နတ္မ်က္စိ(ဝါ) ဒိဗၺစကၡဳဟူ သည္ စၾကဝဠာတိုက္ တစ္ ေသာင္း အတြင္းဝယ္ ျမဴမွ်မၾကြင္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္စြမ္း၏။ စၾကဝဠာ သိုက္ တစ္ေသာင္း အတြင္းဝယ္ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ ကာလ သံုးပါးတုိ႔ အတြင္း အခ်ိန္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း ၍ တစ္ဗီဇနာ တစ္သန္းပံုတစ္ပံုမွ်ပင္ အလြတ္မေပးဘဲ ျဖစ္ပံုပ်က္ပံုအလံုးစံု ကို အလ်ဥ္မျပတ္ ပကတိသိႏိုင္စြမ္း ၏။
ႏွစ္သစ္ကာလတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေတာ္သူ ၿမိဳ႕ေတာ္သားေတြ ေကာင္း မြန္ေသာ အေျပာင္းအလဲအျဖစ္ မည္၍မည္မွ် ယဥ္ေက်း လိမၼာ လာၾက သနည္း …ဆိုသည္ကို သိျမင္ႏိုင္ ရန္ အလို႔ငွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ တစ္ေနရာသို႔ နတ္မ်က္စိပုလင္းကြဲ ကို အတင္းၿဖဲ၍ ၾကည့္႐ႈေတာ္မူ သတတ္။
ေဟာ..ေတြ႕ပါၿပီေကာ။ မေတာ္မတည့္၊ မကိုးမကား၊ အႀကံ အဖန္ျမင္ကြင္း “ဂြင္”႐ိုက္သည့္ အမႈ အခင္း။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္နယ္နိ မိတ္အတြင္း လူသူ အေရာင္းအဝယ္ အသြားအလာ အစည္ကားဆံုး အေနာ္ရထာ လမ္းမႀကီး၏ ပလက္ ေဖာင္း တစ္ေနရာမွာ ဆြဲႀကိဳးေရႊ ေရာင္ တဝင္းဝင္းျဖင့္ ဝန္ႀကီးကေတာ္ ဂိုက္ဖမ္းကာ လမ္းသလားေနေသာ အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္ေလာက္ ႐ႈတင္း တင္း မ်က္ႏွာထားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ေယာက္။ တန္ဖိုးႀကီး ဆလင္း ဘက္အိတ္ႀကီးကို လက္ေမာင္းတစ္ ဘက္မွာ ခ်ိတ္လို႔။ က်န္လက္တစ္ဘက္ ထဲမွာေတာ့ ေရႊေရာင္မိုဘိုင္းဖုန္း တစ္လံုးကို ကိုင္လို႔။ ဖုန္းကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တာ ဒို႔ျမန္မာေတြ ပဲ ရွိ မယ္မွတ္ပါရဲ႕။
နတ္မ်က္စိ ေစာင့္ၾကည့္ေနဆဲ မွာပဲ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ေနာက္ေက်ာ ဘက္သို႔ ေျပာင္းဖူးေမြးေရာင္ ကိုးလိုး ကန္႔လန္႔ ဆံပင္ပံုစံေတြျဖင့္ လူငယ္ ႏွစ္ေယာက္ ခ်ဥ္းကပ္လာၾကၿပီ။ ဝတ္ ပံုစားပံုေတြ ကေတာ့ ယေန႔ေခတ္ ဒို႔ျမန္မာလူငယ္မ်ား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ ထက္ျမက္မႈကင္းစြာ ဝတ္ဆင္ ေလ့ရွိၾကေသာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေခတ္ပ်က္ေခတ္ပဲ့ ဖက္ရွင္ေတြ။ ေဘာင္းဘီေတြက နပိုလီယန္ေခတ္ ဥေရာပ နန္းတြင္းသားေတြ ဝတ္ေလ့ ရွိၾကသည့္ ေပါင္က်ပ္ေျခသလံုးက်ပ္၊ ဖင္က်ပ္ ေဘာင္းဘီရွည္ေတြ။ အေပါ စား ေစ်းခ်ဳပ္ ရွပ္အကႌ်လက္ရွည္ ကြက္က်ား၊ အကႌ်ေတြက ခါးတိုလြန္း သျဖင့္ ၿမီးေညာင့္႐ိုး ေတြေပၚလုလု။ လမ္းေဘးမွာပံုေရာင္းသည့္ အေပါ စား ေနကာမ်က္မွန္ႀကီး ေတြတပ္လုိ႔။ နားဆြဲ၊ လက္ေကာက္ ဒြါဒရာေတြပါ ေသး။ လူငယ္ ႏွစ္ေယာက္က အမ်ိဳး သမီးႀကီးကို ဘယ္ညာ ဝန္းရံလိုက္ၾက ၿပီ။ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ေရွ႕တူ႐ူကိုသာ ၾကည့္ေနသည္။ နံေဘးက မွင္စာ ႏွစ္ေကာင္ကိုသတိထားမိဟန္မရွိ။
