”စိုက္ပ်ိဳးေရးကို စိတ္မဝင္စားသေရြ႕ ႏုိင္ငံက ဆင္းရဲမြဲေတေနဦးမွာပါ”

”စိုက္ပ်ိဳးေရးကို စိတ္မဝင္စားသေရြ႕ ႏုိင္ငံက ဆင္းရဲမြဲေတေနဦးမွာပါ”
May 16, 2017 Asian Fame

3:55 pm
”စိုက္ပ်ိဳးေရးကို စိတ္မဝင္စားသေရြ႕ ႏုိင္ငံက ဆင္းရဲမြဲေတေနဦးမွာပါ”

Nai-Kyawy-Aye-Interviewအုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔က စိုက္ပ်ဳိးေရး ကို ဦးစားေပးမႈ နည္းလာၿပီး လယ္ ေျမကို လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး မ်ားလက္ တြင္း ထည့္ခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ ႏိုင္ငံ ရဲ႕ လူအမ်ားစု အခက္ႀကံဳ ေနရတယ္ လို႔ ရခိုင္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မွ ကိုယ္ စားလွယ္ တစ္ဦးက ေျပာလိုက္ပါ တယ္။

သံတြဲၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္(၂)မွ ဦးႏိုင္ေၾကြေအး ကို ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း ျဖစ္ထြန္းတဲ့ ဂ်ိေတၱာ ရပ္ကြက္က သူ႔ရဲ႕ေနအိမ္မွာ သြားေရာက္ေတြ႕ ဆံုၿပီး ေဒသတြင္းအေျခအေနမ်ား အေၾကာင္း ေမးျမန္းထားပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အဆင္းရဲဆံုး ေဒသေတြထဲမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္က ပါတယ္ ဆိုေတာ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ သင့္တယ္လို႔ ယူဆပါသလဲ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံက စိုက္ပ်ိဳး ေရးႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္ဘုရင္ ေခတ္ကတည္းက စိုက္ ပ်ိဳးေရးကို အဓိက လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္က လယ္ထြန္တတ္ တယ္။ လယ္မထြန္ဖူးတဲ့ ဘုရင္ဆို ရင္ ဘုရင္မျဖစ္ဘူး။ မိဖုရား ဆိုရင္ လည္း ေကာက္ မစုိက္တတ္ရင္ မိဖု ရားမျဖစ္ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လယ္ ထြန္ မဂၤလာဆင္းတာေတြကို ေတာ္ ေတာ္ေလးကို ဦးစားေပးခဲ့တယ္။ အခုက စိုက္ပ်ိဳးေရးကို ဦးစားမေပး တဲ့အျပင္ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္သူဦး ႀကီးေတြ စိုက္ပ်ိဳးမယ့္ေျမကို သိမ္း ဆည္းတာတို႔၊ စက္႐ံုေဆာက္တာ တို႔၊ အလုပ္႐ံုေထာင္တာတို႔၊ လယ္ သမားေတြကုိဖိႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ေထာင္ ခ်တာတို႔ကို လုပ္ေနၾကတယ္။ အ ရင္တုန္းက လယ္ယာေျမ သိမ္းဆည္း ရင္ အာဏာနဲ႔သိမ္းတယ္၊ အခုေခတ္ က်ေတာ့ ခ႐ိုနီေတြက လယ္ဂရန္ ကိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ သိမ္းတယ္။ လယ္ ထြန္ေနတဲ့ လယ္သမားေတြ ကို ပုဒ္မ – ၄၄၁၊ ပုဒ္မ -၄၄၇ နဲ႔ဖမ္းတယ္။ လယ္သမားက သူပိုင္တဲ့လယ္ကို ခ႐ိုနီ တစ္ေယာက္က လယ္ဂရန္ ေဖာက္သြားတာကို သူက မသိခဲ့ ဘူး။ လယ္ေတြက ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္း စာရင္းဝင္ေနတုန္းပဲ။ ေျမလြတ္ေျမ ႐ိုင္းဆိုတာက ဥပေဒသတ္မွတ္ခ်က္ က မစုိက္ပ်ိဳးဘဲထားတဲ့ေျမကိုေျပာ တာပါ၊ တကယ့္ေျမျပင္ အေျခအေန က လယ္သမားေတြက လယ္ကို ေန႔တိုင္း စိုက္ပ်ိဳးေနတာပါ။ လယ္ သမားကို တရားစြဲ ေထာင္ခ်တာက စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းကို စိတ္ကုန္ ေအာင္လုပ္ေန သလိုပါပဲ။ ရိွတဲ့ေျမ ကိုေရာင္းစားၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရးကို ဆက္မလုပ္ခ်င္ေအာင္ လုပ္ေနတာ နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီးေတာ့ စိုက္ ပ်ိဳးေရးကို အေကာင္အထည္မေဖာ္ ႏုိင္သေရြ႕၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို စိတ္မ ဝင္စားသေရြ႕ ႏုိင္ငံက ဆင္းရဲမြဲ ေတေနဦးမွာပါ။

