က်ြန္ေတာ္ေရးခဲ့ေသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္၏ ေခါင္းစဥ္ကို ‘အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္စရာေခါင္းစဥ္ ပဲ’ဟု မိတ္ေဆြေတြက ေျပာၾကသည္။ ေခါင္းစဥ္က ‘ခ်စ္သူမ်ားကို အဆံုး စီရင္ျခင္း’ ျဖစ္သည္။
စာအုပ္ေခါင္းစဥ္မွာ စာအုပ္ထဲ က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၏ နာမည္ကို ယူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေခါင္းစဥ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သည္းထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းလိုလို ဘာလိုလိုျဖစ္ေန ေသာ္လည္း တကယ္ကေတာ့ သုေတ သနအေၾကာင္းပါ။ သုေတသနျပဳရာ တြင္ ထားရွိအပ္ေသာ သေဘာထား တစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပညာရွင္တစ္ ဦးက မိန္႔ဆိုဖူးသည္။ သုေတသနျပဳ ရာတြင္ မိမိအလြန္ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးခဲ့ ေသာ အယူအဆတစ္ခုမွာ မွားယြင္း ေနေၾကာင္း အေထာက္အထား ခုိင္ ခုိင္လံုလံုထပ္ေတြ႕ပါက မိမိႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးခဲ့ေသာ ထုိအယူအဆကေလး မွာ မည္မွ်ႏွစ္သက္စရာေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ၊ မည္မွ်လွပသည္ျဖစ္ေစ၊ ငဲ့ ကြက္ေနစရာမလိုေတာ့ပါ။ ထုိ ‘ခ်စ္ သူ’ကေလးကို အဆံုးသာစီရင္လိုက္ ပါ။ (Kill Your Darling) ဟု မိန္႔ဆို ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လထုတ္ မေဟသီမဂၢဇင္းတြင္ ထုိေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္က မွန္သည္ ဟု ယူဆထားေသာ အယူအဆကို ေနာက္ပညာရွင္မ်ားက ထပ္မံသုေတ သနျပဳၿပီး ယခင္အယူအဆမွားယြင္း ေၾကာင္း သက္ေသခိုင္လံုပါက ယခင္ အယူအဆကို စြန္႔ပယ္ရန္ လိုအပ္ ေၾကာင္း သာဓကေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ ပဓာနတင္ျပေသာ သာဓကမွာ ပါဠိ ပညာရွင္ ဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ရွိန္ (မ ၾကာမီက ကြယ္လြန္)၏ ရာဇကုမာရ္ ျပႆနာ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ ရာဇ ကုမာရ္သည္ က်န္စစ္သားႏွင့္ သမၻဴ လတို႔၏ သား ေဇယ်ေခတၱရာပင္ျဖစ္ သည္ဟု အစဥ္အဆက္ လက္ခံခဲ့ ေသာ အယူအဆတစ္ရပ္ရွိသည္။ ဆရာႀကီးက ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာ ႏွင့္ အျခားအေထာက္အထားမ်ားကို ေလ့လာၿပီး (၁) ရာဇကုမာရ္သည္ ေဇယ်ေခတၱရာမဟုတ္။ တစ္ဦးစီသာ ျဖစ္သည္။ (၂) ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္ စာတြင္ ရာဇကုမာရ္သည္ ႀတိေလာ ကဝဋံသကာေဒဝီမိဖုရား၏ သားျဖစ္ ေၾကာင္း အတိအလင္းေဖာ္ျပထား ေသာ္လည္း ရာဇကုမာရ္သည္ က်န္ စစ္သား၏ သားျဖစ္သည္ဟူ၍လည္း ေကာင္း၊ က်န္စစ္သားသည္ ရာဇ ကုမာရ္၏ ဖခင္ျဖစ္သည္ဟူ၍လည္း ေကာင္း တုိက္႐ုိက္အတိအလင္း ေဖာ္ျပခ်က္ကိုမူ ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္ စာတြင္ မေတြ႕ရပါဟူေသာအခ်က္ ၂ ခ်က္ကို အေထာက္အထားမ်ားျဖင့္ အခုိင္အမာသက္ေသျပခဲ့သည္။ သို႔ ေသာ္ေလ့လာသူအမ်ားစုက ထုိအ ခ်က္ကို လက္မခံခ်င္ၾကပါ။
