ေအာက္တိုဘာ (၆)ရက္ေန႔က ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံ ဟႏိြဳင္းၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေစ်းပဲြေတာ္ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ဘာသာျပန္ေတြ အမ်ားႀကီးထုတ္ေဝထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဖြင့္ပဲြၿပီးခ်ိန္မွာ ေရာက္လာတဲ့ မူႀကိဳကေလးငယ္ေတြဟာ တစ္ ေယာက္အက်ႌ တစ္ေယာက္ ေနာက္ကဆဲြလို႔ မီးရထားတဲြမ်ားလို အတန္းလိုက္ စာအုပ္ဆုိင္ေတြ လိုက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လွည့္ပတ္ၿပီးၾကရင္ စင္ ျမင့္ေပၚ ဓာတ္ပံုအမွတ္တရ ႐ိုက္ၾကနဲ႔ အရာရာကို စိတ္အားထက္သန္ေနၾကပံုပါပဲ။ ဒါကို ဆန္႔ေတြးလိုက္ရင္ အနာဂတ္ ဗီယက္နမ္ဟာ စာေပျမတ္ႏုိးၿပီး တက္ၾ<ြကတဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ ေနာက္ထပ္သမုိင္းသစ္ကို ပံုစံသစ္ေတြနဲ႔ ေရးဖဲြ႕ၾကလိမ့္မယ္ဆုိတာ သိသာပါတယ္။
ပံုစံသစ္တစ္ခုကို တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းေနတဲ့ ပံုႏွိပ္မီဒီယာေလာကထဲမွာ က်င္လည္ေနရတဲ့ ထုတ္ေဝသူေတြအတြက္ ဒီကာလကို ဂ႐ုမျပဳ လ်စ္လ်ဴ႐ႈေန ၾကရင္ နည္းပညာရဲ႕ ဒဏ္ခတ္ျခင္းခံရမယ့္အေျခအေနပါ။ တခ်ဳိ႕လည္း ပူပင္စြာနဲ႔ အနာဂတ္အစီ မံေတြလုပ္ရင္း အျမန္ဆံုးကုစားႏုိင္မယ့္အေျဖေတြကို ရွာႀကံေန ၾကၿပီျဖစ္ပါ တယ္။ ဟႏိြဳင္းစာအုပ္ပဲြသြားခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ စာအုပ္ထုတ္ေဝ၊ ျဖန္႔ခ်ိသူမ်ားအသင္း မွ ဗဟုိလုပ္အမႈေဆာင္မ်ားနဲ႔ စကားေျပာၾကည့္ရာမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ အေတြး၊ အသံ အခ်ဳိ႕ကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေဒါက္တာသာထြန္းဦး (Today Group)

အခုဟာ ဟႏိြဳင္းမွာပဲြလုပ္တယ္ဆုိတာက ရည္ရြယ္ခ်က္ ၂ ခုရိွတယ္။ တစ္ခုကLearning Society မ်ားေအာင္လုပ္ရမယ္။ အဲဒီအတြက္ စာဖတ္မ်ားေအာင္ အစိုးရက အျပည့္အဝေထာက္ပံ့မယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကအစ ဧည့္သည္ေတြ ဧည့္ခံတယ္၊ မိန္႔ခြန္းတက္ေျပာေပးတယ္။ နည္းမ်ဳိးစံုန႔ဲ လုပ္ေပးတယ္။ နံပါတ္ (၂)က ဘာလဲဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ASEAN ထဲမွာ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံက ဖရန္႔ဖတ္စာအုပ္ေစ်းပဲြေတာ္မွာသြားၿပီး Promotion လုပ္ထားတဲ့အတြက္ ဗီယက္နမ္ကလည္း ဖရန္႔ဖတ္ (Frankfurt Book Fair) တာဝန္ခံေတြကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ သူတုိ႔ အခြင့္အေရးရဖို႔အတြက္ Promote လုပ္တယ္။ ၾကားရတဲ့ သတင္းအရ သူတုိ႔အရမ္းႀကိဳးစားရင္ေတာင္မွ ၂ဝ၂၄ ေလာက္ မွ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ႏုိင္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂ဝ၂၄ မွ ျဖစ္မယ့္ကိစၥ အခုကတည္းက သူတုိ႔က စနစ္တက် ႀကိဳတင္ျပင္ ဆင္ၿပီးေတာ့လုပ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာက်ေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ဘာေၾကာင့္လုပ္လဲဆုိတာမ်ဳိးကုိ မသဲကဲြဘူး။ အဲဒါအေရးႀကီးဆံုးပဲ…။

ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနတုိ႔၊ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ရိွတဲ့လူေတြ ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္လဲဆုိတာ သိဖို႔လိုမယ္။ အဲဒီအေပၚမွာမွ စဥ္းစား ဖို႔လိုမယ္။ အခုဟာက သူမ်ားလုပ္လို႔လိုက္လုပ္တာမ်ဳိးနဲ႔ လုပ္လိုက္ၿပီးရင္ ပ်က္သြားလိုက္၊ ဘာမွန္းမသိလိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံက အဓိကေလ့လာသင့္တဲ့ႏုိင္ငံကေတာ့ Vietnam ပဲ။ သူတုိ႔ စာအုပ္ေစ်းေတြက Book Market ေတြကလည္း တကယ္ကို ေခတ္မီေနၿပီ။ စာအုပ္ Printing Quality ျဖစ္ေနၿပီ။ အနည္းဆံုးႏွစ္ဆေလာက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ထက္ေစ်းႀကီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ ႏုိင္ငံက ဝယ္ႏုိင္ေသးတယ္။ လူလတ္တန္းစား တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ စာအုပ္ေစ်းကအေပါဆံုးပဲ။ အဲဒီလို စာအုပ္ ေစ်းေပါတဲ့အတြက္ ေရရွည္မွာ ထုတ္ေဝသူလည္း ရပ္တည္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္ဆုိင္ေတြလည္း ရပ္တည္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးဆုိေတာ့ စာအုပ္ေစ်းႀကီးျခင္း၊ ေပါျခင္းက လူေတြရဲ႕ပညာေရးကိုဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ထိုက္သင့္တဲ့ တန္ဖိုးတစ္ခုရိွမွ လူေတြက ေလးစားမယ္ဆုိတာ ထုတ္ေဝသူေတြ ေသခ်ာလည္း နားလည္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒု ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္နဲ႔ သြားေတြ႕တဲ့အခါမွာ ASEAN ႏိုင္ငံက စာအုပ္ထုတ္ေဝသူ ဥကၠ႒ေတြအားလံုးပါၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဒီ Vietnam ထုတ္လုပ္သူမ်ားအသင္းရဲ႕ ဥကၠ႒ကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးရဲ႕ ဒုဝန္ႀကီးေနရာေပးထားတာ။ Indonesia မွာဆုိလည္း တစ္ႏွစ္ကို ေဒၚလာသန္း ၄ဝ နဲ႔ ၆ဝ ၾကားအထိ အစိုးရက ပိုက္ဆံေပးထားတာ။ ၿပီးေတာ့ ဖိလစ္ပိုင္တုိ႔ဆုိလည္း တကယ့္ႏုိင္ငံတကာ အစိုးရအသိ အမွတ္ျပဳအဖဲြ႕အစည္းေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေတြ အားလံုးက ကိုယ့္တုိင္းျပည္ျမႇင့္တင္ဖို႔အတြက္ေငြေတြ ရိွတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရတာတစ္ခုက မေလးရွားကလုပ္မယ့္စာအုပ္ေစ်းပဲြေတာ္အတြက္ ဟႏိြဳင္းၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကုိသူကဖိတ္တယ္။ Sister City လိုမ်ဳိး ဖိတ္ဖို႔လုပ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ မေလးရွားက
လုပ္မယ့္ပဲြမွာ ဟႏိြဳင္းၿမိဳ႕က စာအုပ္ေတြလာေရာက္ျပရမယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေပါ့။ သူတုိ႔အေနဲ႔ ဒီကိုလာတဲ့ လူတုိင္းအားလံုးက Industry ကို ကိုယ္စားျပဳ႐ုံတင္ မဟုတ္ဘဲ အစိုးရကို ကုိယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ ေျပာႏုိင္တယ္ဆုိႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အစိုးရကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးရိွမယ့္အရာေတြကုိ ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာဆုိေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဦးမ်ဳိးေအာင္ (ျပည္႕စံုစာေပတုိက္)

