ေတာင္စြန္းဘူတာကို မနက္ ၁ဝ နာရီမွာ နတ္ပန္းခ်ီကားႏွင့္ ပန္းခ်ီသန္းမင္းက လိုက္ပို႔ခဲ့တယ္။ ေတာင္စြန္းဆိုတာက က်ိဳက္ထီး႐ိုး ေစတီကို လွမ္းေမွ်ာ္ခဲ့ရင္း ဟိုးအရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္ကို ျပန္လည္ျမင္ ေယာင္မိခဲ့ရတယ္။ ေၾသာ္ . . . ေဝးကြာသြားခဲ့တဲ့ ဇနီးသည္ႏွင့္အတူ ေတာင္စြန္းကို ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။
ပံုျပင္ေဟာင္းဇာတ္ေၾကာင္း မ်ားကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိ တယ္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဒါ ႐ိုက္တာ ကိုေအာင္စိုးဦး၊ ပန္းႏု ေရာင္အစ မရင့္တရင့္က ဆိုရမည္ ပင္။ လြန္ခဲ့ေလၿပီးေသာႏွစ္မ်ား ၄ဝ ေက်ာ္မွ မႏၲေလးကို ျပန္လည္ေျပာ မိၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ စာေရး ဆရာ တကၠသိုလ္ကိုေအာင္ေဆြ စေသာ ကိုေအာင္စိုးဦးတို႔ႏွင့္အတူ ခရီးစဥ္ ထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏွစ္မ်ားကို ျမင္ မိခဲ့တယ္။ ေၾသာ္ . . . ေဝးကြာခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကို ႏွင္းမိုးေတြႏွင့္အတူ ေဝး ကြာခဲ့ေလၿပီ။
ကြၽန္ေတာ့္ဆီ စာဒီဇိုင္းေလး ကိုေအာင္စိုးဦးကတစ္ဆင့္ သူ႔မိတ္ ေဆြက လွမ္းအပ္တယ္။ ‘ပန္းတင္တဲ့ ေလွ’ ေရးၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ကမ္းနား လမ္း ေမာ္လၿမိဳင္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ ေလးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေတာင္စြန္းကို သြားမလို႔ လိုက္ခဲ့ပါလားဆိုလို႔ အဝတ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခုႏွင့္ လိုက္ခဲ့ရတယ္။
ဒီလိုႏွင့္ တစ္ေႏြ၊ တစ္မိုး၊ တစ္ ေဆာင္းေႏွာင္းခဲ့ေလၿပီေပါ့။ ပန္းႏု ေရာင္ေလး အေရာင္ရင့္စြာႏွင့္ ႏွစ္ ၇၅ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း အနီးေစတီရွိရာ မွတစ္ဆင့္ အိုးေဝသံ ေလျပည္ ညင္းက လြယ္သည္လည္း ရွိမယ္။ ခက္သည္ လည္းရွိမယ္။
က်ိဳက္ထီးေဆာင္းမွာ ငါးသံုးလီ က ရင္မွာရင္မွာ သီးႏွံမ်ားျဖင့္ သက္ သတ္လြတ္ ၃ ရက္တိုင္တိုင္ စားခဲ့ရ တယ္။ ေဝးကြာေနေသာ ဘဝမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရၿပီ။ ႏွစ္မ်ားဆီကို ေမွ်ာ္ ရည္မွန္းဆ တမ္းတကာ လြမ္းခဲ့ရတဲ့ ႏွစ္ေတြႏွင့္အတူ မီးရထားႏွင့္ ခရီး သြားျခင္းေလးကို ျမန္လည္ျမင္ ေယာင္မိခဲ့ရင္း။ ေတာင္စြန္းကေန ဆံေတာ္ရွင္ရွိရာ က်ိဳက္ထီး႐ိုးကို လွမ္းဖူးရင္း။ ယခုေတာ့ ေဝးကြာသြား ခဲ့တဲ့ ဇနီးသည္ႏွင့္ အတူသြားခဲ့ရတဲ့ ေမာင့္ငယ္ေပါင္း။ ယခုေတာ့ စိတ္ ဘဝင္မွာ တိတ္တဆိတ္ အိပ္ခဲ့ၾက ရင္း။
ေန႔ညမ်ားစြာ၊ မနက္မ်ားစြာႏွင့္ ေရးကာဖြဲ႕၊ စာပန္းခ်ီႏွင့္အတူ စာ ေပနယ္မွာျဖင့္ ကဗ်ာေလညင္း၊ စာ ေလညင္းက ေဆာင္းေျပာင္း ေႏြတစ္ လီ၊ မိုးမ်ားသီခဲ့၊ ရာသီေႏွာင္းေျပာင္း လတေပါင္းက ခေညာင္းညႇာေၾကြ ဘဝေတြကို ေခၚကာသြားခဲ့ လရက္ တုိ႔က ေဝးကြာခဲ့ၿပီ။ ခါမ်ားဆီကို ေမွ်ာ္လို႔မဆံုး ဘဝပန္းကံုးသလို စီကာတည္၊ ညီကာႏြဲ႕၍ ေရးဖြဲ႕ပန္း ခ်ီ စာမ်ားဆီသို႔ ရင္မွာေႏြေႏွာင္း လတေပါင္းက ေႏွာင္ဖြဲ႕ၾကဦးမည္။
သီတင္းကြၽတ္ဆီလည္း မီး ေရာင္ထြန္းၫႇိ ဆီမီးသိၿပီ ကူးကာ လင္းလက္ ေတာင္ထိပ္ေပၚက ၾကယ္ ပန္းလွႏွင့္ ဘုရားၾကြခ်ီ မယ္ေတာ္ မိဆီက ၾကြလာရက္ျမတ္ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္မွာျဖင့္ ေတာင္စြန္းေဝ သီနတ္မ်ားဆီကို ေမွ်ာ္ရည္မွန္းဆ လြမ္းရျပန္ၿပီ။
ေဆးပန္းခ်ီျဖင့္ ပူေဇာ္ေရးခဲ့ ၿပီ။ ေဆးေရာင္နီဝါ နတ္ေဒဝါႏွင့္ ပၪၥ ငါးပါးနတ္မ်ားဆီက ေစာင္းသံၾကား ရ နတ္ေဒဝါႏွင့္ မေလွ်ာ့မတင္း ေစာင္းႀကိဳးညင္းသလို ဂီတကိုမပယ္ နားဝင္ငယ္မွာ သံစဥ္တီးခတ္ လျမတ္ ညကို ပူေဇာ္ျမင္ေယာင္မိတကား။
ေကာင္းကင္ယံက ေဒါင္းသံအိုး ေဝ၊ ေစာင္းသံေတြႏွင့္ ညီကာတစ္ လွည့္ တိမ္ကိုဖြဲ႕သီ၊ ႏြဲ႕ညီလွည့္ေျပာင္း ညီေစေၾကာင္းႏွင့္ ေမတၱာကို႐ႈ လျမတ္ႏုကို ေဝးကြာေစေၾကာင္း ငယ္အေပါင္းက စိတ္ေကာင္းကိုယ္စီ ရွိၾကမည္။ ေအာ္ကာတစ္လွည့္ ညီ ညာမဖြဲ႕တဲ့ သူေတြလည္း ရွိၾကမည္။
သို႔ပါေသာ္ျငား ဘဝမ်ားက ဒီ လိုပဲ ႀကံဳရမည္သာ ဓမၼတာတည့္။ ျပာစင္တိမ္က ညေရာက္ၾကေသာ္ ေအးသည့္တစ္ခါ ႀကံဳရရွာမည္။ ပူ ကာ တစ္လွည့္ ေန႔ေရာက္ခဲ့ေသာ္ ညႏွင့္လည္း ႀကံဳရမည္။ ေန႔ကိုလည္း ႀကံဳရမည္။ ေနထြက္ခဲ့ေပါ့၊ ပူကာ တစ္လွည့္ ေအးကာဖြဲ႕ဆို စာပန္းခ်ီလို ရွိေနၾကမည္။ ဘဝတိုင္းဆီက သည္း ခံေရြ႕လ်ား ဘဝမ်ားက လက္ေခ်ာင္း ေလးလို ရွိမည္ထင္ခဲ့။ ညီညာလက္ ေပါင္း လက္ ၁ဝ ေခ်ာင္းက မညီ ညာတဲ့ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြလို စုကာ တစ္လီေနၾကဆီသို႔ ညာႏွင့္ဝဲ လက္ ေပါင္းဖက္က ၾကာပန္းကံုးလို ရွိမည္ထင္သည္။ သူကေရွ႕မွာ၊ ငါက ေနာက္လိုက္ တြက္ဆအလီလီ သင္ သိၿပီေပါ့။
သင့္မွာေရွ႕က သူကေနာက္မွာ ရွိေနမ်ားလည္း ေမတၱာလက္ကေလး ေပးေဝျဖန္႔ျဖဴး လတန္ခူးက ခါသ ႀကၤန္ေလး ေရေျမေကာင္းေတာ့ ငယ္ ေပါင္းေတြဆီ ကဆုန္ျပန္ေရာက္ စံု ကာေရာက္ေတာ့ အလွစိတ္ကေလး ေျပာင္းသြားၿပီ။
မီးရထားသံလမ္း ညီညာထမ္း ေတာ့ ေက်ာက္ခဲေလးေတြ ခင္းကာ ေပလည္း ဘူတာ႐ံုေလး ေရာက္ခဲ့ ေသးတယ္။
ေတာင္စြန္းၿမိဳ႕ကေလးက ျပန္ လာခဲ့တဲ့ ကိုေအာင္စိုးဦး ဒါ႐ိုက္တာ က ပန္းတင္ေလွကေလး သယ္ေဆာင္ ေပးခဲ့ လမ္းကေလးက သီကာဖြဲ႕လီ ငယ္မူႏြဲ႕ေအာင္ ဘဝေဟာင္းက ေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လည္ၾကားခဲ့ တမ္းတမိရင္း မလြမ္းမိေအာင္ ေနခဲ့ ျပန္လည္း ငါ့ရင္ထဲမွာ လြမ္းေတး ေလးေတြ ရွိေနသည္။
ေတာေတာင္စိမ့္စိမ္း ဟံသာ လမ္းက သထံုနယ္ေျမ က်ိဳက္ထိုေျမ က ဘဝေဟာင္းက ၿမိဳ႕ကေလး ျဖစ္ ေနေသးတယ္။
ထီးေဆာင္းခဲ့တဲ့ ဘုရားေစတီ ပန္းေစတီက ညီညာေကာင္းမႈ အဘိုး ျပဳခဲ့ က်ိဳက္ထီးေဆာင္းက ဆရာေတာ္ ရွင္ကို ဦးကာၫြတ္လီ ငါးသံုးလီကို ကန္ေတာ့လက္မ်ား ဆယ္ျဖာမ်ား တည့္ ဝါနီျပာနက္ ျဖဴကာလက္ျဖင့္ ကန္ေတာ့ပါသည္။ လြမ္းေစတီကို ေန႔ကနာရီ ဆယ္တန္းဆီက ေနာင္ လာဆယ့္တစ္ ျဖစ္ေတာ့မည္။
ပန္းခ်ီဆရာ ဦးေသာင္းဟန္၏ နယ္ေဒသ သထံုကစခဲ့ ပန္းခ်ီနတ္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းဆင္း ဆရာသင္ခဲ့ ေတာင္ငူ နတ္သွ်င္ စာဆိုရင္ႏြဲ႕ ရာဇ ဓာတုကလ်ာ ခ်စ္သက္ခါျဖင့္ ေတာင္ ငူတစ္ခြင္ ငယ္႐ုပ္ဆင္ေသာ္ ပန္းခ်ီ ေရးတဲ့ဆရာ။ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာေနတဲ့ သထံုျပည္ ထိုမွတစ္ဆင့္ ရန္ကုန္ ကိုနား ဘဝမ်ားက ပန္းခ်ီမ်ားႏွင့္ ေရးဖြဲ႕တစ္လီ စာေပမဂၢဇင္း ႐ႈမဝ တြင္ လခေလးႏွင့္ေရးခဲ့ရသည္။ ငယ္က အျဖစ္ကေလး နယ္ေျမခ်င္း ကပ္ က်ိဳက္ထီး႐ိုးေစတီ ဟိုးေဝးေဝး က ေစတီကို ျမင္မိရတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၃၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ရၿပီ။
နတ္ပန္းခ်ီသန္းမင္း ေရးဖြဲ႕ ဖံုခင္းတဲ့ ျမသပိတ္ေတာင္ ေအာင္ေျမ စခန္း ဘဝလမ္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၅ မွ တစ္ခါ၊ ယခုမွတစ္ဖန္ ထပ္၍ ေရာက္ခဲ့ေလၿပီ။ ငါ့မွာ ၇၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ေရာက္ခဲ့ၿပီ။
ေတာေတာင္စိမ္းလန္း ေတာင္ ေတြတန္းတဲ့ ေတာင္စြန္းဘူတာေလး က ႀကိဳႏွင့္ၿပီ။ အထက္တန္းကစီးလာ သံလမ္းမွာျဖင့္ အျပန္လမ္းကေလး သာသာယာယာရွိလွတယ္။ ႐ႈခင္းစံု စြာ ပန္းခ်ီဆန္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး သာယာလွပ ေအးခ်မ္းလွတယ္။ စီး ကာလာၾက ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ခဲ့ ေပၿပီ။ ခံစားမႈမၫိႈး၊ ကိုေအာင္စိုး ဦးႏွင့္ ေရွ႕ေနစကား၊ စာစကားႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္သြင္ျပင္ ႐ိုက္ကူးခဲ့စဥ္က ျပန္ လည္ေျပာျပ ငယ္ဘဝေလး ျပန္ကာ ေတြးေသာ္ ဝင္းဦး၊ ေက်ာ္ေဆြ၊ ျမတ္ ေလး၊ ထြန္းေဝ၊ ဝါဝါဝင္းေရႊ သိၾကား သက္ေသ ၫႊန္းကိုလ။ တူျဖစ္ေတာ့ႏွံ ေပျဖစ္ေတာ့ခံရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္က ေလး သိၾကားေစ သက္ေသၫႊန္းခဲ့ရ။ မေဗဒါက ၾကည္ၾကည္ေဌး၊ ေပၚျပန္ လည္း မသက္သာ မေဗဒါက တစ္ပင္ တည္း။ ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ . . . မသက္သာ ။ ျမန္မာ မ်ိဳးႏြယ္ ဘာသာၾကြယ္ေတာ့ အေမ့ အိမ္ႀကီး သားသမီးကႀကီးေသာ ေျပာ မရတဲ့ ႏွစ္မ်ားအလီလီ ပံုေဖာ္ၾကၿပီး အေမဘယ္လိုေနရွာမလဲ ။ကၪၥပနဒီ ကတစ္မ်ိဳး ၊ ရွမ္းမ်ိဳး တသြယ္ညီညာ လံု႔လ ေမတၱာမွ်၍ ေနၾကပါေလ ။ ဧရာဝတီေျမ ၊ ကၪၥပနဒီ ရခိုင္ျပည္ က ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ။ ေအးမွ် ေမတၱာ မွ်ေဝ၊ လူေတြဆီက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဘဝသံသရာ ဆရာသုခ ျမင္ လွည့္ျပေတာ့ ဘယ္မွာ ႐ိုက္လို႔ၿပီး မလဲ။
ယခုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ ေဟ ေဟး လို႔ေခၚ စင္ေပၚက မခံစားရေတာ့ အလယ္ သားေလးႏွင့္ ေဝးခဲ့ေလၿပီ။ ဆရာ ေပါင္းဆီက ဗိုလ္ေအာင္ဒင္၊ ဆရာ ေရႊဒံုးကိုလ အလွဆံုးႏွင့္ ႐ုိက္ခဲ့တယ္။ ဆရာသုခ။ ဘဝ သံသရာ ငယ္ကကြၽမ္းေတာ့ ငယ္ ကြၽမ္းေဆြေလးျဖစ္တဲ့ အစ္ကိုေလး တင္ေအာင္၊ ဂီတလြင္ ျပင္သံ လြင္ခ်ိဳ ျမျမ၊ ေမာင္ကိုကိုက တီးကာလက္ ကေလး ပန္းၿမိဳင္လယ္ေလး ၾကား ခဲ့ရတယ္။ အစ္ကိုႀကီးေနာင္ ဒို႔ေျမ သည္ကား ဆန္စပါးသက္ေသ၊ မက္မေျပေသာ လယ္ေတာယာေျမ၊ ေထြးညိဳ တစ္လွည့္ ကိုသိန္းတန္ႏြဲ႕၍ ေရေျမေတာေတာင္သိကာႏွင့္။ ေထြး ညိဳေလးကို လြမ္းမိတယ္ ။
သက္တံေပၚမွာ ေလလိႈင္းစီး ၍ လက္ျဖန္႔ေခၚကာ ေလသင္ႏိုင္းစီ ကာနဲ႔ မမာမာေအး ဘဝေလးက ေဝးေဝးမွာသူေန။ ဘဝေျခခ် ႏွစ္ ကာလမ်ား ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ရၿပီ။
ေရာင္နီလာေပါ့ မနက္ေဝလီ ေျပေျပညီတဲ့ ေတးသံခ်ိဳခ်ိဳ၊ ဂီတ အေဖာ္ ဆိုကာျပခဲ့။ မတင္တင္ျမ ေလး ၾကားခဲ့ရတယ္။ ေက်းေစတမန္ ေမရွင့္အသံက ေအး၍တစ္လီ မႏၲေလးဆီကို ျပန္လည္လြမ္းေယာင္ သန္းခဲ့ၿပီ။ေရသာနဒီ ၊ ဧရာဝတီႏွစ္ ေပါင္း၊ ကတီၱပါဖိနပ္စီး ေရႊထီး ေဆာင္းတဲ့ ေမာင္ဝဏၰေလးနဲ႔ ေဝးခဲ့ ရတယ္။ ေမာင္ဝဏၰေလးကိုလည္း သတိရတယ္။ လယ္ေတာက ျပန္ပန္ ခ်င္တယ္ ။ ခေရဖူးကို သီဆိုျပတဲ့ ။ သုေမာင္ရဲ႕အသံ ျပန္လည္ၾကား ေယာင္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလို ေျပာၾက ႏွစ္ဦးၾကားက ရထားကိုစီး ဘဝ ခရီးမွာ လြမ္းေတး သီဆိုေျပာဆို ၾကရင္း လာရာခရီး ရန္ကုန္ဘူတာ ႀကီးကို ျပန္လည္ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ ေလၿပီ။
လြမ္းေတးသီဦးမည့္
ပန္းခ်ီတင္လွဝင္းထင္