လႊတ္ေတာ္မွာ ဒီအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျဖစ္သလား။

လယ္သမား အမ်ားစုက လယ္ယာေျမ လုပ္ပိုင္ခြင့္လက္မွတ္ ပံုစံ(၇) မရိွတဲ့ အခါက်ေတာ့ လယ္ တကယ္ စုိက္ေပမယ့္လည္း အမ ေတာ္ေခ်းေငြမရတဲ့ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးရိွတယ္။ လယ္ေျမေတြ ကို ဟိုတယ္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ေစ်း ေကာင္းေပးဝယ္တယ္။ စီးပြားေရး သမားေတြက ပံုစံ(၇)ကို ေငြအင္ အားနဲ႔ လိုက္ႏိုင္ေပမယ့္ လယ္သမား ေတြက်ေတာ့ ခက္ခဲတယ္။ ျပည္ နယ္ လႊတ္ေတာ္မွာ ဒါကို အဆိုတင္ သြင္းေတာ့ ေထာက္ခံသူမ်ားတဲ့အ တြက္ အဆို ေအာင္ခဲ့တယ္။ ဂြ၊ သံတြဲ၊ ေတာင္ကုတ္ကို ျပည္နယ္ ေျမစာရင္းအဖြဲ႕က ကြင္းဆင္းၿပီး ေတာ့ ေျမႀကီးေျမပံု အရ ေျမပိုင္ ဆိုင္မႈ လက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးတဲ့ စီမံခ်က္က စေနပါၿပီ။ တစ္ၿမိဳ႕နယ္ ကို ၂ လစီနဲ႔ေျမႀကီးေျမပံုအတိုင္း ေျမပိုင္ဆိုင္မႈလက္မွတ္ေတြ လုပ္ ေပးသြားမွာပါ။

ဒီေဒသမွာ ေရလုပ္သား အ မ်ားအျပား အေၾကြးသံသရာထဲက မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္တာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ နည္းနည္း ေျပာျပ ပါဦး။

အရင္းအႏွီး မရိွေတာ့ အတိုးနဲ႔ ေခ်းၿပီးေတာ့ စက္ေလွေတြ ဝယ္ရ တယ္။ စက္ေလွတစ္စင္း ဆို အနည္း ဆံုး သိန္း ၅ဝ ေလာက္ ရိွတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို အိမ္ေပါင္၊ ၿခံေပါင္ၿပီးေတာ့ ဝယ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ ၂ဝ တုိးနဲ႔ေခ်း ၿပီး ဝယ္ရတယ္။ ေရလုပ္ငန္း လုပ္လို႔ ရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေတြက အတိုး ထဲမွာပဲ နစ္ရင္းနစ္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ ဆံုးမွာေတာ့ ေလွဆိုးနဲ႔ ပက္ခြက္ ေလာက္ပဲ က်န္တဲ့ ဘဝကို ေရာက္ ေနရပါတယ္။

ဦးႏိုင္ေၾကြေအးရဲ႕ ဇာတိျဖစ္ တဲ့ ဂ်ိေတၱာရပ္ကြက္က ငါးလုပ္ငန္း အေၾကာင္း လည္း ေျပာျပေပးပါဦး။

အရင္တုန္းက ဂ်ိေတၱာဆိုတာ ကမ္းနီး ငါးဖမ္းျခင္းလုပ္တဲ့ ေဒသစစ္ စစ္ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္က စၿပီးေတာ့ ငါးဖမ္းေလွေတြ ေရမိုင္ ၁ဝ မိုင္ရဲ႕အျပင္ဘက္ အနည္းဆံုး ၃ နာရီ၊ ၄ နာရီေလာက္ကို ေမာင္း ၿပီးမွ ငါးဖမ္းတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ပါ တယ္။ ဒါဟာ ငါးရွားပါးလာတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ အရင္က တံ ငါသည္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို နည္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဒသမွာ က အရင္တုန္းက တံငါသည္က ငါးမွ်ားတံ၊ ကြန္ပိုက္ေလာက္ပဲ အ သံုးျပဳတာ။ အခုက်ေတာ့ ေခတ္မီ ငါးဖမ္းပုိက္ႀကီးေတြ၊ ေခတ္မီဖမ္း ဆီးမႈေတြနဲ႔ ဖမ္းတာေၾကာင့္ ရွား ပါးလာတာပါ။

ငါးဖမ္းၾကတာ ဒီေဒသက လူ ေတြပဲလား။

ဒီေဒသက လူေတြလည္း လုပ္တယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ ပိုင္းက လာလုပ္တဲ့သူေတြက ပိုမ်ား တယ္။ ရေသ့ေတာင္၊ ေက်ာက္ေတာ္၊ မင္းျပား၊ ေျမပံုက လာလုပ္တာမ်ား တယ္။ အခုဆို ေက်ာ့ပုိက္ေပါင္းက ၂၅ဝ ေလာက္ရိွတယ္။ ေက်ာ့ပိုက္ တစ္ခုမွာ ေရလုပ္သား ၁၅ ေယာက္ ေလာက္ အနည္းဆံုးရိွတယ္။ ေရ လုပ္သားက စုစုေပါင္း တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေလာက္ ရိွတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဒီေဒသမွာလာ လုပ္တဲ့သူေတြ မ်ားတာလဲ။

ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္းမွာ က ငါးဖမ္းကြက္လည္းသိပ္မရိွဘူး။ ေခ်ာင္းေတြ၊ ျမစ္ေတြေတာ့ ရိွတယ္ ဒါေပမယ့္ ငါးဖမ္းလို႔လည္း မရဘူး။ အဲဒီဘက္မွာက လယ္ယာ လုပ္ငန္း လုပ္တယ္။ သူတို႔လယ္စုိက္တဲ့ အခ်ိန္ က ဒီမွာက ငါးဖမ္းရာသီ နားတဲ့အ ခ်ိန္။ သူတို႔လယ္စုိက္ၿပီးခ်ိန္က ငါး ဖမ္းရာသီ ျပန္စတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔က လယ္ယာစိုက္ ပ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ ငါးဖမ္းတဲ့ အလုပ္ကို လာၿပီးေတာ့လုပ္ၾကတယ္။ သူတို႔ လယ္ထြန္ခ်ိန္ဆို ျပန္ၿပီးေတာ့မွ လယ္ ထြန္ၾကတယ္။

ေရလုပ္သားအမ်ိဳးသမီးေတြ နဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြက ရရိွတဲ့ လစာ မညီမွ်တာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေရာ ဘာေတြ လုပ္သြားဖုိ႔ရိွပါသလဲ။

ေရလုပ္သားက အမ်ိဳးသားဆို ရင္ တစ္လကို တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း ေလာက္ရတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ကက် ေတာ့ ငါးရရိွမႈ အေပၚမွာ မူတည္ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံရတယ္။ ဆင္ေခါင္း (ရပ္ကြက္)ဘက္မွာက်ေတာ့ လုပ္ ငန္းရွင္ေတြအားလံုးက စုုစုစည္း စည္းနဲ႔ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ကိုေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဂ်ိေတၱာ ဘက္ကက်ေတာ့ တစ္ပိုက္နဲ႔တစ္ ပိုက္ ညႇိႏႈိင္းမႈလည္း မရိွဘူး။ အ လုပ္သမားေတြကလည္း ဆင္ေခါင္း ဘက္မွာရသလိုမ်ိဳး ေတာင္းလုိ႔မရ သလို ေတာင္းဖို႔ အတြက္လည္း အ ခြင့္အေရး နည္းပါးတယ္။ ဒီလို လုပ္ ခလစာနည္းတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့လည္း အလုပ္သမားေတြက ကြၽန္ေတာ္ နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ ေတာင္း ဆိုတာမ်ိဳး၊ ေျပာျပတာမ်ိဳး မရိွဘူး။ ဘယ္သူက မေျပလည္ဘူး ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ သိဖို႔ခက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ က႑ကိုက ျပည္သူ႔ အသံကို နားေထာင္ ရတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ အသံထြက္မွ လႊတ္ေတာ္မွာ ဒီအခြင့္အေရးေတြ ကိုရရိွေအာင္ ေတာင္းဆို ေပးမွာျဖစ္ ပါတယ္။

ေဒသခံေတြက ဘယ္လိုအခ်က္ ေတြ အဓိကတင္ျပ၊ ေတာင္းဆိုသလဲ။

အလုပ္သမားအေရးနဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆီကုိ အခုထိတင္ျပတဲ့စာေတြ၊ လူကုိယ္ တုိင္လာေရာက္ၿပီးေတာ့ တုိင္ၾကား တာေတြ မရိွေသးပါဘူး။ ဥယ်ာဥ္ၿခံ ေျမ၊ လယ္ယာေျမေတြနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီးေတာ့ တပ္က သိမ္းဆည္းထား တာေတြ၊ ကုမၸဏီက သိမ္းဆည္း ထားတာေတြ အဲ့ဒါေတြ နဲ႔ပတ္သက္ ၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုတာ ေတြရိွတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် (ေရာက္လာတဲ့) တုိင္စာေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ ျပႆနာေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာကို ေျဖရွင္းေပးေန ရတယ္။

စံျပေမြးျမဴေရးေတြ လုပ္ေနတာ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ေျပာျပ ေပးပါဦး။