ဗီယက္နမ္လို ႏုိင္ငံမ်ဳိးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ မူပိုင္ခြင့္ဝယ္ၿပီးေတာ့ ဗီယက္နမ္ဘာသနဲ႔ ထုတ္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီထုတ္ လုိက္တဲ့ စာအုပ္တုိင္းရဲ႕ ေရာင္းေစ်းက သူ႔ႏုိင္ငံသားတတ္ႏုိင္ တဲ့တန္ဖိုးျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ Oxford Advance လို အဘိဓာန္မ်ဳိးကုိ ၂၂ ေဒၚလာက်တယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ဝယ္ဖို႔စဥ္းစားေနခ်ိန္မွာ ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိးေတြက ဒါကို ထုိက္ထိုက္တန္တန္ဆုိတဲ့ဟာမ်ဳိးနဲ႔ ေပးဝယ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ တစ္ကမၻာလံုးမွာရိွတဲ့ စာအုပ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သူတုိ႔ ေတြ ဘာသာျပန္ေနႏုိင္တဲ့အတြက္ ကမၻာ့စာေပကို သူတုိ႔ ထိေတြ႕ေနမႈအားသည္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအားထက္ မ်ားတယ္ဆုိတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ႏုိင္ငံမွာ ျမန္ မာႏုိင္ငံထက္ ထုတ္ေဝသူေတြ နည္းလင့္ကစားသူ႔အတုိင္းအတာနဲ႔အတူ ဖံြ႕ၿဖိဳးတယ္ဆုိတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ သူတုိ႔ ဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက ထုတ္ေဝသူအမ်ားစုလို ကိုယ့္ internal မွာပဲ မေနေတာ့ဘဲနဲ႔ အျပင္ကိုထြက္ဖို႔၊ အျပင္ မွာျမႇင့္တင္ဖို႔၊ စာေပကေနပါ ႀကိဳးစားေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရ တယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း နမူနာလိုက္ယူသင့္တဲ့လမ္း ပါ။ အေျခခံအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ပညာေရးစနစ္က ဒီ ေလာက္ေတာ့ မညံ့ပါဘူး။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ ေပးမယ္ဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပညာေရးစနစ္မွာ စာဖတ္စြမ္း အားက မနိမ့္လွဘူး။ တစ္ခုပဲရိွတယ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ဝင္ေငြတက္လာရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ စာဖတ္စြမ္းအင္ တက္လာဖို႔က ျငင္းစရာအေၾကာင္းကုိ မရိွဘူး။

ဦးျမင့္ထြန္း (Quality Publishing House)
ျပည္တြင္းစာအုပ္ထုတ္ေဝသူမ်ားနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားထုတ္ေဝသူ ၂ဝ ခန္႔ ပူးေပါင္းပါဝင္ခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဝန္ႀကီးအဆင့္ တာဝန္ရွိသူမ်ား လာေရာ္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ စာအုပ္ဆိုင္ေတြအတြက္ က်ယ္ဝန္းလြတ္လပ္တဲ့ေနရာနဲ႔ စိတ္ ဝင္စားဖြယ္ အခင္းအက်င္းေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆီက က်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္လုပ္ရတဲ့ စာအုပ္ေစ်းပြဲေတာ္ေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သံဖရိန္ေတြ တပ္ထား တဲ့ အမိုးအကာေတြေအာက္မွာ တစ္ဆိုင္ခ်င္း လွပေသသပ္စြာ ခင္းျပႏုိင္ပါတယ္။ ဖြင့္ပြဲကို မုခ္ဦးေရွ႕မွာမလုပ္ဘဲ စင္ေပၚမွာပဲလုပ္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ စာအုပ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ ႏုိင္ငံေျမပံုကို အဝင္ဝမွာ ျပသထားပါတယ္။

