(၁) သူု ကေတာ့ ေခတ္ကိုသာ အျပစ္တင္ခ်င္မိေတာ့ တာပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ႐ံုးစာေရးတစ္ေယာက္ရဲ႕သားက သူမ်ားပစၥည္း ခိုးစရာလား။ သားတို႕ ေက်ာင္းက ဆရာမေလးေပးလိုက္တဲ့ စာရြက္ေလးကို ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ဖတ္ၾကည့္မိျပန္တယ္။ “ဒီေန႕ လူႀကီးမင္းရဲ႕ကေလး အတန္းေဖာ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ခဲတံယူခဲ့တယ္။ ကေလးကို သြန္သင္ပါဦး” ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းတိုေလးက သူ႕စိတ္ကို တစ္ဖန္ျပန္ႏိႈးဆြလိုက္သလို ျဖစ္ သြားျပန္တယ္။
“ေတာက္”
သူရဲ႕ ေဒါသတႀကီး ေတာက္ ေခါက္သံေၾကာင့္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ မွိန္းေနတဲ့ အိမ္ကေၾကာင္ဝါႀကီး ေတာင ္လန္႕ၿပီးခုန္ဆင္းသြားတယ္။ သူကေတာ့ ေစ့ေစ့ေတြးေလ ေခတ္ကို မေက်နပ္ေလပဲ။ ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ သူတို႕မဲေပးေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိ အစိုးရေရာ။ ဟို-အေျခခံဥပေဒ ဆိုတာ ႀကီးကိုေရာ။ သားရဲ႕ခုလို ကိစၥမွာ မေက်နပ္ဘူး။
(က) သူ႕အေပၚကေနခုန္ဆင္းသြား တဲ့ ေၾကာင္ဝါႀကီးကေတာ့ ဧည့္ခန္း နဲ႕အိပ္ခန္းကို ကာရံထားတဲ့ေၾကာင္ အိမ္ႀကီးကို လွည့္ပတ္အနံ႕ခံေနတယ္။ၿပီးေတာ့ ေစ့ရံုသာေစ့ထားတဲ့ ေၾကာင္အိမ္တံခါးကိုအသာေလး ပုတ္ဖြင့္လိုက္ၿပီး အထဲကငါးေၾကာ္ ေတြကို တၾကြပ္ၾကြပ္နဲ႕ အေမွာင္ကို အားျပဳစားေနေတာ့တယ္။ ငါးေၾကာ္ မႀကိဳက္ရင္ ေၾကာင္မိုက္တဲ့။ေရႊဝါႀကီး လည္း ေၾကာင္မိုက္ေတာ့ ဘယ္အျဖစ္ ခံပါ့မလဲ။
(၂) တကယ္ေတာ့ လူေတြလည္း မေကာင္းဘူး။ သူ႕သားခုလိုျဖစ္ ရတာဟာ ဒီအိမ္မွာေနတဲ့လူေတြ လည္း တာဝန္ရွိတယ္။ ဦးႀကီး၊ဦးေလး၊ ေဒၚႀကီး၊ေဒၚေလး ဒီအိမ္မွာေနၾက တာမွအမ်ားႀကီး။ တကယ္ဆို ကိုယ့္ တူေလးကို ေျပာဆိုဆံုးမၾကပါေတာ့ လား။ တာဝန္ရွိရက္နဲ႕တာဝန္ယူမႈမရွိၾကတဲ့သူေတြ။ ၿပီးေတာ့ ပတ္ဝန္း က်င္။ ပတ္ဝန္းက်င္လည္း မေကာင္း ဘူး။ ဒီလိုအက်င့္စာရိတၱဆိုတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကေန အမ်ားဆံုးကူး စက္တာ။
(ခ) ေၾကာင္ဝါႀကီးကေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ ငါးေၾကာ္ေတြ စား ေကာင္းေနတုန္း။
(၃) သူ႔သားအတြက္နဲ႕ ေတြးမိသမွ် လိုက္ၿပီးအျပစ္တင္လို႕ မဆံုးခင္မွာပဲ ေျမးအဘြားႏွစ္ေယာက္ မုန္႕ဆိုင္ ကေန ျပန္လာတယ္။သူ႕မ်က္ႏွာကို အေမကၾကည့္ၿပီး “ဘာျဖစ္ေနတာ လဲ” လို႕ေမးေတာ့….
“အေမ့ေျမးကိစၥပါအေမရယ္။ ဒါမျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥ။ လူေတြလည္း မေကာင္းဘူး။ မူေတြလည္းမေကာင္း ဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္လည္း မေကာင္း ဘူး။ အို ေခတ္ေရာ၊ စနစ္ေရာကို မေကာင္းတာအေမ။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ တိုင္ ဆံုးမမွျဖစ္ေတာ့မယ္”
အေမက သူ႕ကိုဘာမွမေျပာ ေသးဘဲ အိမ္ဦးခန္းမွာ သင့္ေတာ္ တဲ့ခံုတစ္လံုးယူကာ ထိုင္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့ သူ႕ကိုၿပံဳးၾကည့္ေနတယ္။
(ဂ) ေၾကာင္ဝါႀကီးက အေမ့ကိုျမင္ ေတာ့ အေမ့နားလာကာတိုးေဝွ႕ ပြတ္သပ္ေနတယ္။သူမဟုတ္တဲ့အ တိုင္း တေညာင္ေညာင္နဲ႕ လိမၼာခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနေလရဲ႕။ၿပီးေတာ့ စားလက္စငါးေၾကာ္ေတြကို တစ္ခ်က္ ေဝ့ၾကည့္ၿပီး ေၾကာင္အိမ္နားထ သြားျပန္တယ္။ေစာေစာကလို အေမွာင္ကိုအားျပဳၿပီးေတာ့ အားရ ပါးရ မစားရဲရွာေတာ့ဘူး။ လင္းတစ္ ဝက္ေမွာင္တစ္ဝက္ ဧည့္ခန္းနဲ႕အိပ္ ခန္းၾကားက ေၾကာင္အိမ္နားမွာ မ်က္ႏွာက အေမ့ကိုၾကည့္ၿပီး လက္ တစ္ဖက္ကငါးေၾကာ္ကို ပုတ္ဆြဲ ေနတယ္။
(၄)
သူေခၚလိုက္ေတာ့ သားေလးက သူ႔ေရွ႕ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ လာ ရပ္တယ္။ သူက “ငါ့သားရယ္၊ ဘာျဖစ္ လို႕ အဲဒီလိုလုပ္ရတာလဲ။ ငါ့သား ခဲတံလိုခ်င္ရင္ အေဖ့ကို ေျပာေပါ့။ ခါတိုင္းလည္း ႐ံုးကေနအေဖ ခဲတံ ေတြ ဒါဇင္လိုက္ယူေပးထားတာပဲ။ ငါ့သားလိုခ်င္ အေဖ႐ံုးကေန ထပ္ ယူလာမွာေပါ့”
သူ႕ စကားၾကားေတာ့ အေမက ထိုင္ရာကေန ႐ုတ္တရက္ထရပ္ လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ ေၾကာင္ဝါႀကီး ကိုတစ္လွည့္ သူ႕ကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ ေနတယ္။
(၅) + (ဃ)
အိပ္ခန္းထဲက မီးကို အေမဖြင့္ လိုက္ေတာ့ တစ္အိမ္လံုးလင္းသြား တယ္။ ၿပီးေတာ့ အလင္း၊ အေမွာင္ ၾကားမွာ ပါးနပ္စြာ စားေသာက္ေနတဲ့ ေၾကာင္ဝါႀကီးကို အသာအယာေပြ႕ ခ်ီလိုက္ရင္း သူ႕ဘက္ကိုမ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ လွည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ “သားရယ္၊ ေျမးေလးကို ႐ိုးသား ေစခ်င္ရင္ သားကစၿပီး ႐ိုးသားရမွာ ေပါ့။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းပိုင္ဆိုင္ ခ်င္ရင္ သားကစၿပီးေကာင္းရမွာေပါ့။ ေခတ္ေတြစနစ္ေတြဆိုတာလည္း လူေတြဖန္တီးထားတာပါသားရယ္။ ေခတ္ေတြစနစ္ေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေစခ်င္ရင္ သားကစၿပီးေျပာင္းလဲရမွာ ေပါ့။ ဒီမယ္သား၊ လက္ၫွိဳးဆိုတာ သူမ်ားကိုၫႊန္းထိုးေနရတာ ပင္ပန္း ပါတယ္သားရယ္၊ တစ္ခါတေလ အဲဒီလက္ၫွိဳးေလးကို သားနားထင္ကိုျပန္ေထာက္ၾကည့္ပါလား”
ေၾကာင္ဝါႀကီးေတာ့ ဘယ္လို ေနမယ္မသိ။ အေမေျပာသလို ကိုယ့္ နားထင္ကိုလက္ၫွိဳးနဲ႕ ျပန္ေထာက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမသိ ေအာင္ယူလာတဲ့ ႐ံုးက ခဲတံေခ်ာင္း ကေလးေတြက သူ႕ႏွလံုးသားကို စိုက္ဝင္လို႕။
ၾကယ္လြဲမိုး