အရင္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဒသမွာက ငါးပုစြန္ကို ေပါေပါ မ်ားမ်ားရေတာ့ ေမြးျမဴေရး စိတ္မ ဝင္စားၾကဘူး။ လုပ္တဲ့သူလည္းမရိွ ဘူး။ အခုေတာ့ ငါးပုစြန္ရႏႈန္းက ဘယ္ေလာက္ထိ ေလ်ာ့က်သြားလဲ ဆိုရင္ ဒီဆယ္ႏွစ္အတိုင္းအတာမွာ ယခင္ဖမ္းဆီးလို႔ရတဲ့ အေနအထား ထက္ကို သံုးပံု ႏွစ္ပံုေလာက္ ေလ်ာ့ က်သြားတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးတဲ့သူေတြအဖို႔ လည္း ပုစြန္ရွားပါးတဲ့ အတြက္ သူတို႔
မွာ သူတို႔စားဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ဒီဘက္မွာက ပုစြန္ေမြးျမဴေရးကို ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူ တို႔ ခက္ခဲေနတယ္၊ ေမြးျမဴေရးလုပ္ ကုိင္တယ္ဆိုတာက ပိုက္ဆံရိွတဲ့သူ ေတြပဲ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မယ္ လို႔ ထင္ ေနတယ္။ အရင္တုန္းက ကုမၸဏီ ေတြကပစ္ထားတဲ့ ပုစြန္ကန္ေတြ ရိွတယ္။ အဲဒီပုစြန္ကန္ေတြကို ေရွ႕ ကေန စံျပ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ရိွပါတယ္။ သိန္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ရင္းထား တာက သိန္းတစ္ရာေလာက္ျမတ္ တယ္ဆိုရင္ သူတို႔အေနနဲ႔လည္း စိတ္ဝင္စားလာၿပီး ဝင္ေရာက္လုပ္ ကိုင္ခ်င္ စိတ္ေတြ ေပၚလာမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ စံျပေမြး ျမဴျခင္းေတြ လုပ္ကိုင္ဖို႔အတြက္ စၿပီး ေတာ့ ညိႇႏိႈင္းေနပါၿပီ။ တစ္ႏိုင္တစ္ ပိုင္ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းကိုပဲ အ ေကာင္အထည္ ေဖာ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပ ၈ဝ ေလာက္ကန္ထဲမွာ သဘာဝ ေရဝင္၊ ေရထြက္စနစ္ကိုပဲ က်င့္သံုး မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ေမြးျမဴ သူေတြ အေနနဲ႔ အစာဖိုးလည္းမကုန္ ဘူး၊ သဘာဝကေပးတဲ့ အစားအ စာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ႀကီးထြားမႈႏႈန္း ဆိုရင္ အဆင္ေျပႏိုင္ပါတယ္။ စၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ စြန္႔စား ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ မရင္းႏွီးခ်င္ ၾကပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေရွ႕က ေန ရဲရဲႀကီး စြန္႔စားၿပီးေတာ့ လုပ္ျပ မွ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုရင္ ေနာက္ ကေန လိုက္လုပ္မယ့္ သူေတြ အ မ်ားႀကီးရိွပါတယ္။

လုပ္မယ့္သူေတြကိုေရာ ဘာ ေတြ ကူညီေပးသြားမလဲ။

ပုစြန္ေမြးျမဴခ်င္ သူေတြအေန နဲ႔ပုစြန္ကန္ တစ္ကန္ကုိ ပိုင္ဆုိင္ဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ကုမၸဏီေတြ အေနနဲ႔ မလုပ္ဘဲပစ္ထားတဲ့ ကန္ ေတြကို အခုလက္ရိွ ငါးလုပ္ငန္းဦး စီးဌာနက ထိန္းသိမ္း ထားတာ ရိွပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ေတြ တစ္ ႏိုင္တစ္ပိုင္ လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္ႏုိင္ ေအာင္ ေတာင္းဆို ေပးသြားမွာပါ။ ႏွစ္သံုးဆယ္ဆို ႏွစ္သံုးဆယ္ေပါ့၊ အဲဒီလုိ အငွား စနစ္ရေအာင္ ကူညီ ေပးသြားမွာပါ။

သံတြဲၿမိဳ႕နယ္မွာ ေရာ္ဘာပင္ေတြ အမ်ားႀကီး ရိွတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေရာ္ဘာပင္ေတြ ရဲ႕ ေရွ႕အလားအ လာကေရာ ဘယ္လိုရိွမယ္ ထင္ပါ သလဲ။

ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သံတြဲမွာ ေရာ္ဘာကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား လုပ္ခဲ့တာ ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ဧက ၅ဝ ကို အစိုး ရဆီကေန လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေျမလြတ္ေျမ ႐ိုင္းေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တာ ပါ။ ေရာ္ဘာ စိုက္တုန္းကေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္တို႔အိပ္မက္က ေရႊတုိက္ႀကီး ေဆာက္ ရသလိုပါပဲ။ စုိက္လို႔ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္တာနဲ႔ သူေဌး ျဖစ္ႏိုင္ၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရိွတဲ့ ေငြ အေျမာက္အျမား ကို ရင္းႏွီးၿပီး ေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ ရတာပါ။ ေရာ္ဘာ အေစးခံမယ့္ အခ်ိန္ ၆ ႏွစ္ခြဲေလာက္ ရိွတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္ေတြ က ႐ိုက္ခ်ိဳး ခံရသလို ဗုန္းဗုန္းလဲ သြားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုေတာ့ ေရာ္ဘာ ေစ်းကြက္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အေျခအေန ဆိုးေနလို႔ပါ ပဲ။ ေရာ္ဘာတစ္ေပါင္ ထုတ္ခက ၆၅ဝ ကုန္မွာ ျဖစ္တယ္။ ေရာင္းလို႔ရရိွမယ့္ ႏႈန္းက တစ္ေပါင္ ကို ၄၅ဝ ပဲ ရိွတယ္။ တစ္ေပါင္လုပ္ လုိက္တာနဲ႔ ၂၅ဝ ႐ံႈးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အ႐ႈံးမခံႏိုင္ဘဲ ဒီအတိုင္းထားတာပဲ ေကာင္းမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေရာ္ဘာပင္ ကုိ အလွၾကည့္ၿပီး ထားေနရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိုက္ပ်ိဳးစဥ္တုန္းက အစုိးရက ေရာ္ဘာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ကို ေငြေခ်းေပးမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ေပ မယ့္ တစ္ေယာက္မွ ေခ်းေငြမရပါ ဘူး။ ေခ်းေငြ မရေပမယ့္ အက်ိဳးအ ျမတ္ရမယ္ ဆိုၿပီး လုပ္ၾကတယ္။ တ ခ်ိဳ႕ဆိုလည္း ၅ ဧက၊ ၁ဝ ဧက ဝယ္ ၿပီး တစ္ႏုိင္တစ္ပိုင္ လုပ္ၾကတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ ေရာ္ဘာလုပ္ငန္းကထြက္ရိွ မယ့္အက်ိဳးထက္ ဆံုး႐ံႈးမႈက ပိုမ်ားေန တ့ဲအတြက္ ဒီေဒသမွာ ေရာ္ဘာၿခံေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေပမယ့္ လက္ရိွလုပ္ ေနတဲ့လုပ္ငန္းက တစ္ခုမွမရိွပါဘူး။

သံတြဲစိုက္ပ်ိဳးေရး ဦးစီးဌာနဆီ က ဘယ္လိုအကူအညီေတြ ရမယ္ လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါသလဲ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ သေဘၤာ သီးတစ္လံုးကို အနည္းဆံုး တစ္ ေထာင္ေပးဝယ္ၿပီး စားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာ သေဘၤာသီးကို(စီးပြား ျဖစ္) စိုက္ပ်ိဳးမယ့္သူ မရိွသလို ဘယ္ လိုစိုက္ပ်ိဳးရမယ္ဆိုတဲ့ နည္းပညာ လည္းမရိွပါဘူး။ လယ္သမားေတြ က လယ္ထြန္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာက္႐ိုးေတြကို လႊင့္ပစ္ၾကတယ္။ တျခားျပည္နယ္ေတြမွာ ဆုိရင္ ေကာက္႐ိုးနဲ႔ မိႈစိုက္ပ်ိဳးနည္း ဆိုၿပီး ေတာ့ လက္ေတြ႕ပညာေပးတာေတြ  ရိွတဲ့အတြက္ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ စိုက္ ပ်ိဳးၿပီးေတာ့ လုပ္ငန္း အဆင္ေျပေန တဲ့သူေတြလည္း ရိွပါတယ္။ မိႈက ေစ်းႀကီးတယ္။ ရန္ကုန္က မွာရ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဟိုတယ္ လုပ္ငန္း ျဖစ္ထြန္းတဲ့ ေနရာျဖစ္တဲ့ အတြက္ မိႈက ေစ်းေကာင္းရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေဒသမွာ မစိုက္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ စိုက္ပ်ဳိးေရးနည္း စနစ္ေတြကို မသိလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို စိုက္ပ်ိဳးနည္း စနစ္ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးေရး ဦးစီးဌာနက လက္ေတြ႕ ကြင္းဆင္းၿပီးေတာ့ နည္းစနစ္ေတြ သင္ၾကားေပးသင့္ပါတယ္။ ။

အိခ်ယ္ရီေအာင္ (Myanmar Now)

Comments (0)

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*