ေဟာ ..ေဟာ .. ညာဘက္ က လူငယ္က အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို အမွတ္တမဲ့ ဟန္ျဖင့္ ပခံုးေဇာင္း တိုက္လိုက္သည္။ အမ်ိဳးသမီးႀကီး သည္ ဘယ္ဘယ္ကလူငယ္ဘက္သို႔ ယိုင္သြားၿပီး ညာဘက္ကလူငယ္ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္သည္။
“ဟဲ့ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ။ လူတစ္ေယာက္လံုးကို မျမင္ေတာ့ဘူး လား”ဟု အမ်ိဳးသမီးႀကီးက စြာတီးစြာ ေအာ္ေျပာသည္။ ညာဘက္က လူ ငယ္သည္ လက္အုပ္ကေလး ခ်ီလိုက္ ပါသည္။
“ကန္ေတာ့ပါအန္တီ။ ကန္ ေတာ့ပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
လူငယ္က လက္အုပ္ကေလး ခ်ီကာ ခ်ီကာႏွင့္ အႏူးအၫြတ္ ဟန္ ေတာင္းပန္စကားဆိုရင္း လမ္းသြား လမ္းလာမ်ား ၾကားသို႔ ေနာက္ ဆုတ္ ေနာက္ဆုတ္ တိုးဝင္သည္။ သူ႔ပါးစပ္ မွလည္း “ကန္ေတာ့ပါ အန္တီ။ ေဆာရီးပါ အန္တီ”ဟု တတြတ္ တြတ္ ေရရြတ္ေနသည္။ အမ်ိဳးသမီး ႀကီးလက္ဝဲဘက္မွ ေလွ်ာက္သူကို ေတာ့ မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ လက္ဝဲဘက္မွ လူငယ္၏ လႈပ္ရွားမႈ အလံုးစံုကို နတ္မ်က္စိက ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္းအရွင္းသား၊ အလင္းသား ျမင္ခဲ့ရ၏။
ညာဘက္မွလူငယ္က ပခံုး ေဇာင္းတိုက္လိုက္၍ အမ်ိဳးသမီး ႐ုတ္တရက္ ဘယ္ဘက္သို႔ ယိုင္အ သြားတြင္ သူမ လည္တိုင္မွ ေလထဲ တြင္ လႈပ္ခါေနေသာ ေရႊဆြဲႀကိဳးကို ဘယ္ဘက္မွလူငယ္က သူ၏အထူး ျပဳျပင္ထားေသာ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ ေခ်ာင္းမွ သံမဏိ လႊသြားႏွယ္ ထက္ ျမေသာ လက္သည္းမ်ားျဖင့္ တိခနဲ ကိုက္ျဖတ္ခ် လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ ခ်ိန္တည္း၌ အေလးခ်ိန္ ႏွစ္က်ပ္ သားမွ်ရွိသည့္ ေရႊဆြဲႀကိဳးသည္ လူ ငယ္လက္ထဲသို႔ ဖ်က္ခနဲေခြေခါက္ လ်က္သား ပံုလ်က္ က်လာသည္။ ေနာက္တစ္စကၠန္႔ အတြင္း ထိုလူငယ္ ကို မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။ ညာဘက္မွ လူငယ္သည္လည္း တစ္ခဏအတြင္း ေလလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ တည္း။
အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ အခိုက္အ တန္႔အားျဖင့္ ပ်က္ယြင္းသြားကာ မိမိ၏ မင္းကေတာ္ အိုက္တင္ကို ျပန္ လည္ ဆယ္တင္ျပဳျပင္လိုက္၏။ လည္ တိုင္ကို တြန္ေတာ့မည့္ၾကက္ဖလို ဆန္႔မတ္လိုက္၏။ လည္တိုင္ဆန္႔ လိုက္ရာက သူ႔လက္တစ္ဘက္က ရင္ဘတ္ကိုစမ္းသည္။
ထို႔ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ မ်က္လံုးေတြျပဴးလာၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး နတ္က်သလို တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။
“လုပ္ၾကပါဦး။ ကြၽန္မဆြဲႀကိဳးပါ သြားၿပီ။ လုပ္ၾကပါဦး”
သူက ခုန္ေပါက္လက္ေျမႇာက္၍ ေအာ္သည္။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြ က သူ႔ကိုေရွာင္ကြင္းၿပီး ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ဆက္သြားၾက၏။
“ကယ္ေတာ္မူၾကပါရွင္။ ကြၽန္မ ဆြဲႀကိဳး ျဖတ္သြားလုိ႔”
အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ငိုသံပါႀကီး ျဖင့္ ႀကံဳးေအာ္ရွာသည္။ နတ္မ်က္စိ က အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို က႐ုဏာ သက္႐ံု မွအပ ဘာမွမကူညီႏိုင္။ ဆြဲႀကိဳးျဖတ္ သြားေသာ ဒုစ႐ိုက္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ ကေတာ့ အခင္း ျဖစ္ပြားရာေနရာမွ တစ္မိုင္ခန္႔ အကြာ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕ နယ္ထဲရွိ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ ထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီ။ ဝီစကီပုလင္း ေထာင္ေနၾကၿပီ။ အသားကင္ေတြ ဝါးေနၾကၿပီ။ စီးကရက္ေတြ မီးခိုး ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထေအာင္ ဖြာေန ၾကၿပီ။ နတ္မ်က္စိက ဒုစ႐ိုက္ငမိုက္ သားႏွစ္ေကာင္ကို ကုပ္ဆြဲၿပီး နား ေခ်ာင္ပါးေခ်ာင္ေတြ ေျဗာင္း ေျဗာင္း ျမည္သြားေအာင္ တီးပစ္လိုက္ခ်င္ သည္။ သို႔ေသာ္ နတ္မ်က္စိ တာဝန္ က နာမည္ဘြဲ႕ထူးႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္႐ံုမွ်သာ။ (For your eyes only) မဟုတ္ပါလား။
နတ္မ်က္စိ ပင့္သက္႐ွဴၿပီး အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္ႀကီး ဆီသို႔ လွမ္းၾကည့္သည္။ ခါးပိုက္ႏိႈက္၊ အလစ္သုတ္မႈျဖင့္ ေထာင္က်ေနသူ အက်ဥ္းသား ရာဂဏန္း အေရ အတြက္ကို ေတြ႕ရသည္။ အျပင္ေလာ ကမွာေတာ့ ခါးပိုက္ႏႈိက္၊ အလစ္သုတ္ ဝိဇၨာေတြ မည္၍မည္မွ် လြတ္လပ္ စြာ လႈပ္ရွားေနၾကပါလိမ့္။ နတ္မ်က္စိ သည္ ျမင္ေတာ့ျမင္ႏိုင္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ျမင္႐ံုသာျမင္ရ။ တရားခြင္ သို႔ မတင္ျပႏိုင္ေသာ ဒုကၡိတ နတ္ မ်က္စိဘဝျဖင့္ ေအာင့္အည္းေနရ ရွာေလသည္။
ၾကဴးႏွစ္