ရာဇကု မာရ္သည္ က်န္စစ္သား၏သားလိမၼာ ကေလးျဖစ္သည္ဟူေသာ ဇာတ္လမ္း ကို အစဥ္အဆက္ႏွစ္သက္စဲြလမ္းခဲ့ ၾကသည့္အေလ်ာက္ ထုိအယူအဆကို မစြန္႔ပယ္လိုၾကပါ။ ဆရာႀကီးဦးေက်ာ္ ရွိန္၏ အဆုိအမိန္႔ကို ၾကားရေသာ အခါ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားက ‘မျဖစ္ႏုိင္ဘူး’၊ ‘မဟုတ္ဘူး’ဟူေသာ စကားမ်ားျဖင့္ တြင္တြင္ျငင္းဆိုၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုျငင္းဆုိခ်က္အားလံုးသည္ သုေတ သနအျမင္ျဖင့္ အေထာက္အထား ခုိင္ခုိင္မာမာျပၿပီး ျငင္းဆိုေသာအ ခ်က္ တစ္ခ်က္မွ မပါပါ။ ရာဇကုမာရ္ သားလိမၼာဇာတ္လမ္းကေလးကို ႏွစ္ သက္တြယ္တာေသာ ခံစားခ်က္ျဖင့္ ခံစားမႈကို ေရွ႕တန္းတင္၍ ျငင္းဆုိၾက ျခင္းမ်ားသာျဖစ္ေနပါသည္။ ယေန႔ အထိ ဆရာႀကီးဦးေက်ာ္ရွိန္၏ အဆုိ ကို အခုိင္အမာ ျငင္းပယ္ႏုိင္သူ တစ္ ဦးမွ်မေပၚေပါက္ေသးပါ။ တကၠသိုလ္ ပညာပေဒသာဘက္တြင္ ၁၉၇ဝ က ေရးခဲ့ေသာ ရာဇကုမာရ္ ျပႆနာ ေဆာင္းပါးကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့ လာၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ပါသည္။ ကြၽန္ ေတာ္က ထိုအေၾကာင္းကိုသာဓက ေဆာင္ၿပီး မိမိႏွစ္သက္စြဲလမ္းခဲ့ေသာ အယူအဆဟူေသာ ခ်စ္သူကေလးကို အေထာက္အထားမခုိင္လံုလွ်င္ အ ဆံုးစီရင္ရပါလိမ့္မည္ဟူ၍ ေဆြးေႏြး ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မွတ္မိပါေသးသည္။ ထိုေဆာင္း ပါးထြက္ၿပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာ နီလာ ေဆြဆိုေသာ ကေလာင္နာမည္ျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ရာဇကု မာရ္ကို အဆံုးစီရင္ခြင့္ မေပးႏုိင္ပါ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးျဖင့္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလထုတ္ ပန္းအလကၤာ မဂၢဇင္းတြင္ ျပန္လည္ေခ်ပထားပါ သည္။ ထိုေဆာင္းပါးမွ သိလိုက္ရ ေသာ အခ်က္ ၂ ခ်က္ရွိသည္။ တစ္ ရြက္မွာ ေဆာင္းပါးေရးသူသည္ ‘က ေလာင္နာမည္ဝွက္’ကိုသံုးၿပီး လက္ သီးပုန္းထိုးျခင္းျဖစ္သည္ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ မည္သူျဖစ္ႏုိင္ သည္ကိုလည္း ခန္႔မွန္း၍ ရပါသည္။ ဒုတိယအခ်က္မွာ သူေခ်ပထားေသာ အခ်က္ဆယ္ခ်က္ပါရွိရာ ဆယ္ခ်က္ စလံုး တလဲြတေခ်ာ္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေန ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးကို ေခ်ပ ခ်င္သည့္ ေဇာျဖင့္သာ ေရးလုိက္ရ ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ‘တတ္ေယာင္ကား’ လုပ္ၿပီး ေခ်ပျခင္းျဖစ္၍ ဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ရွိန္၏ အယူအဆကို လံုးဝ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ျခင္း မရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရ ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ‘ရာ ဇကုမာရ္ျပႆနာတစ္ေက်ာ့ျပန္’ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ နီလာေဆြကို တံု႔ျပန္ခဲ့ သည္။ ေနာက္ထပ္ ဤသို႔တံု႔ျပန္သည့္ စာမ်ဳိး မေရးေတာ့ပါဟုလည္း ေရးခဲ့ သည္။ နီလာေဆြဆုိေသာ ကေလာင္ နာမည္ကို ေနာက္ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ ပါ။
‘ခ်စ္သူမ်ားကို အဆံုးစီရင္ျခင္း’ ေဆာင္းပါးတြင္ ‘ရာဇကုမာရ္ျပႆ နာ’ကဲ့သို႔ပင္ ေရွ႕ပညာရွင္တုိ႔၏ ေတြ႕ ရွိခ်က္မ်ားကို ေနာက္ပညာရွင္မ်ားက ေနာက္ေတြ႕အေထာက္အထားမ်ား ျဖင့္ ျပန္လည္စိစစ္ကာ ခ်စ္သူအ ေတာ္မ်ားမ်ားကို အဆံုးစီရင္ၿပီး’ ျဖစ္ ေၾကာင္းကိုလည္း သာဓကေဆာင္ခဲ့ ပါသည္။ ယခင္က လက္ဝဲသုႏၵရ တစ္ေယာက္တည္းရွိသည္ဟု ယူဆ ခဲ့ရာမွ လက္ဝဲသုဒၶရ ၂ ေယာက္ရွိ ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိေဖာ္ထုတ္ၾကပံု၊ သာ ခ်င္းကဗ်ာကို ေတာင္ငူေခတ္က ေဇ ယ်ရႏၲမိတ္ေရးျခင္းမဟုတ္ဘဲ ကုန္း ေဘာင္ေခတ္က ေဇယ်ရႏၲမိတ္ေရး ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဇယ်ရႏၲမိတ္ ၂ ေယာက္ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ပံု၊ ေရႊ ဘံုနိဒါန္းက်မ္းကို ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစေရးသည္ဟူေသာ အယူအဆမွာ မွားယြင္းေၾကာင္း၊ အိမ္ေရွ႕အတြင္း ဝန္ ေဇယသခၤယာေရးျခင္းသာျဖစ္ ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ပံု၊ အေရးေတာ္ပံု ငါးေစာင္တဲြတြင္ ပါဝင္ေသာ ေညာင္ ရမ္းမင္းတရားအေရးေတာ္ပံုမွာ ဦး ကုလားရာဇဝင္ႏွင့္ မင္းရဲဒိဗၺ ဧခ်င္း တို႔ ေပါင္းစပ္ထားေသာ အေရးေတာ္ ပံုအတုႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ပံု၊ ထူးမျခားနား သီခ်င္းခံႀကီးကို ျမဝတီ မင္းႀကီး ဦးစေရးသည္ဟူေသာ အယူ အဆတြင္ သံသယျဖစ္စရာမ်ား ပါဝင္ေနပံုတုိ႔ကို သာဓကေဆာင္ထား ျခင္းျဖစ္သည္။
အလားတူ စာေပျပႆနာတစ္ ခုအေၾကာင္းလည္း ကြၽန္ေတာ့္စာအုပ္ တြင္ တင္ျပထားပါသည္။ ‘သူတည္း တစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ ေရာက္မူ’ အစခ်ီကဗ်ာသည္ ပုဂံေခတ္က အနႏၲသူရိယေရးဖဲြ႕ေသာ ကဗ်ာျဖစ္ ေၾကာင္း၊ စာဆုိသည္ အသတ္ခံရခါ နီးဆဲဆဲတြင္ ဤကဗ်ာကို ေရးဖဲြ႕ခဲ့ ျခင္းျဖစ္၍ ထူးျခားေၾကာင္း အစဥ္ အဆက္မွတ္သားခဲ့ၾကသည္။ ဆရာ ႀကီးေဒါက္တာလွေဘသည္ ထုိကဗ်ာ ကို ျပန္လည္စိစစ္ၿပီး ပုဂံေခတ္မွာ ေပၚေသာ ကဗ်ာမျဖစ္ႏုိင္ပံု၊ အင္းဝ ေခတ္ေလာက္မွ ေပၚေသာကဗ်ာျဖစ္ ႏုိင္ပံုတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ထားသည္။ ပဓာနအခ်က္မွာ ထုိကဗ်ာတြင္ ပါ ဝင္ေသာ ‘ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾက႒ာန္း လည္းခံ’ဟူေသာ အဖဲြ႕မွ ‘နန္း’ဆုိ ေသာ စကားျဖစ္သည္။ ‘နန္း’ဆိုေသာ စကားကို ပုဂံေခတ္တစ္ေခတ္လံုးမွာ လံုးဝမေတြ႕ရေၾကာင္း၊ ေက်ာက္စာ မ်ားတြင္ ဘုရင္နန္းတက္သည္ကို ‘ေရႊေတာင္တက္၏’ဟူသာ သံုး ေၾကာင္း၊ ပုဂံေခတ္ကုန္ ပင္းယေခတ္ တြင္မွ ‘နန္း’ဟူေသာအသံုးကို စေတြ႕ ရသည့္အတြက္ ပုဂံေခတ္မွာ မေပၚ ေသးေသာ စကားလံုးပါဝင္ေနေသာ ထုိကဗ်ာသည္ ပုဂံေခတ္မွာေပၚေသာ ကဗ်ာမျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ဆရာႀကီးက အခုိင္အမာသက္ေသျပထားျခင္းျဖစ္ သည္။
သို႔ေသာ္ အနႏၲသူရိယ၏ ဇာတ္လမ္းကို ႏွစ္သက္စဲြကပ္သူမ်ား က ထုိအယူအဆကို လက္မခံႏုိင္ သျဖင့္ လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း အမ်ဳိး မ်ဳိးျငင္းပယ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ျငင္း ပယ္သူတို႔ ျပေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ မ်ားမွာ ဆရာႀကီးေဒါက္တာလွေဘ ျပေသာ အေထာက္အထားကို မေခ် ဖ်က္ႏုိင္ၾကပါ။ ထိုျပႆနာကို စိတ္ ဝင္စားသည့္အတြက္ သူလည္း တစ္ ေယာက္လကၤာကို တစ္ႀကိမ္ျပန္ ၾကည့္ျခင္းေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလထုတ္ မဂၢဇင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့ပါသည္။ ဆရာႀကီး ၏အဆုိအမိန္႔ကို ေထာက္ခံေသာ မြန္ေက်ာက္စာ၊ မင္စာအေထာက္ အထားမ်ားကိုပါ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြး ခဲ့ပါသည္။
အလားတူပင္ သုေတသနသ ေဘာ သက္ေရာက္ေသာ ေဆာင္းပါး မ်ားႏွင့္ စာေပသေဘာတရားနည္းနာ မ်ားအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို စုစည္းၿပီး ‘ခ်စ္သူ မ်ားကို အဆံုးစီရင္ျခင္း’ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ကံ့ေကာ္ဝတ္ရည္စာေပက ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ထုတ္ေဝခဲ့ပါသည္။ စာ အုပ္တြင္ စာေပသုေတသန၊ စာေပ သေဘာတရားနည္းနာ စာေပအစဥ္ အလာ၊ စာဆုိႏွင့္စာ ဟူ၍ က႑ ၄ ခုခြဲၿပီး ေဆာင္းပါး ၆၈ ပုဒ္ထည့္သြင္း ထားပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ စာေပေလ့လာေနေသာ လူငယ္မ်ား အတြက္ အေတြ႕အႀကံဳေဝမွ်ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။
စာအုပ္နာမည္က ထူးျခားေန ေသာေၾကာင့္လား မသိပါ။ ထုိစာအုပ္ ကို မိတ္ေဆြမ်ား၊ တပည့္မ်ားက စိတ္ ဝင္စားေၾကာင္း ေျပာၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သုေတသနကိစၥ ႏွင့္ ႀကံဳတုိင္း Killing your Darling ဟူ ေသာ စကားကို ကိုးကားေျပာေနဆဲ ပါ။
ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ)