့တဲ့ ငါးပင္ေလး ခန္း အိမ္ေလးက အိုေဟာင္းယိုင္နဲ႔ လာၿပီ။ ရတဲ့လစာနဲ႔ မိသားစုတုိင္း ထြာစားရင္း ေလာက္ငွတယ္မရွိေတာ့ အိမ္ကို ျပန္မျပင္ႏုိင္ဘူး။ ေနလို႔မျဖစ္ တဲ့အဆံုး ေငြသက္သာမယ့္နည္းကို လက္သမားဆရာနဲ႔တုိင္ပင္ၿပီး ငါးပင္ ေလးခန္းအိမ္ႀကီးကို ေလးပင္သံုးခန္း ျပန္ျပင္လိုက္တယ္။ အိမ္ကေကာင္း သြားေပမယ့္ တစ္ခန္းေလ်ာ့ၿပီး ငယ္ သြားတာေပါ့။
x x x x
ကြၽန္ေတာ္ အထက္တန္းျပဆရာ ဘဝေရာက္ေတာ့ သမီးက မီးဖိုေခ်ာင္ ဝင္တတ္ေနၿပီ။ ေက်ာင္းသြားရင္ သမီးထည့္ေပးတဲ့ ပဲျပဳတ္ထမင္းဘူး ေလးနဲ႔ေပါ့။ ေက်ာင္းဝတ္စံုကလည္း ဇနီးသည္ရဲ႕ အပ္ေစာင္းထိုးခ်ဳပ္႐ုိး ေတြ၊ အပ္ျပန္ေပါက္ေတြပါလာၿပီ။
တစ္ခါတေလေက်ာင္းမွာ အ ထက္ပါဆုိခဲ့တဲ့ ပဲြေတြထဲက တစ္မ်ဳိး မ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳလာရင္ သမီးထည့္ေပးမယ့္ ထမင္းဘူးကို မေစာင့္အားေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းကို ေစာေစာသြား၊ လုပ္စရာ ရွိတာလုပ္ေပါ့။
ေန႔လယ္စာ စားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေကာ္ဖီဆုိင္သြားၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ လုိက္တယ္။ အရင္ကႏွစ္ခြက္ဆုိ ဗုိက္ ျပည့္ေပမယ့္ အခုသံုးခြက္ ေသာက္မွ ဗုိက္ျပည့္ေတာ့တာ။ ခြက္က ပိုငယ္ သြားတာကိုး။
x x x x
ကြၽန္ေတာ္ အလယ္တန္း ေက်ာင္းအုပ္ရာထူးတိုးတဲ့ေန႔မွာပဲ အိမ္ေထာင္ဦးက ျပင္ခဲ့တဲ့ ေလးပင္ သံုးခန္းအိမ္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးမို႔ ေလးစား တယ္ထင္ပါရဲ႕ ဦးၫႊတ္ၿပီး အေလးျပဳ လာတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရ ရင္ မ်က္ႏွာစာဘက္ကိုိ ယိုင္လာတာ ေပါ့။ ေငြပိုေငြလွ်ံနဲ႔ မဟာမိတ္မဟုတ္ တဲ့ ေက်ာင္းဆရာဆုိေတာ့ အရင္လို ပဲ ေငြသက္သာမယ့္နည္းကို လက္သ မားဆရာနဲ႔တုိင္ပင္ၿပီး ေလးပင္သံုး ခန္းအိမ္ကို သံုးပင္ႏွစ္ခန္းျပန္ျပင္ လိုက္တယ္။ အိမ္က ေကာင္းသြားေပ မယ့္ နဂိုထက္ပိုၿပီး ငယ္သြားျပန္ တာေပါ့။ အိမ္ငယ္သြားလို႔ သမီး ေလး စိတ္အားငယ္သြားေတာ့ ”အ ေဖတို႔က ဝိုင္းအက်ယ္ႀကီးနဲ႔ေနတာ ကြ”လို႔ ေျပာၿပီး အားေပးလိုက္ရေသး တယ္။ အမွန္ေတာ့ ဝိုင္းက နဂိုအ တုိင္းပါပဲ အိမ္ငယ္လို႔ က်ယ္လာတာ ကို ႀကံဖန္ဂုဏ္ယူရရွာတာ။
ေက်ာင္းဆရာဝန္ထမ္းဘဝကို သမင္လည္ျပန္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရာထူးက တစ္ဆင့္ခ်င္းျမင့္လာပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ဘဝကပိုပိုၿပီး နိမ့္နိမ့္သြား တယ္။ စီးပြားေရးက ထန္းလ်က္ကို ေခြးလ်က္သလို။ ရာထူးနဲ႔ စီးပြား ဓား ခ်င္းယွဥ္ခုတ္ရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရတဲ့ ရန္သူေတြျဖစ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ပင္စင္သြား။
ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆရာ။ ဝတ္ စံုရယ္၊ ထမင္းဘူးရယ္၊ ေနအိမ္ရယ္၊ ေကာ္ဖီပန္းကန္ရယ္၊ ဘဝရယ္က ေတာ့ ခ်စ္ရည္တူမွ်ၾကတဲ့ အâမႊာညီ အစ္ကိုေတြျဖစ္လို႔ …။
ေညာင္ဦးသန္းေဌး