2:48 pm
ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္ပိုင္း အတြင္း ကေက်ာက္ျဖဴ -ရန္ကုန္လမ္း အနီးရိွ ဧက ၄၀၀ က်ယ္ေသာ ပုစြန္ကန္ကို ျပန္လည္ ျပဳျပင္ျခင္း မျပဳမီေတြ႔ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္း/Myanmar Now)
ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္၊ ပန္းဒူမေက်းရြာ ဝန္းက်င္တြင္ ေရအျပည့္ ဖံုးလႊမ္းေနသည့္ လယ္ကြင္း မ်ားနွင့္ ပုစြန္ကန္ မ်ားကိုေတြ႔ရသည္။ ပင္လယ္ ဒီေရ ကလည္း က်ဳိးပ်က္ေနေသာတာေဘာင္မ်ားၾကားမွ ဝင္ထြက္ေနသည္။
၂ဝ၁ဝ ဂီရိမုန္တုိင္းက တာတမံမ်ား၊ ပုစြန္ကန္မ်ားကို အႀကီးအက်ယ္ ဖ်က္ဆီးထားရာ အျခားေနရာ အမ်ားအျပား တြင္ ျပန္ လည္ ျပဳျပင္ ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာက္ျဖဴ၊ ငန္းကြ်န္းတြင္ မူမူလ အေျခအေနသို႔ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။
တာေဘာင္မ်ား မျပင္ဆင္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ ကြ်န္းေပၚရိွ ေက်းရြာ မ်ား၏ စားဝတ္ေနေရး ထိခိုက္ေနသည္ ဟုေက်ာက္ငူေက်းရြာ အုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးသိန္းျမင့္ကဆိုသည္။
“စပါးလည္း စုိက္လို႔မရ၊ ပုစြန္ ေမြးျမဴေရးလည္း လုပ္လို႔မရေတာ့ ပင္လယ္ျပင္ကိုပဲ အားျပဳၿပီး တစ္ေန႔ရွာ တစ္ေန႔စား ပဲ ျဖစ္ေန လိမ့္မယ္”ဟု ပန္းဒူမေက်းရြာတြင္ ပုစြန္ေမြးျမဴသည့္ ဦးသိန္းျမင့္က ေျပာသည္။
ခရိုင္အတြင္းရိွ အျခားေသာေနရာ မ်ားတြင္လည္းကန္ အေရအတြက္ ေလ်ာ့နည္းလာရာ ပုစြန္ကန္ ၁၈,၁၁၈ ဧကရွိခဲ့ရာမွ ယခုအခါ ထိုပမာဏ ၏ ေလးပံုတစ္ပံု ခန္႔သာရွိေတာ့သည္ ဟုေက်ာက္ျဖဴခရိုင္ ငါးလုပ္ငန္း ဦးစီးဌာနထံမွ သိရသည္။
ငန္းကြ်န္းရိွ ပုစြန္ကန္ ၇၅ ခုအနက္ လုပ္ငန္းလည္ပတ္ေနသည္မွာ ၅ ကန္သာရွိေတာ့သည္။ ကန္ပ်က္မ်ားျပန္လည္တူးေဖာ္ျခင္္း၊ ပုစြန္ သားေပါက္ ဝယ္ယူျခင္း စသည့္ ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္း ျပန္လည္ နာလန္ထူေရး လုပ္ငန္းမ်ား အတြက္ နည္္းပညာနွင့္ အရင္းအနွီး မ်ား လိုအပ္ေနသည္ ဟုေဒသခံတို႔ကေျပာသည္။
ပုစြန္ေမြးကန္ ဆယ္ယူျခင္း ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္မွ ပုစြန္ကန္ အမ်ားစုသည္ သားေပါက္ႏွင့္ အစာ ထည့္သြင္းရန္ မလိုေသာ ပင္လယ္ ဒီေရ အထုတ္ အသြင္းလုပ္သည့္ သဘာဝနည္းျဖင့္္ သာေမြးျမဴခဲ့ၾကသည္။
