ရန္ကုန္ေဟာ့ကာသည္ မိမိကိုယ္မိမိ “ဂႏၱဝင္တိ႔ု၏ဂႏၱဝင္” အေရာင္းေစ်းသည္ႀကီးအျဖစ္ ၂၁ ရာစု၏ online shopping ေခၚ ေလလႈိင္းထဲမွ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ ေခတ္မီပံုစံကို ဘာမထီသည့္ ဇာနည္ စိတ္ထားျဖင့္ အံတုဗလ ျပဳလ်က္ရွိသည္။
” ကမၻာေပၚမွာ ေရွးအက်ဆံုး ပထမဆံုးပိုင္အိုးနီးယားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစ်းသည္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ပဲ။ သည္ကေန႔ peddler လို႔ ေခၚေနၾကတဲ့ ေဟာ့ကာဆိုသဟာ လက္မြန္မဆြ လက္ဦးဆရာ အေရာင္းေစ်းသည္ႀကီးပဲ” ဟု ရန္ကုန္ေဟာ့ကာက သူ၏တပည့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေဟာ့ကာကေလးကို ခန္႔ညားေလး နက္စြာ မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။
” ဟုတ္ပဆရာ၊ ဟုတ္ပ.. ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ေဝသာလီျပည္မွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား ကိုကိုကာလသားေတြ လူ ႀကိဳက္မ်ားခဲ့တဲ့အမၺပါလီဟာလည္း ေလာ့ကာမဟုတ္ပါလားဆရာ” ဟု မ်ိဳးဆက္သစ္ေလာ့ကာကေလးက ႐ုတ္တန္းရမ္းတုတ္လိုက္ရာ ထိုကဲ့သို႔ ၿဖီးတတ္ရႊီးတတ္သူကို သတင္းမွန္ မေရးဘဲ သူလွ်ိဳလွ်ိဳ ဖံုးကြယ္ေလတတ္ သည့္ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြထက္ပင္ ပို၍ မုန္းတီးတတ္သည့္ ရန္ကုန္ေလာ့ကာႀကီးသည္ ခ်က္ခ်င္းေဒါသထြက္ သြားသည္။
” ဟဲ့အေကာင္… ပါးစပ္ စည္းကမ္းမဲ့လွေခ်ကလား။ မင္းေျပာတဲ့ အမၺပါလီက ေဟာ့ကာ hawker မဟုတ္ဘူးဟ။ ေဟာ့ကာဆိုသဟာ ငါတို႔မင္းတို႔လို သမၼာအာဇီဝနဲ႔ ဝမ္းစာရွာတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ကိုေခၚတာ။ အမၺပါလီလို မိန္းမစားမ်ိဳးက်ေတာ့ ဟုကာ hooker လို႔ ေခၚသဟ။ ဟုကာဆိုတာက ျပည့္တန္ဆာ၊ ရွင္းၿပီလား”
” ရွင္းပါၿပီဆရာ။ ဆရာ့တပည့္ အမိုက္အမဲကေလးကို ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ လမ္းေဘးမွာ ထုိင္ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ဘဝကေန ကီြးၿဖိဳး ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လမ္းေပၚ မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေအာ္ဟစ္ ေရာင္းခ်ေနရတဲ့ ေဟာ့ကာဘဝ ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့ ဆရာ့လို ဝါရင့္သမၻာရင့္ အိုးဆားဗစ္ေဟာ့ကာႀကီး