ဒီကစာအုပ္ေတြရဲ႕ အဖံုးကို ေဖာင္းၾ<ြကေတြလုပ္ၿပီးအမွိန္၊ အေျပာင္ေတြနဲ႔ ေလာင္းထားပါတယ္။ အတြင္းစာသား စကၠဴအမ်ားစုဟာ ဒီမွာ ဂ်ပန္စကၠဴ လို႔ေခၚတဲ့ အဝါေရာင္စကၠဴပါးကို သံုးစဲြတယ္။ ခန္႔ခ်ဳပ္ကိုလည္း တစ္လက္မခြဲ ဆိုက္ေလာက္ စာအုပ္ေတြအထိ သပ္ရပ္စြာခ်ဳပ္ႏိုင္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ စာ အုပ္ အျပင္အဆင္ပိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ အနည္းငယ္သာပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားစာအုပ္တိုက္ေတြနဲ႔ ဘာသာျပန္သေဘာတူညီခ်က္ေတြရွိတဲ့အတြက္ သူတို႔စာေပနဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ ေတြ အခ်ိန္နဲ႔တစ္ေျပးညီထြက္တာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ စာအုပ္ေစ်းေတြကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ ျမင့္ပါတယ္။ တစ္ ဦးခ်င္းဝင္ေငြ အမ်ားႀကီးမကြာပါဘူး။ ထုတ္ေဝတဲ့ စာအုပ္အေရအတြက္လည္း ၂ဝဝဝ ဝန္းက်င္ပါပဲ။ စာအုပ္သပ္ရပ္ပံုနဲ႔ ေစ်းကေတာ့ သူတို႔က သာပါတယ္။ က်ိန္းေသတာတစ္ခုက ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အစိုးရကိုယ္တိုင္ အားေပးပါတယ္။ ေထာက္ပံ့ ပါတယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ပြဲေတာ္တစ္ခုရဲ႕ ရည္ ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အႏွစ္သာရက လူေတြ စာေကာင္းဖတ္ၿပီး စိတ္ ေကာင္းရွိၾကဖို႔ပါပဲ။ ဒီႏုိင္ငံနဲ႔ ကြာတာကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ အသင္းအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ လိုအပ္ေသာ တင္ျပခ်က္ေတြအေပၚ တာ ဝန္ရွိသူေတြက အေလးထားေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။ စာဖတ္ ရွိန္တိုးျမႇင့္ဖုိ႔ကေတာ့ ပညာေရးစနစ္ျပဳျပင္ဖုိ႔နဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ ေတြ ထြန္းကားလာဖို႔ပါ။ မိသားစုတိုင္းရဲ႕အသိစိတ္ထဲ အိမ္ တစ္အိမ္ စာအုပ္စင္တစ္စင္၊ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း စာၾကည့္ တိုက္တစ္ခုဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ တစ္ျပည္လံုးအတိုင္းအတာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။

ဦးေနမ်ဳိးၫြန့္ (စာေပေလာက)

ဒီႏွစ္မွ ဒီ APBA အစည္းအေဝးစတက္ျဖစ္ေတာ့ ပါဝင္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြက အဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံေတြမွာ ေအာင္ျမင္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ကုိင္ေနသူ ေတြျဖစ္ၿပီး ဒီအဖြဲ႕မွာ တကယ္လည္း စိတ္ပါဝင္စားစြာအက်ဳိးရိွရာရွိေၾကာင္းကုိေဆြးေႏြးၾကတာကို ေတြ႕မိတယ္။ အဖြဲ႕ဝင္ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး လုပ္ဖုိ႔ကုိလည္း စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။ မိမိအေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္မယ့္ မူဝါဒေတြနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အသင္းရဲ႕အားကုိ ယူဖုိ႔လည္းႀကဳိးစားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ ငံတြင္းကေတာ့ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ နယ္ပယ္အသီးသီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိမွတ္စရာေတြ၊ ထုတ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးထုတ္ဖုိ႔လုိအပ္ေနပါေသးတယ္။

စာဖတ္ရမယ္ စာဖတ္ေနေသးတယ္ဆုိတာကေတာ့ လုပ္ၿပီးခဲ့သမွ် ျပည္တြင္းစာအုပ္ပြဲေတြရဲ႕ လူစိတ္ဝင္စားမႈ ဝယ္လုိအားေတြကုိၾကည့္ရင္ ေက်နပ္အားရစရာပါ။ ထုတ္ေဝသူေတြဘက္က ကုိယ့္ေလာက တုိးတက္ဖုိ႔ကေတာ့ ေကာင္းမြန္ျမန္ဆန္ၿပီးထိေရာက္မႈရွိတဲ့ ျဖန္႔ခ်ိေရးစနစ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန႔္ထြန္းကားေအာင္လုပ္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စာတုိက္စနစ္ေကာင္းဖုိ႔ စာတုိက္စနစ္ကုိ အသုံးျပဳၿပီး တစ္ႏုိင္ငံလုံးကုိ တစ္အုပ္ခ်င္းအမွာကစၿပီး ပုိ႔ႏုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ေလာ ေလာဆယ္မွာစာအုပ္ဆုိင္ေတြ အမ်ား ႀကီးေပၚဖုိ႔ဆုိတာ အလွမ္းေဝးေနပါေသးတယ္။ တစ္ႏုိင္လုံးမွာ ရိွတဲ့ စာဖတ္သူေတြလက္ထဲကုိ ျဖန္႔ခ်ိႏုိင္ဖုိ႔ အလြယ္ကူဆုံး အျမန္ဆုံးလုပ္ႏုိင္တာကေတာ့ စာတုိက္စနစ္ပါပဲ။ စာအုပ္ေတြ အတြက္ ပုိ႔ခေစ်းႏႈန္း သက္သာဖုိ႔ကေတာ့ အစုိးရက ပံ့ပုိးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။

ေပၚျပဴလာနယူးစ္အဖြဲ႔