သဘာဝနည္းကို စြန္႔ခြာၿပီး ပံုစံသစ္ျဖင့္ ေမြးျမဴေရးအတြက္ နည္းပညာ လိုအပ္ခ်က္ကို အစိုးရက သာမက ႏိုင္ငံတကာ အဖဲြ႔မ်ားက လည္းေဒသ တြင္းေနရာ အမ်ားအျပားတြင္ ကူညီေပးလ်က္ရိွသည္။
ရခုိင္ေဒသ ၿမဳိ႕သံုးၿမဳိ႕ရိွ ရြာသား ၁၂ဝ ခန္႔ကို ပုစြန္ေမြးျမဴေရး၊ ရႊံဂဏန္း အသားတုိးေမြးျမဴေရး အပါအဝင္ စိုက္ပ်ဳိးေရး ၊ ေမြးျမဴေရး သင္တန္းမ်ား ေပးၿပီး ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ရာ ထိုေဒသ မ်ားတြင္ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ လည္းပါဝင္သည္ ဟုႏိုင္ငံတကာ စီမံကိန္း တစ္ခုျဖစ္သည့္ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းမႈႏွင့္ စားနပ္ ရိကၡာ ဖူလံုေရး ရန္ပံုေငြ အဖြဲ႔၏၂ဝ၁၅ႏွစ္ပတ္လည္ အစီရင္ခံစာ တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေက်ာက္ျဖဴခရိုင္ ငါးလုပ္ငန္း ဦးစီးဌာန ဦးစီးမွဴး ဦးထြန္းသိန္း ကေဒသခံတို႔ လိုအပ္လွ်င္ နည္းပညာ အကူ အညီေပး မည္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္ျဖဴ သားေဖာက္ စခန္းတြင္လည္း ပုစြန္သားေပါက္ ေရာင္းခ်ေပးေနသည္ဟုေျပာသည္။
ပုစြန္ကန္တစ္ကန္လွ်င္ ဧက ၃ဝ မွ ၅ဝဝခန္႔အထိရိွသည္။
မၾကာေသးမီ က ေက်ာက္ျဖဴ- ရန္ကုန္လမ္း အနီးရိွ ဧက ၄၀၀က်ယ္ေသာ ပုစြန္ကန္ကို စက္ယႏၱရားျဖင့္ ျပဳျပင္ ဆယ္ယူေနစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္း/Myanmar Now)
ေနရာ က်ယ္ဝန္းၾက သကဲ့သို႔ ျပန္လည္ ဆယ္ယူ ျပဳျပင္ရန္ မွာ လည္း အရင္းအနွီး ႀကီးလွသည္။ ျပန္လည္ ဆယ္ယူလုပ္ကိုင္ သူမ်ား ထဲတြင္ ဧက ၄ဝဝ ခန႔္ က်ယ္ဝန္းေသာ ကန္ကို ပိုင္ဆိုင္ သည့္ ေဒသခံ ဦးတင္ျမလည္းပါဝင္သည္။
ဦးတင္ျမ က ေက်ာက္ျဖဴ -ရန္ကုန္ကားလမ္း အနီးရွိကန္ကို ဆယ္ယူ ရန္ အတြက္ သိန္း ၃ဝဝနီးပါး ကုန္က်ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာ သည္။
ေက်ာက္ငူေက်းရြာ မွ ပုဇြန္ကန္ လုပ္ငန္းရွင္ ဦးဘစုတင္ကဧက ၂ဝဝ ဝန္းက်င္ ပုစြန္ကန္ ျပင္ဆင္စရိတ္ အတြက္ အိမ္ကို ဘဏ္ တြင္ေပါင္နွံၿပီးေငြေခ်းခဲ့သည္ ဟုဆိုသည္။
“အဓိက အခက္အခဲ ကေတာ့ ပုစြန္ကန္ဆယ္ဖို႔ပဲ။ လုပ္အားခက တအား ေစ်းႀကီးတယ္” ဟုဧက ၁၅ဝ နွင့္ ဧက ၂ဝဝ က်ယ္ဝန္းေသာပုစြန္ကန္ ႏွစ္ခုကိုလုပ္ကိုင္ေနသူဦးဘစုတင္ကေျပာသည္။