ရဲ႕ အရိပ္ကို ခိုေနရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ ကို တပည့္နံပတ္တစ္အျဖစ္ သင္ခန္း စာေပးပါ။ ပညာေပးပါ၊ ဆံုးမပါဆရာ” ဂ်ဴနီယာေဟာ့ကာကေလးက အာသံ ေညာင္နာနာ၊ မ်က္ႏွာငိုမဲ့မဲ့ ျဖင့္ ႏွိမ့္ခ်ေအာက္က်ိဳ႕လာေသာ အခါ ရန္ကုန္ေဟာ့ကာသည္ ပုထု ဇဥ္ပီပီ မခ်ိတင္ကဲ ဝမ္းနည္းမိရေလသည္။
” င႐ို႕ေဟာ့ကာေတြဟာ ေစ်းဝယ္မထြက္ႏိုင္ၾကတဲ့ customer မ်ားရဲ႕အလိုဆႏၵကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ အက်ိဳးေဆာင္ ေစ်းသည္ေတြပါကြာ။ ရန္ကုန္မွာ စူပါမားကက္ႀကီးေတြ ဟည္းထေအာင္ ေပါမ်ားလာေပမယ့္ ေငြအသျပာရွာပါလို႔ စူပါမားကက္မေျပာနဲ႔ မီနီစတိုးအနားေတာင္ မသီႏိုင္တဲ့ ျပည္သူငမြဲေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ ငါ့တပည့္ရဲ႕။ အဲသည္ငမြဲေတြဟာ င႐ို႕လို ေအာ္ဟစ္လွည့္လည္ေရာင္းခ်တဲ့ ေဟာ့ကာေတြကိုပဲ အားကိုးေန ခဲ့ၾကရတာ ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့ပါ ပေကာ င့ါတပည့္ရဲ႕။ ငါကဘဝကို ေအာက္ေျခက စခဲ့ရတာကြ။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးမွာ ငါ့ရဲ႕ ေဟာ့ကာဘဝကို နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့တာ။ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ လွည့္ၿပီး ငါ ေလွ်ာက္ေအာ္တယ္။ ပထမဆံုး ငါစေရာင္းတဲ့ကုန္ပစၥည္းကေတာ့ (ေရနံဆီ၊ ဓာတ္ဆီ၊ မီးျခစ္ေက်ာက္နဲ႔ အဖ်ားျဖတ္ေဆး)ဆိုတဲ့ ကုန္ပစၥည္း ေလးမ်ိဳးပဲ။ ဟိုတုန္းက လွ်ပ္စစ္မီး မျပည့္စံုၾကေသးလို႔ ေရနံဆီမွန္မီး အိမ္ သံုးၾကရတယ္။ ဂက္စ္မီးျခစ္ မေပၚေသးလို႔ ဓာတ္ဆီနဲ႔ မီးျခစ္ ေက်ာက္သံုးတဲ့ မီးျခစ္ေတြသံုးခဲ့ၾကရ တယ္။ ခုေခတ္လို အိမ္သံုးေဆးဝါး ေတြကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေရာင္းတဲ့ကြမ္းယာဆိုင္ေတြ မရွိေသးလို႔ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး၊ အဖ်ား ေပ်ာက္ေဆးေတြကို ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ေရာင္းခ်ခဲ့ရတယ္။ င႐ို႕ ေဟာ့ကာေတြဟာ အဲသလိုမ်ိဳးနည္းနဲ႔ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြကို ေကာင္းက်ိဳး ျပဳခဲ့တဲ့ လူမႈထူးခြၽန္ေဟာ့ကာေတြပါ ” ရန္ကုန္ေဟာ့ကာက လမ္း ေလွ်ာက္ ေစ်းသည္တို႔ဘဝ ႀကီးျမတ္တင့္တယ္ပံုကို ဤသို႔ဤႏွယ္ ဋီကာ ခ်ဲ႕ေတာ္မူသည္။
” ဆရာေျပာတာနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ေဟာ့ကာဘဝကို ဂုဏ္ယူၿပီးဘဝင္ျမင့္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားမိပါတယ္ အဟီး”
” ဘဝင္မျမင့္နဲ႔ ေကာင္ကေလး။ ဘဝင္ျမင့္ရင္ ေဂါက္တတ္တယ္။ ေဂါက္ရင္ ရြာသာႀကီးေဆး႐ံုကို ေရာက္သြားမယ္။ ဘာမွတ္လဲ”
” ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ အခြန္းေပါင္းတစ္ေထာင္ပါဆရာ” ဟု မ်ိဳးဆက္သစ္ေဟာ့ကာကေလးက ပိုက္ဆံမကုန္ေသာနည္းျဖင့္ ဖားလိုက္သျဖင့္ ရန္ကုန္ေဟာ့ကာႀကီး မွာ က်ိတ္၍ဘဝင္ျမင့္သြား၏။ “ဖားတယ္ဆိုတာ ကမၻာဦးနီတိပဲ” ဟူ၍ လည္း ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ၿပီး ေတြးလိုက္သည္။ ” ဒါေပါ့ကြ ဆရာ့စကား နားေထာင္ျငားေသာ္ ကုလားတ႐ုတ္အျမတ္ထုတ္၏ (အဲေလဟုတ္ေပါင္) ဆရာ့စကား၊ နားေထာင္ျငားေသာ္ သံျပားေက်ာက္ေစာင္း၊ က်ိဳေသာ္ ေပ်ာင္း၏တဲ့ကြ၊ မွတ္ထား”
” ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးက ဘာမွန္းမသိဘဲ ” ဟုတ္ကဲ့” လိုက္ျပန္သည္။ ရန္ကုန္ေဟာ့ကာကေတာ့ သူ႔တပည့္ထံမွ “ဟုတ္ကဲ့” သံၾကားေနလ်င္ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ေနသည္သာျဖစ္၏။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း တပည့္ေမြးတတ္သည့္ေနရာတြင္ ဂဠဳန္ဦးေစာထက္ပင္ ေတာ္သူဟုခံယူထားသည္။ သူကဆက္လက္ ညႊန္ၾကားပံုမွာ ….
” င႐ို႕ေဟာ့ကာေတြ ျဖည့္ဆည္း ေလးရမယ့္ ဟာကြက္ႀကီးတစ္ခုစာေပေလာက ျဖစ္ေပၚေနသကြယ့္။ လူေတြ စာဖတ္အားနည္းလာၾက တာမို႔ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီးမွာ အက္ေၾကာင္းေတြထေနၿပီး စာမဖတ္တတ္ၾကတဲ့အတြက္ စိတ္ႏွလံုး ယဥ္ေက်းမႈ ခကူအကမန က်ဆင္းလာၿပီး ရာဇဝတ္မႈေတြ ထူေျပာလာတယ္။ ဘာတယ္ညာတယ္နဲ႔ ျပင္ညာရွိတဲ့ ငနဲ ေတြက သတင္းစာဂ်ာနယ္တခ်ိဳ႕ မွာ ေရးေနၾကတယ္”
” အလကားပါဆရာ စာမူခ လိုခ်င္လို႔ ေလွ်ာက္ေရးေနၾကတာပါ “
” င့ါတပည့္ေျပာတာ ဟုတ္ေလာက္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၿမိဳ႕ ေတာ္ရန္ကုန္မွာ တ႐ုတ္ဆိုင္ႀကီးေတြဟာ တစ္ဆိုင္ၿပီးတစ္ဆိုင္ အၿပိဳင္ အဆိုင္ ဝင့္ၾ<ြကားေတာက္ပစြာ ေပၚ ထြက္လာေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ဟို ငနဲေတြေျပာသလို ျမန္မာ့စာေပ ေလာကက်ဆင္းတယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ငါဆရာသံုးသပ္မိသကြာ။ အခုဆိုရင္ လမ္းမေတာ္ တ႐ုတ္တန္း ဘက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး စာအုပ္ေရ သိန္းခ်ီၿပီး ခင္းက်င္း ေရာင္းခ်မယ့္ စာအုပ္ပလာဇာႀကီးရွိေနၿပီ။ စီစဥ္တဲ့ လူငယ္စာေရးဆရာ ကေလးက ေျမမႈန္လြင့္ဆိုလားကြယ္”