ကန္ဆယ္ယူျခင္း အတြက္ အလုပ္သမားခ တစ္ေန႔ ၅,ဝဝဝခန္႔ေပးရေၾကာင္း၊ စက္ယႏၱရား ငွားရမ္း တူးေဖာ္ျခင္း ကလုပ္ငန္းတြင္ က်ယ္ၿပီး ပိုမိုတြက္ေျခကိုက္ေၾကာင္း ဦးဘစုတင္ကရွင္းျပသည္။ ဘက္ဟိုး ဟုေခၚၾကေသာ စက္ယႏၱရား ငွားရမ္းခမွာ၁ နာရီလွ်င္ က်ပ္ ၉ဝ,ဝဝဝျဖစ္သည္။
ေမြးကန္ ကိုနွစ္နွစ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ ဆယ္ယူျခင္း ကဲ့သို႔ေသာ မြမ္းမံထိန္းသိမ္းမႈ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ပါက ကန္ေျမ ပ်က္စီးၿပီး ပုစြန္ အထြက္ႏႈန္းလည္း ေလ်ာ့က်တတ္ေၾကာင္း သိရသည္ ။ေျမအမ်ဳိးအစားကလည္း အေရးႀကီးသည္ဟု ငါးလုပ္ငန္း ဦးစီးဌာနခရိုင္ ဦးစီးမွဴး ဦးထြန္းသိန္းကေထာက္ျပသည္။
“သူက ႏုန္းရႊံ႕ေစးေျမကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။ ရႊံ႕ေစးေျမမွ ပိတ္ထားလို႔၊ ေလွာင္ထားလို႔ ခံတာေလ။ ေက်ာက္ျဖဴက ရႊံေစးေျမေတြ ရွိေပမယ့္ သဲေျမျဖစ္တာ မ်ားေတာ့ မုိးရြာရင္ ေရဆင္းသြားေရာ” ဟုခရိုင္ဦးစီးမွဴးကရွင္းျပသည္။
-ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ တြင္ ပုစြန္ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္း အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစရန္ တူးေဖာ္ထားသည့္ တာေဘာင္ေပၚ တြင္ ေတြ႔ရေသာ ေဒသခံတစ္ဦး (ဓာတ္ပံု – ေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္း/Myanmar Now)
ေဒသခံတို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
သဘာဝ အတိုင္း ေမြးျမဴသည့္ နည္းလမ္းကို အသံုး မျပဳပါက ကန္ ဆယ္ယူသည့္ ကုန္က်စရိတ္ အျပင္ သားေပါက္ ႏွင့္ အစာ ဝယ္ယူေရး စရိတ္မ်ား ရိွလာသည္ ဟု ေက်ာက္ငူ ေက်းရြာမွ ဦးဘစုတင္ ကေထာက္ျပသည္။
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သဘာဝနည္း အတုိင္္း ပဲေမြးႏိုင္ေသး တယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔မွာ အရင္းအနွီး မ်ားမ်ား စားစား မွမရွိတာ” ဟုဦးဘစုတင္ ကဆိုသည္။
ပန္းဒူမ ေက်းရြာမွ ဦးသိန္းျမင့္ ကလည္း “ေငြမရွိလို႔” သားေဖာက္ေမြးျမဴေရး မလုပ္ႏိုင္ ရျခင္းျဖစ္သည္ ဟုုဆုိသည္။
ပုစြန္ကန္မ်ား ျပန္လည္ နာလန္ မထူႏုိင္ရသည့္ အေၾကာင္း အရင္း မ်ားထဲတြင္ သားေပါက္ ၀င္ေရာက္မႈ ေလ်ာ့နည္း လာျခင္း လည္း ပါဝင္သည္ ဟုေထာက္ျပ သူမ်ား အနက္ တစ္ဦးမွာ ပုစြန္ ကန္ ပိုင္ရွင္ ဦးတင္ျမျဖစ္သည္။
“ကန္ထဲကို သားေပါက္ဝင္တာ အရမ္းနည္းလာတယ္။ အရင္ကထက္ကို နည္းလာတာ။ အဲဒီေတာ့ ဖမ္းတဲ့ အခါမွာ လည္းနည္းနည္း ပဲရေတာ့တာေပါ့” ဟုဦးတင္ျမကဆုိသည္။
သူ၏ ဧက ၄ဝဝကန္ကို ဆယ္လွ်င္ ပုစြန္ပိႆာ ၉ဝဝနီးပါး ရခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ၁၅ဝခန္႔သာ ရႏိုင္သည္ဟု ဦးတင္ျမက ဆုိသည္။ က်ားပုစြန္ တစ္ေကာင္လွ်င္ သံုးက်ပ္သားခန္႔ ရွိရာမွ ၂ က်ပ္သားခန္႔သာ ရိွေတာ့သည္ဟု သူကဆက္ေျပာသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ကမ္းရိုးတန္းေပၚတြင္ တည္ရိွၿပီး မုန္တိုင္းႏွင့္ ေရႀကီးမႈဒဏ္ကို အတားအဆီးမရိွ ရင္ဆိုင္ရသည့္ ဤေဒသမွ ေမြးျမဴေရး သမားမ်ားသည္ ရင္းႏီွးေငြ မရိွပါကပုစြန္ကန္ တို႔ကို ပစ္ထားၾကရသည္။ ဆားငန္ေရနွစ္္ ရွည္လမ်ား အဝင္အထြက္ ရိွေနေသာေၾကာင့္ စပါးစုိက္ရန္လည္းမျဖစ္ႏိုင္ေသးေပ။
ေဒသခံတို႔သည္ ဂဏန္းေထာင္၊ ငါးဖမ္း အလုပ္မ်ားလုပ္ ကိုင္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္း အတြက္ ေခ်းေငြ၊ ေထာက္ပံ့ေငြ အစီအစဥ္ မ်ားဤေဒသသို႔ ေရာက္လာႏိုင္ေခ်ရိွသည္ဟုယူဆေနၾကသည္။
ပန္းဒူမရြာသည္ ၂ဝ၁၅/၁၆ခုနွစ္တြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရး ၊ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္း ဝန္ႀကီးဌာနေအာက္ ရိွ ေက်းလက္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး ဦးစီးဌာန၏ ျမစိမ္းေရာင္ စီမံကိန္းအရ သိန္း၃ဝဝရရိွခဲ့သည္။
ေက်ာက္ငူေက်းရြာ အုပ္စုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးသိန္းျမင့္ အပါအဝင္ ေဒသခံ အမ်ားအျပားက မူ လိုအပ္သည့္ အရင္းအနွီး၊ အကူအညီကို အစိုးရထံမွ ရရွိႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္္။
“အစိုးရကသာ မကူညီဘူးဆုိရင္ ဒီေဒသက စီးပြားေရး အေျခအေန မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဝင္ေငြမေကာင္းရင္ ဒီေဒသမွာဘယ္လိုမွ ရပ္တည္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ က်န္းမာေရးလူမူေရး၊ စီးပြားေရးအဆင္မေျပရင္ ဒီေဒသကစြန္႔ခြာၿပီး မွ ေရၾကည္ ရာျမက္နုရာ ကိုသြား ၾကေတာ့မွာ”ဟုဦးသိန္းျမင့္က ေျပာသည္။ ။
ေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္း(Myanmar Now)