” ေျမမႈန္လြင္ပါဆရာ။ တ႐ုတ္တန္းမွာ စာအုပ္ပလာဇာႀကီး သြားဖြင့္ပံုေထာက္ရင္ တ႐ုတ္ေတြက ဗမာေတြထက္ပိုၿပီး စာဖတ္ဖို႔ျဖစ္မယ္”
“တ႐ုတ္ေတြက ေငြေပါေတာ့ စာအုပ္ဝယ္ႏိုင္တာကိုးလကြ”
” အဲေတာ့ ျမန္မာစာအုပ္ေလာ က တိုးတက္လာေအာင္ တ႐ုတ္ေတြ ခုထက္ခုထက္ ပိုပိုၿပီးခ်မ္းသာပါ ေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရမွာေပါ့ေနာ္”
” ဟဲ့ႏြား၊ ကိုယ့္ျမန္မာေတြ ခ်မ္း သာေအာင္ေတာ့ ဆုမေတာင္းဘဲနဲ႔ ခ်မ္းသာၿပီးသား တ႐ုတ္ေတြ အတြက္ ဆုေတာင္းရတယ္လို႔။ မင္းဟာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ရွင္သန္ ထက္ျမက္ ျခင္းမရွိတဲ့ ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္ ႐ိုးပဲ။ မင္းမွတ္ထား။ တ႐ုတ္ေတြ ခ်မ္းသာေလေလ ဒို႔ဗမာေတြ မြဲေလေလပဲ”
” သေဘာေပါက္ပါၿပီဆရာ။ တ႐ုတ္တန္းမွာ စာအုပ္ပလာဇာ ဖြင့္တဲ့အတြက္ စာအုပ္ေစ်းေတြေတာ့ တက္ကုန္ၾကဦးမွာပဲ ဘုရားဘုရား”
ရန္ကုန္ေဟာ့ကာသည္ သူ႔ တပည့္ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္ ၿပီးေနာက္ သူညႊန္ၾကားလိုသည္မ်ားကို ဆက္လက္ညႊန္ၾကားေနရာမွ ” ျမန္မာ့ စာအုပ္ေလာက ကယ္တင္ႏိုင္မွာ င႐ို႕ေဟာ့ကာေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္” ဟု စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္၏။ မ်ားမၾကာမီရက္မ်ားအတြင္း ရန္ကုန္ေဟာ့ကာ၏ နံပတ္တစ္ တပည့္ ေဟာ့ကာကေလးသည္ လက္ က်န္ လွည္းကေလးတြန္းကာ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္မ်ားအတြင္း စာအုပ္မ်ားကို ေအာ္ဟစ္ေရာင္းခ်ေနသည္။
” ကမၻာ့ေရာင္းအားအေကာင္းဆံုး သူေ႒းျဖစ္နည္းစာအုပ္ႀကီးခင္ဗ်။ တစ္အုပ္မွက်ပ္ႏွစ္ရာတည္းရယ္” ၿမိဳ႕သစ္တစ္ၿမိဳ႕မွ အစြန္အဖ်ား ရပ္ကြက္တစ္ခုအေရာက္မွာ ..
” ဂကာမတဏွာေတြ ကာမတဏွာေတြ ” ဟု သူကစာအုပ္ကို ေျမႇာက္ျပ ေဝွ႕ယမ္းရင္းေအာ္ဟစ္ျပန္သည္။ မၾကာမီတုတ္ဓားမ်ားျဖင့္ လူအုပ္ႀကီး ေပၚထြက္လာကာ “ဒီငနဲေၾကာင့္ မုဒိန္းမႈေတြတိုးလာတာ” ဟု ေအာ္ၿပီး ဝိုင္းလုိက္ၾကသျဖင့္ ေဟာ့ကာကေလး ေျပးရရွာေတာ့သတည္း။
ဂကာမတဏွာ = ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏု
ဝတၴဳစာအုပ္အမည္
ၾကဴးႏွစ္